Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ ΛΕΓΕΙΝ ΔΙΑΙΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΙΔΗ

Ένα είναι το τι πρέπει να λέγουμε.
Άλλο πόσα πρέπει να λέγουμε.
Τρίτον προς ποιους πρέπει να λέγουμε.
Τέταρτο πότε πρέπει να λέγουμε.

Αυτά πού πρέπει, λοιπόν, να λέγουμε, είναι εκείνα τα οποία ωφελούν και τον λέγοντα και τον ακούοντα.

Όσα δε πρέπει να λέγουμε, ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα των απαιτουμένων.

Προς ποιους δε πρέπει να λέγουμε, αν ο λόγος απευθύνεται προς πιο ηλικιωμένους, [σφάλλοντες] πρέπει να μεταχειριζόμαστε λόγους αρμόζοντες στην ηλικία τους ως πρεσβύτερων αν πάλι προς νεότερους, οι λόγοι μας πρέπει να προσαρμόζονται στους νεότερους.

Πότε πρέπει να λέγουμε, μήτε πρωτύτερα μήτε υστερότερα· εΐ δ' άλλως δεν θα αποφύγουμε τα σφάλματα και δεν θα μιλήσουμε ορθά.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ, ΒΙΒΛΙΟ Γ' - ΠΛΑΤΩΝ 
(Εκδόσεις: Γεωργιάδης “Βιβλιοθήκη των Ελλήνων”)