Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΑΝ…

Η έντονη δραστηριότητα των τούρκων σε περιοχές της Αυτοκρατορίας εκατό και πλέον χρόνια πριν την άλωση, δεν αντιμετωπίστηκαν με την δέουσα σοβαρότητα. Σε τούτο συνετέλεσαν οι θρησκευτικές έριδες που συγκλόνιζαν τα θεμέλια της αυτοκρατορίας, γιατί δεν επέτρεψαν στον αυτοκράτορα να αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου που διέτρεχε, αφού οι τούρκοι λεηλατούσαν ανενόχλητοι τα ανατολικά σύνορα του κράτους.

Παρακινηθέντες από την πελοποννησιακή καταγωγή του αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγου, στις 15/02/1365 ο αρματολός Ράλλης με 300 σκληροτράχηλους οπλαρχηγούς, ταξίδεψαν στην Κωνσταντινούπολη, παρουσιάστηκαν στον αυτοκράτορα και έθεσαν τους εαυτούς τους στην διάθεσή του, για την οριστική εξόντωση των Τούρκων.

Ο πατριάρχης με τον πρωθυπουργό Ιωαν. Απόκαυκο, επιτέθηκαν με σφοδρότητα στον αυτοκράτορα γιατί δέχτηκε στην πόλη τους αιρετικούς, ειδωλολάτρες (δωδεκαθειστές) και τους αφόρισαν όλους, όπως αναφέρει ο Γρηγόριος Δούκας Μετοχίτης.

Την εποχή αυτή οι Μανιάτες δεν είχαν γίνει ακόμη χριστιανοί.

Ο πρωθυπουργός Ι. Απόκαυκος διατάζει την σύλληψη τους και τον πνιγμό τους στον Βόσπορο.
Οι οπλαρχηγοί κατέφυγαν στην εκκλησία των ανακτόρων, γιατί πίστευαν ότι ο πατριάρχης θα σεβόταν την ιερότητα του χώρου, όπως έκαναν οι «ειδωλολάτρες» Έλληνες. Αυτός αντίθετα διέταξε την παραβίαση του εκκλησιαστικού ασύλου και οι οπλαρχηγοί θανατώθηκαν όλοι. (Β. Μισύρης-Μετοχίτης ο Δούκας Γρηγοράς)

Την εποχή αυτή δεν κυβερνούσε ο αυτοκράτορας, αλλά ο πατριάρχης με τους φανατισμένους καλόγηρους που δημιουργούσαν συνεχώς προβλήματα.
Μετά την σφαγή του Ράλλη και των οπλαρχηγών από τον Πατριάρχη, διακόπηκαν οριστικά οι σχέσεις Αθηνών – Κωνσταντινούπολης.

Από το βιβλίο Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ του στρατηγού και συγγραφέως κ. Γερασίμου Καλογεράκη, σελ 309 – 310, εκδόσεις Δίον.

Παλαιότερη ανάρτηση με ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