ποὺ δίνει στοὺς θνητοὺς μιλίχια δῶρα
καὶ τὸ ἐρωτικὸ της πρόσωπο
πάντα γελᾷ καὶ λάμψις ἐρωτικὴ τὸ φωτίζει.
Χαῖρε θεὰ τῆς ὄμορφης Σαλαμῖνος
καὶ τῆς θαλάσσης τῆς Κύπρου, δὸς μου τὸ πολυπόθητο ἄσμα.
Ὅμως ἐγὼ καὶ μ’ ἄλλον μου ὕμνο θὰ σὲ μνημονεύσω.
...
μείλιχα δῶρα δίδωσιν, ἐφ’ ἱμερτῷ δὲ προσώπῳ
αἰεὶ μειδιάει καὶ ἐφ’ ἱμερτὸν θέει ἄνθος.
χαῖρε, θεά, Σαλαμῖνος ἐυκτιμένης μεδέουσα
εἰναλίης τε Κύπρου: δὸς δ’ ἱμερόεσσαν ἀοιδήν.
αὐτὰρ ἐγὼ καὶ σεῖο καὶ ἄλλης μνήσομ’ ἀοιδῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου