Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Η επίκληση των Ιερών Λόγων του Ορφέα, των ηρωικών Επών του Ομήρου, των Χρυσών Επών του Πυθαγόρου, των Διαλόγων του Πλάτωνος, των διασωζομένων αποσπασμάτων από το έργο του Ηρακλείτου και του Εμπεδοκλή, αλλά και των διαφόρων μυθολογικών παραδόσεων δια των οποίων οι αρχαίοι μύστες διαφύλαξαν την αλήθεια, συνθέτουν την Ελληνική Κληρονομιά. Βεβαίως δεν λείπουν εκφάνσεις της από την φιλοσοφική σκέψη των προγόνων μας, από τους Ίωνες φυσικούς μέχρι τον Επίκουρο και από τους ιδεαλιστές μέχρι τον Πλάτωνα, με κορύφωση στην διαλεκτική του Αριστοτέλη. Η Ορφική κοσμογονία, η Πυθαγόρεια και Πλατωνική φιλοσοφία, μεταλαμπάδευσαν τις αρχές τους στη νεοπλατωνική σχολή του Πλωτίνου και του Πρόκλου, ενώ παράλληλα ενέπνευσαν τους σοφούς Ερμητιστές, καθιερώνοντας μια ιδιαίτερη κατηγορία νεοπλατωνικών κειμένων, τα Ερμητικά κείμενα, με εξέχουσα παρακαταθήκη τον Σμαράγδινο Πίνακα του Ερμού του Τρισμεγίστου. 

Oι φιλοσοφικές σχολές μετέδιδαν με ιδιαίτερο τρόπο την Ελληνική σοφία, απελευθερώνοντας τον άνθρωπο από τα δεσμά της άγνοιας και του φόβου.

Αυτήν την ευοίωνη προοπτική η οποία εάν συνεχιζόταν δίχως προσμείξεις από την δεισιδαιμονικη Ανατολή αναμφίβολα προοιώνιζε μία ευοίωνη εξελικτική πορεία για την ανθρωπότητα, ανέκοψε βάναυσα η ιουδαιοχριστιανική επέλαση.

Οι σεπτοί Ιεροφάντες των πάναγνων Μυστηρίων δολοφονήθηκαν, σύμφωνα με την εντολή της Βίβλου (Έξοδος 22.20: «ο θυσιάζων εις θεούς, εκτός εις μόνον τον Κύριον, θέλει εξολοθρευτεί»). Οι μυσταγωγοί καταδιώχθηκαν, βασανίστηκαν, εξοντώθηκαν σύμφωνα με τα κελεύσματα πολλών εκ των πατέρων της εκκλησίας, αυτών που, υποτίθεται, ότι διακονούσαν την Αγάπη!
Οι φιλοσοφικές σχολές με αυτοκρατορικά διατάγματα σφραγίστηκαν, τα σεπτά Μυστήρια απαγορεύθηκαν και οι χώροι τελέσεώς τους βεβηλώθηκαν, οι ιερατικές θεσμοθεσίες με πανελλήνια διάσταση όπως ήσαν τα Ολύμπια, τα Ίσθμια, τα Νέμεα και κάθε Ελληνική εορτή και τελετή απαγορεύτηκαν, επισείοντας την ποινή του θανάτου. 
Μετά από όλα αυτά, εφαρμόσθηκε σε απόλυτο βαθμό η επιταγή του "Δευτερονομίου" (12:2-3),«θέλετε καταστρέψει πάντας τους τόπους, όπου τα έθνη, τα οποία θέλετε κυριεύσει, ελάτρευον τους θεούς αυτών, και επί τα όρη και επί τους λόφους, και υποκάτω παντός δέντρου δάσους. Και θέλετε κατεδαφίσει τους βωμούς αυτών και συντρίψει τας στήλας αυτών και κατακαύσει εν πυρί τα άλση αυτών και κατακόψει τα είδωλα των θεών αυτών και εξαλείψει τα ονόματα αυτών εκ του τόπου εκείνου», διακήρυξη απάνθρωπη και αντιφυσική, πρωτίστως όμως βαθειά ανθελληνική, αφού τις συνέπειές της ο Ελληνικός Κόσμος τις γνώρισε εμπράκτως.

