ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΗΡΑ; ΓΑΙΑ, ΗΡΑ Η ΡΕΑ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΔΙΑ.

Του Μ. Καλόπουλου

Ο Μύθος μας παρέδωσε τις πλέον σαφείς δηλώσεις:
«Ρέα η τεκούσα τον Δία». PlutarchusBiogr. etPhil. 146 2.27.
«Εκ δε Κρόνου και Ρέας Ζευς». PlatoPhil. (031) Tim 41.a.1.

Οι παρακάτω εξηγήσεις δεν αφήνουν περιθώρια παρανοήσεων. Η Ρέα, η μητέρα του Ζήνα, όπως είναι άλλωστε αναμενόμενο, αντιπροσωπεύει την εξελικτική ροή ολόκληρης της φύσης:

«Γη δε και Μήτηρ και Ρέα και Ήρα η αυτή… εν μύθου σχήματι». Orphica (001) colB.7.

Στο ίδιο κλίμα γράφοντας ο Αισχύλος, βάζει τον Προμηθέα να αναφωνεί: «Μήτηρ μου η Γαία, πολλών (θεϊκών) ονομάτων μορφή μία». Αισχύλος Προμηθεύς Δεσμώτης 209.

Τι ακριβώς όμως είναι η ΡΕΑ;
«Ρέα: Η θεά. Πλάτων μεν παρά το ρείν (την ροή) και μη μένειν τον χρόνον». Etymologicum Magnum (001) 701.18-20.
«Πότνια Ρέα (ροή) πολύμορφη θυγατέρα… ψευδομένη, (;!) σώτειρα… μητέρα θεών και θνητών εκ σου γαρ και Γαίας και Ουρανού υπεράνω και πόντου πνοές». Orphica (001) 14.t.

Ο χριστιανός απολογητής Αθηναγόρας, άθελά του επιβεβαιώνει αυτή την ταύτιση των Ελλήνων περί Γης και Ρέας γράφοντας: «Τους δε λέγοντας τον μεν Κρόνο Χρόνο την δε Ρέαν Γην, που και μητέρα πάντων νομίζεται». AthenagorasApol. (001) Legat 22.6.1.

Δεν πρέπει βέβαια να παραλείψουμε, δύο λόγια και για τον παραπάνω περίεργο χαρακτηρισμό της Ρέας, ως «ψευδομένη σώτειρα», που ενδεχομένως σημαίνει, πως αν το πραγματικό θέλημα της Γαίας και η "ροή" των πραγμάτων, δεν ερμηνευτούν σωστά, μπορεί να μας παροδηγήσουν!

Σχετική είναι δε και η αναγόρευση της Γαίας ως μητέρας των βιβλίων: «Εσύ (Αθηνά) που την ανδροτρόφο αυτή γη αγάπησες, την μητέρα των βιβλίων», (ProclusPhil. Hymni 7.1-52), που προφανώς σημαίνει… πως αν δε ακολουθούμε σωστά την "ροή" (προτεραιότητες) της Γαίας-Ρέας… θα γραφτούν δυστυχώς λάθος βιβλία.

Γίνεται λοιπόν ολοένα σαφέστερο, πως η μακροχρόνια επαφή των μεσογειακών ανθρώπων, με τις διαφορετικές όψεις του φυσικού περιβάλλοντος, δεν δημιούργησε μόνο την ενδιαφέρουσα "Μυθιστορία" των τεσσάρων αυτών διακριτών θεολογικών εποχών, αλλά η θεολογία τους αυτή, κορυφώνεται με μια αυξανόμενη κατανόηση της φυσικής τάξης, που τελικά οδήγησε τους ανθρώπους αυτούς, σε νέους δρόμους "ορθής" (άρα και επιστημονικής) ιερής εκτίμησης, των κύκλων και των μυστικών της ζωής!

Έτσι λοιπόν εκ του ασφαλούς συμπεραίνουμε, πως απ’ την υπέρτατη θεά και πολυπρόσωπη Μητέρα Γη, στο μυαλό των μεσογειακών ανθρώπων, γεννιέται ο πλέον αξιότιμος θεός της ζωής, ο Ζήνας, που αντιπροσωπεύει… πάνσεπτη, πανίερη και ενθρονισμένη… την ίδια την έννοια της ζωής! Με τους ολοσέβαστους νόμους της σποράς, της γονιμοποιούς έλξης, της γέννησης, καθώς και όλους τους κύκλους της ζωής (κρυφούς και φανερούς) και φυσικά της αναπότρεπτης φθοράς και του θανάτου. Μάλιστα οι διάφορες εκδοχές του Ζηνός, δεν είναι άλλες απ’ τα ονομαστά παιδιά του, με γενέθλιο αποκορύφωμα (όπως θα δούμε) αυτό της Αθηνάς!

«Και γαρ μίαν μορφήν έχουσιν οι θεοί, πολλοίς δε ονόμασι καταμερίζονται (μία μορφή λοιπόν έχουν οι θεοί, σε πολλά δε ονόματα μοιράζονται) αλλά και (η) Γη, η των πολλών ονομάτων μορφή μία: Λέγεται γαρ ου μόνον Θέμις και Γαία αλλά και Ζείδωρος και Βότειρα (τρέφουσα, βόσκουσα) και Βωτιάνειρα (ανδροτρόφα). Άλλως, το θείον φύσει μεν εστιν εν, ονόμασι δε πολυμερώς». ScholiaInAeschylum (009) Pr.209.4-13.

Δηλαδή: «Όπως και η πολυώνυμη Γη, μια έχει μορφή: αλλά αποκαλείται όχι μόνο Θέμιδα και Γαία, αλλά και Ζωοδότρα, Τροφός και Ανδροτρόφα. Για να το πούμε και αλλιώς, το θείον κατά φύση είναι ένα, ονομάζεται δε πολυμερώς». ScholiaInAeschylum (009) Pr.209.4-13.
«Γαία, πολλών ονομάτων μορφή μία». AeschylusTrag. Prometheusvinctus210.

Μετά απ’ αυτό, χρειάζεται κανείς πολύ μεγάλες δόσεις κακεντρέχειας, για να μετονομάσει τους Έλληνες, από ευφυείς, αγνούς φυσιολάτρες, σε προχειρόδοξους, πολυθεϊστές ειδωλολάτρες!

http://www.greatlie.com/