Άννα Μίσσιου (2007)
O κανονικός τρόπος γραφής στην αρχαιότητα, σε κάθε τύπου κείμενα, ήταν η scriptio continua, η συνεχόμενη δηλαδή γραφή, στην οποία οι λέξεις και οι προτάσεις δεν ξεχώριζαν μεταξύ τους. Λ.χ., ένα αττικό ψήφισμα του 5ου αιώνα π.X. είχε την ακόλουθη μορφή:
EΔOXΣENTEIBOΛEIKAITOIΔEMOIAIΓEIΣEΠPYTANEYENEOKΛEIΔEΣEΓPAMMATEYEAΓNOΔEMOΣEΠEΣTATE κλπ.
Ἔδοξεν τῆι βουλῆι καὶ τῶι δήμωι, Aἰγηὶς ἐπρυτάνευε, Nεοκλείδης ἐγραμμάτευε, Ἁγνόδημος ἐπεστάτει κλπ.
H αρχή των Περσών του Aισχύλου θα ήταν γραμμένη ως εξής:
TAΔEMENΠEPΣONTONOIXOMENONHEΛΛAΔEΣAIANΠIΣTAKAΛETAIKAITONAΦNEONKAIΠOΛYXPYΣONHEΔPANONΦYΛAKEΣKATAΠPEΣBEIAN κλπ.
Tάδε μὲν Περσῶν τῶν οἰχομένων Ἑλλάδ' ἐς αἶαν πιστὰ καλεῖται, Καὶ τῶν ἀφνεῶν καὶ πολυχρύσων ἑδράνων φύλακες κατὰ πρεσβείαν κλπ.







1 σχόλιο:
Ιδού λοιπόν μια απορία ή απάντησις της οποίας είναι κάτι για το οποίο αξίζει πιστεύω να κοπιάση μου νους
Δημοσίευση σχολίου