Όταν ρώτησαν τον Αναξαγόρα τι κίνητρο έχει άνθρωπος για να ζει, απάντησε: «Για να μπορεί να θαυμάζει τον ουρανό και τη τάξη όλου του κόσμου». Εννοούσε με αυτό ότι η τάξη και η κανονικότητα που υπάρχει στις κινήσεις και στις περιφορές των άστρων πρέπει να γίνει πρότυπο κανονικότητας για την ανθρώπινη ψυχή.
Στην Αρχαιότητα, η ευθυγράμμιση της Γης, του Ήλιου μας και του Σείριου είχε συνδεθεί με τα «ΤΑ ΚΥΝΙΚΑ ΚΑΥΜΑΤΑ» (βλ. Ησίοδου, Έργα και Ημέραι, 415), δηλαδή με τις θερμότερες μέρες του έτους.
(Με το χαρακτηρισμό «κυνικά καύματα» εννοούσαν την περίοδο όπου ο αστέρας Σείριος ανατέλλει μαζί με τον Ήλιο μας. Στην κλασική Αρχαιότητα, δεν έλεγαν «καύσων», έλεγαν «καύμα».)
Αυτό δεν είναι ένα απλό μετεωρολογικό φαινόμενο, αλλά έχει βαθιά εσωτερική σημασία.
Κατά την διάρκεια της ευθυγράμμισης, ένα κύμα πνευματικής ενέργειας, προερχόμενο από τον Σείριο, κατακλύζει τη Γη, επηρεάζοντας ευεργετικά τον κώδικα του ανθρώπινου DNA, ώστε να ξεκλειδώσει και να μπορέσει το ανθρώπινο είδος να κάνει ένα ακόμη κβαντικό άλμα μετατόπισης της συνείδησης «προς το πνεύμα που διαμένει στον ουρανό», σύμφωνα με τα λόγια ενός Αρχαίου ποιητή, του Επίχαρμου.
Οι ενέργειες αυτές, αν χρησιμοποιηθούν σωστά, χρησιμεύουν ως γέφυρα για την σύνδεση του ανθρώπινου νου με το πνευματικό βασίλειο. Όταν όμως χρησιμοποιηθούν με λάθος τρόπο, για σκοπούς υλικούς, με στόχο την εξυπηρέτηση του κατώτερου φορέα, τότε μετατρέπονται σε ασθένεια.
ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΑΡΟ ΝΟΥ, ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΑΡΟΣ (ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ)
Για να προχωρήσει κανείς στο υπέρτατο δώρο της φύσης, πρέπει πρώτα να καθαρίσει τον εαυτό του. Αυτό το λέμε «βγάζω τα σκουπίδια απ’ το σπίτι».
Όλα τα σκουπίδια φεύγουν και μπορούμε να βρεθούμε στον καθαρό νου, για να επιβεβαιωθεί ο Επίχαρμος όταν λέει (Diels H., Fragmente der Vorsokratiker, vol. 1, p. 193-210, απόσπ. 26):
--------------------------------
Ο Ωρίων, ο Σείριος, η Καταστέρωση
2 σχόλια:
ΗΛΙΟΥ
Κλῦθι μάκαρ, πανδερκὲς ἔχων αἰώνιον ὄμμα,
Τιτὰν χρυσαυγής, ὑπερίων, οὐράνιον φῶς.
αὐτοφυής, ἀκάμας, ζῴων ἡδεῖα πρόσοψι·
δεξιὲ μὲν γενέτωρ ἠοῦς, εὐώνυμε νυκτός·
κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων.
εὔδρομε, ῥοιζήτωρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά,
ῥόμβου ἀπειρεσίου δινεύμασιν οἶμον ἐλαύνων·
εὐσεβέσιν καθοδηγὲ καλῶν, ζαμενὴς ἀσεβοῦσιν.
χρησολύρη, κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων·
ἔργων σημάντωρ ἀγαθῶν, ὡροτρόφε κοῦρε.
κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε,
φωσφόρος, αἰολόδικτα, φερέσβιε, κάρπιμε, Παιάν·
ἀιθαλής, ἀμίαντε, χρόνου πάτερ, ἀθάνατε Ζεῦ,
εὔδιε, πασιφαής, κόσμου τὸ περίδρομον ὄμμα,
σβεννύμενον λάμπον τε καλαῖς ἀκτῖσι φαειναῖς·
δεῖκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου
πιστοφύλαξ, αἰεὶ πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ·
ὄμμα δικαιοσύνης, ζωῆς φῶς· ὦ ἐλάσιππε,
μάστιγι λιγυρῇ τετράορον ἅρμα διώκων,
κλῦθι λόγων, ἡδὺν δὲ βίον μύστῃσι πρόφαινε.
Πῦρ
'«χτύπημα του πνεύματος»'
Στην επίφυση-ηνίοχο!
Πῦρ
Δημοσίευση σχολίου