ΝΟΕΡΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ

    Η πόλη Εγέστα στη Σικελία είχε διαμάχη με τους γείτονες της, που είχαν τη βοήθεια των ισχυρών Συρακουσών. Οι κάτοικοι τής Εγέστας αποφάσισαν να ζητήσουν στρατιωτική βοήθεια από τούς Αθηναίους.
Η εκκλησία τού δήμου στην Αθήνα ήταν σκεπτική αλλά επειδή οι Συρακούσιοι ήταν πιστοί σύμμαχοι τής Σπάρτης αποφάσισαν, λαμβάνοντας υπ΄ όψη τα μελλοντικά στρατιωτικά έξοδα, να ερευνήσουν πόσο πλούσια ήταν πραγματικά η Εγέστα. Έστειλαν λοιπόν μια διερευνητική αποστολή στη Σικελία. Όταν οι απεσταλμένοι έφτασαν στην Εγέστα, τούς πήγαιναν από δείπνο σε δείπνο σε ολόκληρη την πόλη. Σαστισμένοι διαπίστωσαν, ότι όλα τα σπίτια ήταν γεμάτα με πανάκριβα ασημένια σερβίτσια. Στην πραγματικότητα, όμως κάθε βράδυ ήταν τα ίδια ποτήρια και πιάτα, που πήγαιναν μυστικά από σπίτι σε σπίτι. Οι απεσταλμένοι πείστηκαν για τις δυνατότητες τού σχεδίου και επέστρεψαν στην Αθήνα. Εκεί δέχθηκαν με ενθουσιασμό την αναφορά τους και τον επόμενο χρόνο, το -415, έστειλαν έναν ισχυρό στόλο στη Σικελία. Θυκυδίδης 6,6-8. 6,46
    Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος παντρεύτηκε στα Σούσα τη Στάτειρα, την κόρη τού βασιλιά των Περσών Δαρείου Γ΄, διοργάνωσε μια γιορτή ασύγκριτης μεγαλοπρέπειας. Μετά το δείπνο δόθηκε σε κάθε έναν από τους 9.000 καλεσμένους ένα χρυσό κύπελλο με κρασί, για να κάνουν σπονδές. Με αφορμή το γάμο, ο Αλέξανδρος εξόφλησε τα χρέη των στρατιωτών του, που έφτασαν περίπου στους 225 τόνους ασήμι. Πλούταρχος, Βίος Αλεξ. 70
    Δεν γνωρίζουμε πολλά για τις τιμές των βιβλίων - ή μάλλον των ρολών παπύρων τής Αρχαιότητας. Κανένας όμως, δεν είχε πληρώσει περισσότερα από τον Αριστοτέλη, όταν αγόρασε για τη βιβλιοθήκη του τα λιγοστά έργα τού φιλόσοφου Σπεύσιππου. Η τιμή ανερχόταν στα τρία τάλαντα, δηλαδή 77 κιλά ασήμι ή 72.000 δηνάρια, όπως γράφει 400 χρόνια αργότερα ο Αύλος Γέλλιος. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει, ότι κάποιος φίλος του αγόρασε από ένα βιβλιοπώλη έναντι 20 χρυσών νομισμάτων ένα αντίγραφο από το δεύτερο άσμα τής Αινειάδας τού Βιργιλίου. Η υψηλή τιμή ήταν δικαιολογημένη, γιατί το βιβλίο ανήκε στον ίδιο τον Βιργίλιο. Ενδεχομένως μάλιστα να ήταν και το γνήσιο χειρόγραφο του. Γέλλιος, Α.Ν. 2,3,5. 3,17,3
    Το πιο πιστό έργο ζωγραφικής στην Αρχαιότητα το είχε φτιάξει ο Παρράσιος, σε ένα διαγωνισμό με αντίπαλο το συνάδελφό του, Ζεύξη. Ο δεύτερος είχε παρουσιάσει σε ένα θέατρο έναν πίνακα με σταφύλια, τα οποία φαίνονταν τόσο αληθινά, που τα πουλιά πήγαιναν συνεχώς και τα τσιμπούσαν. Η επιτυχία αυτή τού είχε πάρει τα μυαλά. Τότε, ο Παρράσιος ζωγράφισε μια κουρτίνα και την έδειξε στους συναδέλφους του. Φαινόταν τόσο αληθινή, που ο Ζεύξης τον ρώτησε τι ζωγραφιά κρύβεται πίσω από την κουρτίνα. Όταν κατάλαβε το λάθος του, παραδέχτηκε, ότι ο Παρράσιος είναι πιο ταλαντούχος από εκείνον, επειδή είχε καταφέρει να ξεγελάσει έναν καλλιτέχνη, ενώ εκείνος είχε κοροϊδέψει μόνο μερικά πουλιά. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φ.Ι. 35,65
    Τον -4ο αιώνα ζούσε στο λιμάνι τής Κορίνθου η διάσημη πόρνη Λαΐδα. Όταν κάποτε την επισκέφτηκε ο ρήτορας Δημοσθένης, για να τη ρωτήσει πόσο αμείβεται για τις υπηρεσίες της, εκείνη απαίτησε 10.000 δραχμές, ποσό, που αντιστοιχούσε στα εισοδήματα 27 χρόνων ενός τεχνίτη στην Ακρόπολη. Σοκαρισμένος ο Δημοσθένης λέγεται, ότι απάντησε: «Σε αυτή την τιμή δεν αγοράζω κανενός τις ενοχές». Γέλιος, Α.Ν. 1,8   Πηγή.