ΣΕΙΡΙΟΣ

Για όσους ενδεχομένως να μην γνωρίζουν, ο Σείριος είναι εκ των λαμπροτέρων αστέρων.
Ο Bessel, το 1834, είχε διαπιστώσει ότι η κίνηση του Σειρίου δεν είναι  ομοιόμορφη, και ότι διαγράφει μια ημιτονοειδή καμπύλη η οποία απεδόθη υπό του Bessel, στην ύπαρξη ενός αόρατου (δια γυμνού οφθαλμού) αστέρος κοντά σε αυτόν, ώστε αναγκάζει τον Σείριο να κινείται περί το κενόν Κέντρο των μαζών.
Την 31η Ιανουαρίου 1862, ο Α.G. Clark, δοκιμάζοντας ένα νέο τηλεσκόπιο  το οποίο κατασκεύασε το αστεροσκοπείο Dearborn, ανακάλυψε πράγματι τον Συνοδό του Σειρίου, σε απόσταση 10» περίπου να εκτελεί την περιφορά του σε 49,3 χρόνια περίπου. Ο Συνοδός αυτός, αποτελεί έναν αστέρα λίαν αξιοσημείωτον, λόγω της μεγάλης πυκνότητας του.
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec (όπου 1 Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου εννέα έτη φωτός. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των Αρχαίων Ελλήνων.
Ο Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου-Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέγει, λοιπόν, πως εννέα ολόκληρα «ημερόνυκτα» πίπτει το ύδωρ και την δεκάτη ημέρα φθάνει εις τα Τάρταρα.
Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γην 9 ολόκληρα χρόνια και φθάνει το δέκατο έτος. Λέγει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο το 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο, θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο.
Ο Σείριος είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του, του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δύο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί.
Τέλος θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός, όπου ανήκει ο Σείριος. «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
Πηγή: Περιοδικό «Ιερά Ελλάς», τεύχος  11ον, της Ιόλης Κοντού.