«(Προσ)εύχομαι
σε όλους του Θεούς και τις Θεές να καθοδηγήσουν το νου μου στην μελέτη που έχω
αναλάβει και, αφού ανάψουν μέσα μου το λαμπερό φως της αλήθειας, να διευρύνουν
την διάνοιά μου για την ίδια την επιστημονική γνώση των όντων και να ανοίξουν
τις πύλες της ψυχής μου προς υποδοχή της ένθεης υφηγήσεως του Πλάτωνος. Και
αφού προσορμίσουν τη γνώση μου στο πιο λαμπερό μέρος της αληθινής ύπαρξης, να
με κρατήσουν μακριά από τις δοκησισοφίες και την περί τα μη όντα πλάνη μέσω της
νοητικότατης διατριβής με τις αληθινές υπάρξεις, που είναι οι μόνες από τις
οποίες τρέφεται και ποτίζεται το όμμα της ψυχής, όπως λέει ο Σωκράτης στον
«Φαίδρο, 246.e – 251.b».
Και ζητώ από τους νοητούς θεούς να μου χαρίσουν τέλειο
νου, από τους νοητικούς θεούς ανυψωτική δύναμη, από τους υπερουράνιους ηγεμόνες
του σύμπαντος ενέργεια ανεξάρτητη και απαλλαγμένη από τις υλικές γνώσεις, από
τους εγκόσμιους θεούς ζωή αναπτερωμένη, από τις χορείες των Αγγέλων αληθινή
αποκάλυψη των θείων, από τους αγαθούς Δαίμονες συμπλήρωση με την επίπνοια των
θεών, και από τους Ήρωες μεγαλόπνοη, επιβλητική και υψηλή διάθεση. Και από όλα
γενικά τα θεϊκά γένη να με προετοιμάσουν πλήρως για την μετουσία στην πλέον
εποπτική και μυστική θεωρία του Πλάτωνα, η οποία μας αποκαλύπτει ο ίδιος στον
«Παρμενίδη» με το βάθος που ταιριάζει στο θέμα του, και την οποία ανέπτυξε με
τις καθαρότατες σκέψεις του εκείνος που υπήρξε αληθώς συμβακχεύσας του Πλάτωνα,
εκείνος που συμπληρώθηκε πλήρως από την θεϊκή αλήθεια και κατέστη για εμάς
οδηγός αυτής της θεωρίας και όντως Ιεροφάντης τούτων των θεϊκών λόγων.
Για
αυτόν εγώ θα έλεγα ότι ήρθε στους ανθρώπους σαν πρότυπο της Φιλοσοφίας προς
ευεργεσία των ψυχών που βρίσκονται εδώ κάτω, ως ανταπόδοση για τα αγάλματα, για
τους ναούς, για την ίδια την αγιστεία [1] (λατρεία) στο σύνολό
της, αρχηγός της σωτηρίας για τους ανθρώπους που ζουν τώρα και για όσους θα
ζήσουν στο μέλλον. Έτσι όλες οι κρείττονες ημών δυνάμεις ας είναι ευνοϊκές και
η εκ μέρους τους χορηγία ας είναι έτοιμη να μας φωτίσει με το αναγωγόν φώς
τους».
(Βλ.
Πρόκλος «Υπόμνημα στον Πλάτωνος Παρμενίδη, βιβλίο Α’, 619.25 – 620.27»).
[1] <Ἁγιαστία> = ἡ ἁγιωσύνη. ἀγιστεία δὲ διφθόγγῳ. (Βλ
Λεξικό Σούδα). <Ἁγιστείας> = ἁγιωσύνης. καθαρότητος. λατρείας. (Βλ.
