ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ

Τα ευαγγέλια αποτελούν παγκόσμιο ιστορικό παράδοξο, αφού δεν υπάρχουν τα πρωτότυπα, τα οποία πρώτα τα διόρθωσαν όπως ήθελαν, τα αντέγραψαν και τα έκαψαν ώστε να μην φαίνονται οι προσθήκες οι παρεμβάσεις και η παραχάραξη των ιερών κειμένων.
Υπάρχει πολύ μεγάλο μυστήριο γύρω από το πρόσωπο του Χριστού και τούτο γιατί μια τόσο σημαντική προσωπικότητα που χώρισε την ιστορία του κόσμου στην προ και μετά την γέννηση του περίοδο, δεν αναφέρεται από καμία άλλη ιστορική πηγή πλην των ευαγγελίων (σχόλιο: Τα ευαγγέλια είναι κείμενα στα οποία βασίζεται το δόγμα και ως εργαλεία δόγματος, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ιστορική πηγή). Αποτέλεσμα αυτού του μυστηρίου είναι η αμφισβήτηση υπάρξεως του ιστορικού Χριστού. Οι διάφοροι ιστορικοί της εποχής ενώ είναι πολύ φλύαροι για ασήμαντες προσωπικότητες, για τον Χριστό και τα θαύματα του δεν αναφέρουν ούτε μια λέξη.
Μέχρι το 180- 200 δεν υπήρξαν ευαγγέλια και ο χριστιανισμός υπήρχε σαν κρυφή ιουδαϊκή θρησκευτική αίρεση μεταξύ των εβραiωv της διασποράς.
«Οι σύγχρονοι ερευνητές μας βεβαιώνουν ότι η Ναζαρέτ δεν υπήρχε την εποχή του Χριστού. Κατασκευάστηκε από το ιερατείο για να παρουσιάζει δήθεν ιστορικά τεκμήρια της νέας θρησκείας. Από το 800 οι ιεροί απατεώνες έδειχναν και ένα ξυλουργείο, που το παρουσίαζαν ότι ήταν του Ιωσήφ του πατέρα του Χριστού». Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γ. Κορδάτος.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος παρουσιάζει τον Χριστό απόγονο του Νάθαν, γιού του Δαβίδ και ο Λουκάς από τον άλλο γιό του Σολομώντα και τα γενεαλογικά δένδρα διαφέρουν τελείως, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την θεοπνευστία των ευαγγελίων.
Οι ευαγγελιστές πως ήξεραν τι όνειρο είδε ο ασήμαντος μαραγκός Ιωσήφ, σε ποιόν το είπε και ποιος το διέδωσε μέχρι την εποχή τους; Ποιος ήταν τέλος πάντων ο Ιωσήφ που ήξερε την γενεαλογία του μέχρι 1000 χρόνια πριν, όταν στην εποχή μας και οι πιο ονομαστές δυναστείες δεν την ξέρουν ούτε για 300 χρόνια. Πολλοί σύγχρονοι ερευνητές αμφισβητούν την συγγραφική ικανότητα των ευαγγελιστών και εκτιμούν ότι τα ευαγγέλια έχουν γράφει στο τέλος του 2ου αιώνα από πολλούς συγγραφείς.
Ο θεός του Σινά που αποτελεί την βάση του εβραιοχριστιανισμού προτρέπει τον λαό του «Να μην πιστεύουν όνειρα ψεύτικα» (Ιερ. ΚΓ-32) και «Μην ακούτε τα όνειρα που ονειρεύονται κάποιοι» (Ιερεμ. ΚΘ-8). Πιστεύοντας το όνειρο του Ιωσήφ είμαστε αντίθετοι με το θέλημα του θεού και έτσι ενθαρρύνουμε τους παραχαράκτες. Γιατί το όνειρο ενός ένδοξου (βασιλικού γόνου) αλλά ασήμαντου μαραγκού να γίνει θρησκεία των Ελλήνων;  
Γιατί μόνο αυτό το όνειρο ήταν θεϊκή εκδήλωση;
Γιατί δεν παρουσιάστηκε ο άγγελος κυρίου όταν ο Ιωσήφ ήταν ξύπνιος να τον δουν και μερικοί άλλοι ώστε να μην αμφισβητείται το θέλημα του θεού; Το επιχείρημα των ιερωμένων «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες», το φάγαμε αλλά δεν μπορούμε να το χωνέψουμε.
Η αμείλικτη  πραγματικότητα ρωτάει πως βρέθηκαν 14000 νήπια αρσενικά από δύο ετών και κάτω, υπήρχαν και άλλα τόσα θηλυκά, σε μια περιοχή που δεν είχε ούτε 50000 κατοίκους. «Τον ίδιο αριθμό νηπίων αναφέρει και η ιστορία του αρχαιότερου Κρίσνα, αλλά η πόλη Μαδούρα που είχε γεννηθεί είχε περίπου 1.000.000 κατοίκους και στην θέση του Ηρώδη των ευαγγελίων ήταν ο αδελφός του πατέρα του Κρίσνα ο σκληροτράχηλος Κάνσα, που φοβόταν μη χάσει τον θρόνο του». (Ε. Συρέ).
Ο Ματθαίος αναφέρει ότι ο Χριστός γεννήθηκε επί εποχής Ηρώδη, που πέθανε το 4 π.Χ. και τον ανάστησαν οι ευαγγελιστές, (πάντα τους ήταν εύκολες οι αναστάσεις), για να σφάξει τα 14000 νήπια. Ο Λουκάς γράφει ότι γεννήθηκε επί απογραφής Κουιρινίου (Κυρηνίου) που έγινε το 7 μΧ. Μια διαφορά που δημιουργεί δογματικά προβλήματα. Πότε γεννήθηκε ο Χριστός; Αφού τα ευαγγέλια είναι θεόπνευστα, δικαιολογούνται τέτοια λάθη;
Πως ένας μαραγκός διατηρούσε τα πολιτικά του δικαιώματα στην Βηθλεέμ, που δεν υπήρχε σαν πόλη, ενώ ζούσε αλλού; (Όπως έγινε με τον Ιωσήφ στην απογραφή του Κυρηνίου).
Στις αρχαιότερες του εβραιοχριστιανισμού θρησκείες οι θεοί τους γεννήθηκαν στο χειμερινό ηλιοστάσιο και στις 25 Δεκεμβρίου, Απόλλωνας, Μίθρας, και άλλοι. Η ημερομηνία γέννησης του Χριστού άλλαξε εφτά φορές. Όταν υπήρχε σαν θρησκευτική αίρεση και μέχρι το  100 η ημερομηνία γέννησης ήταν η 2η Ιανουαρίου. Μέχρι το 120 ήταν η 6η Ιανουαρίου. Μέχρι το 150 ήταν η 8 Ιανουαρίου. Το 200 η 19 Απριλίου, το 290 η 20η Μαΐου, το 330 η 17η Νοεμβρίου, και τέλος το 337 καθορίστηκε η 25 Δεκεμβρίου για να μην υστερεί έναντι των άλλων θρησκειών» (Ρ. Αμπελαιν).
Από το βιβλίο «Η Ιστορία πρέπει να ξαναγραφεί», σελ. 130-133, του κ. Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.