ΑΦΑΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ

Στο παρακάτω απόσπασμα η "ελληνική Νομαρχεία" (ανωνύμου του Έλληνος 1806) μας μεταφέρει ένα μικρό ιστορικό δείγμα της αφανιστικής συνύπαρξης ελληνισμού και χριστιανισμού, λίγο πριν την επανάσταση του 1821.
«Από τότε που εστερεώθη ο χριστιανισμός έως και το 1453, (πτώση του Βυζαντίου) αντί να αυξηθούν τα μέσα της ελευθερώσεώς των, φεύ! (αλίμονο! αυτά) εσμικρύνοντο. Η δεισιδαιμονία και ο ψευδής και μάταιος ζήλος των ιερέων και πατριαρχών, κατεκυρίευσεν τας ψυχάς των βασιλέων, οι οποίοι, αντί να επιμελούνται εις το να διοικώσι τον λαόν, καθώς έπρεπε, άλλο δεν εστοχάζοντο, παρά να φιλονικώσι και να κτίζωσιν εκκλησίας. Τότε εις την Ελλάδα εφάνησαν τρεις κυριότητες, η τυραννία, το ιερατείον και η ευγένεια, αι οποίαι δια ένδεκα αιώνας σχεδόν, κατέφθειραν τους Έλληνες και κατερήμωσαν την Ελλάδα». Ανώνυμος Έλλην. Ιταλία 1806.
«οι ιερείς αγαπητοί μου... επροσπάθησαν με το μέσον της θεότητας, να καταδυναστεύσουν τους συμπολίτες των, καθώς μέχρι της σήμερον, (προσπάθησαν) με την αμάθειαν και κακομάθησιν επέτυχον του σκοπού των. Αυτοί, καλύπτοντες με τίτλον αγιότητος τα πλέον φανερά ψεύδη, εγέμισαν τους αδύνατους νόας του λαού με τοιαύτην δεισιδαιμονίαν, ώστε αντί να ονομάζουν ψέμα το αδύνατον το ονομάζουν άγιον και ούτω αδιστάκτως (οι λαϊκοί) πιστεύουν εις κάθε τους λόγον και ούτε τολμούσι να εξετάσωσι το παραμικρόν, μάλιστα δε, (το να εξετάζουν) τους είναι εμποδισμένον». «Ελληνική Νομαρχία ή Λόγος περί ελευθερίας, ανωνύμου του Έλληνος»! http://amfipolis.blogspot.com/