Collectio verborum utilium e differentibus rhetoribus et sap 19b.7). <Ἁγιστεία>
= ἁγιωσύνη· ἔστιν ἅγος, τὸ σέβασμα, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἁγίζω, ἁγίσω, ὁ παθητικὸς
παρακείμενος ἥγισμαι, τὸ τρίτον ἥγισται καὶ ἐξ αὐτοῦ ἁγιστός καὶ τὸ θηλυκὸν ἁγιστεία
καὶ ἡ δοτικὴ τῶν πληθυντικῶν “ἁγιστείαις ἐσθ᾽ ὅτε καὶ μιαρωτάταις”. (Βλ. Μέγα
Ετυμολογικό Λεξικό).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
1 σχόλιο:
Εὔχομαι τοῖς θεοῖς πᾶσι καὶ πάσαις ποδηγῆσαί μου τὸν νοῦν εἰς τὴν προκειμένην θεωρίαν, καὶ φῶς ἐν ἐμοὶ στιλπνὸν τῆς ἀληθείας ἀνάψαντας ἀναπλῶσαι τὴν ἐμὴν διάνοιαν ἐπ᾽ αὐτὴν τὴν τῶν ὄντων ἐπιστήμην, ἀνοῖξαί τε τὰς τῆς ψυχῆς τῆς ἐμῆς πύλας εἰς ὑποδοχὴν τῆς ἐνθέου τοῦ Πλάτωνος ὑφηγήσεως• καὶ ὁρμήσαντάς μου τὴν γνῶσιν εἰς τὸ φανότατον τοῦ ὄντος παῦσαί με τῆς πολλῆς δοξοσοφίας καὶ τῆς περὶ τὰ μὴ ὄντα πλάνης τῇ περὶ τὰ ὄντα νοερωτάτῃ διατριβῇ, παρ᾽ ὧν μόνων τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα τρέφεταί τε καὶ ἄρδεται, καθάπερ φησὶ ὁ ἐν τῷ Φαίδρῳ Σωκράτης• ἐνδοῦναί τέ μοι νοῦν μὲν τέλειον τοὺς νοητοὺς θεοὺς, δύναμιν δ᾽ ἀναγωγὸν τοὺς νοεροὺς, ἐνέργειαν δὲ ἄλυτον καὶ ἀφειμένην τῶν ὑλικῶν γνώσεων τοὺς ὑπὲρ τὸν οὐρανὸν τῶν ὅλων ἡγεμόνας, ζωὴν δὲ ἐπτερωμένην τοὺς τὸν κόσμον λαχόντας, ἔκφανσιν δὲ τῶν θείων ἀληθῆ τοὺς ἀγγελικοὺς χοροὺς, ἀποπλήρωσιν δὲ τῆς παρὰ θεῶν ἐπιπνοίας τοὺς ἀγαθοὺς δαίμονας, μεγαλόφρονα δὲ καὶ σεμνὴν καὶ ὑψηλὴν κατάστασιν τοὺς ἥρωας• πάντα δὴ ἁπλῶς τὰ θεῖα γένη παρασκευὴν ἐνθεῖναί μοι τελείαν εἰς τὴν μετουσίαν τῆς ἐποπτικωτάτης τοῦ Πλάτωνος καὶ μυστικωτάτης θεωρίας, ἣν ἐκφαίνει μὲν ἡμῖν αὐτὸς ἐν τῷ Παρμενίδῃ μετὰ τῆς προσηκούσης τοῖς πράγμασι βαθύτητος, ἀνήπλωσε δὲ ταῖς ἑαυτοῦ καθαρωτάταις ἐπιβολαῖς ὁ τῷ Πλάτωνι μὲν συμβακχεύσας ὡς ἀληθῶς καὶ ὁ μεστὸς καταστὰς τῆς θείας ἀληθείας, τῆς δὲ θεωρίας ἡμῖν γενόμενος ταύτης ἡγεμὼν καὶ τῶν θείων τούτων λόγων ὄντως ἱεροφάντης• ὃν ἐγὼ φαίην ἂν φιλοσοφίας τύπον εἰς ἀνθρώπους ἐλθεῖν ἐπ᾽ εὐεργεσίᾳ τῶν τῇδε ψυχῶν, ἀντὶ τῶν ἀγαλμάτων, ἀντὶ τῶν ἱερῶν, ἀντὶ τῆς ὅλης ἁγιστείας αὐτῆς, καὶ σωτηρίας ἀρχηγὸν τοῖς γε νῦν οὖσι ἀνθρώποις καὶ τοῖς εἰσαῦθις γενησομένοις. Ἀλλὰ τὰ μὲν τῶν κρειττόνων ἡμῶν ἵλεα ἔστω, καὶ ἡ παρ᾽ αὐτῶν χορηγία καὶ ἡμῖν ἕτοιμος εἴη προλάμπουσα τὸ ἐξ αὐτῶν ἀναγωγὸν φῶς.
http://eleysis69.wordpress.com/
Δημοσίευση σχολίου