Τα βιβλία των μυσταγωγών και των αρχαίων φιλοσόφων παραδίδονταν στην πυρά, η γνώση δαιμονοποιήθηκε, εγκαινιάζοντας μιαν εποχή σκοταδισμού και άγνοιας, επιβάλλοντας το καθεστώς του ερεβώδους Μεσαίωνα. (Παρενθετικώς, αυτόν τον Μεγάλο Διωγμό των Ελλήνων Εθνικών και του Ελληνικού Πολιτισμού, ουδείς εξ εκείνων που επιδεικνύουν ιδιαίτερη ευαισθησία για "διωγμούς" άλλων λαών και εποχών, τον καυτηριάζει). Επί πολλούς αιώνες η χριστιανική εκκλησία, επιδιδόταν στην καταπολέμηση πάσης φιλοσοφίας, θρησκευτικής αντιλήψεως, θεολογικής προσεγγίσεως ή αρχής η οποία έστω και κατ΄ υποψίαν αντιτίθετο στην αυθεντία της.

Στα σκοτεινά αυτά χρόνια, ο ορθός λόγος διώκετο απηνώς. Ελάχιστοι αποφασισμένοι λαμπαδηφόροι του φωτός, με κίνδυνο της ζωής των, διατηρούσαν άσβεστη την φλόγα που παρέλαβαν από τον βωμό των μυστηρίων. Ενιοι εξ αυτών μάλιστα, διαφύλαξαν την φλόγα με τίμημα την ίδια τους την ζωή και σε αυτούς τους ήρωες της γνώσης, οφείλουμε την αναγέννηση του πολιτισμού και της ανθρωπότητας.
Αυτοί οι τολμηροί μυημένοι, αναζωπύρωσαν τον σπινθήρα της Γνώσεως, με "όχημα" την αρχαιοελληνική κληρονομιά και παράδοση που τους κληροδότησαν κάποιοι βυζαντινοί μύστες ως ο Μιχαήλ Ψελλός και αργότερα οι μαθητές του Γεωργίου Πλήθωνος-Γεμιστού.
Αυτοί οι θεματοφύλακες, κατάφεραν και διέσωσαν πολύτιμους θησαυρούς της αρχαίας γραμματείας, όπως και οι 'Aραβες, που διέσωσαν τεράστιο πλούτο από την αρχαιοελληνική γραμματεία, αν και αναλογιζόμενοι τον όγκο που ο δογματισμός τελικά κατέστρεψε, διασωζόμενο περίπου το 3% συνολικά του όγκου της παραδόσεως, προκαλεί απελπισία.

Η Ιερά Εξέταση, ό,τι πιο απάνθρωπη και νοσηρή επινόηση του ανθρώπινου παραλογισμού, ήταν το πιο βάναυσο και αποκρουστικό μέτρο που χρησιμοποίησε ποτέ η εκκλησία για να καταπνίξει την αφύπνιση και τη γνώση. 

Σήμερα, η με τρομακτικούς ρυθμούς εξέλιξη της τεχνολογίας, η επικράτηση του υλισμού σε βάρος των πνευματικών αναζητήσεων, ο εξοβελισμός της ψυχικής αναζητήσεως στον βωμό της εκπληρώσεως υλικών στόχων και βιοτικών μεριμνών, έχει επιφέρει μία τρομερή δυσαρμονία. Η αποκοπή από τις ρίζες, έχει πάντα σαν αποτέλεσμα την αποστέρηση από την ζωοποιό ουσία του πνεύματος σε καίριο βαθμό.  

Η Ελληνική Ατραπός, είναι η μόνη που έχει τη δύναμη να αφυπνίσει την αρχαία ψυχή και να ανακατευθεύνει τον εργάτη του πνεύματος στην οικοδόμηση του ναού της Αρετής. Προορίζεται όμως μόνο για όσους ακούν το σκίρτημα της προγονικής φωνής.  Για σήμερα και για πάντα!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (απόσπασμα)

http://ellinikonadyton.blogspot.com/