ΑΡΠΥΙΕΣ

Στην Ελληνική Μυθολογία οι Άρπυιες ήταν, κόρες του Θαύμαντα  και της θαλάσσιας Νύμφης Ηλέκτρας οι αδελφές της αγγελιαφόρου των θεών Ίριδας. 
Το συλλογικό αυτό όνομα ετυμολογείται  από τις λέξεις αρπαγή - άρπαξ - αρπάζω, γι' αυτό και η λέξη «Άρπυιες» δασύνεται (παίρνει δασεία  στο πολυτονικό σύστημα γραφής).
Αποδινόταν σε προσωποποιήσεις του θυελλώδους ανέμου. Ως Άρπυιες, ο μεν Όμηρος  αναφέρει μόνο μια, την Ποδάργη (=ταχύπους), την οποία και θεωρεί μητέρα των ίππων του Αχιλλέα, ο δε Ησίοδος αναφέρει δύο: την Αελλώ και την Ωκυπέτη, στις οποίες αργότερα προστίθεται και η Κελαινώ. Πέραν όμως αυτών, αναφέρονται και άλλα ονόματα όπως: Αελλόπους, Νικοθόη, Ωκυθόη, Ωκυπόδη κ.λπ.
Είχαν τη μορφή πουλιών με κεφάλι γυναίκας και σε αντίθεση με την αδελφή τους Ίριδα αυτές θεωρούνταν αγγελιαφόροι του Άδη.
Οι Άρπυιες σχετίζονταν ιδιαίτερα με τους θεούς των ανέμων Ζέφυρο και Βορέα.
Ο Όμηρος (Ιλιάδα Π 148 κ.ε., Τ 400) αναφέρει ότι από την ένωση της Ποδάργης με τον Ζέφυρο γεννήθηκαν τα περίφημα για την ταχύτητά τους «άλογα» του Αχιλλέα,   ο Ξάνθος και ο Βαλίος, καθώς και τα «άλογα» των Διόσκουρων, ο Φλογέας και ο Άρπαγος (Τα εισαγωγικά στην λέξη άλογα έχουν τον σκοπό τους που θα δούμε σε επόμενη ανάρτηση).
Οι Άρπυιες μπορεί αρχικώς να ήταν προσωποποίηση κρητικής θεάς του θανάτου, που την απεικόνιζαν ως ανεμοστρόβιλο.  Ανάμεσα στα «καθήκοντά» τους αναφέρεται και η φροντίδα να παραδίνουν στις Ερινύες όσους βαρύνονταν με εγκλήματα..
Τις Άρπυιες μνημονεύουν, πλην του Απολλωνίου, οι Όμηρος  (εκτός από την Ιλιάδα και στην Οδύσσεια  υ 77-88), Ησίοδος (Θεογονια  265 κ.ε.), Απολλόδωρος ο Αθηναίος. Παυσανίας (10, 301). ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