ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕ ΜΟΝΟΝ ΤΩΝ ΕΝ ΗΜΙΝ ΕΣΤΙΝ ΑΘΑΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΘΕΙΟΝ

(Μόνο η Παιδεία από τα αγαθά μας είναι αθάνατη και θεϊκή)

Μετά την συντριπτική Νίκη των Τέκνων του Φωτός επί των βαρβάρων καθιερώθηκε η εορτή προς ανάμνηση της μάχης των Πλαταιών από το επόμενο έτος, το 478 π.Χ. Κάθε χρόνο εόρταζαν όλοι οι Έλληνες, την 18η Μαιμακτηριώνος (6η Νοεμβρίου σήμερα), με προεξάρχοντα τον Αρχιερέα των Δελφών και τον άρχοντα των Πλαταιών. Ο άρχων των Πλαταιών συγκινημένος ύψωνε τον σκύφο του, ο οποίος ήταν γεμάτος άκρατο οίνο, έκανε την σπονδή λέγοντας:

«Προπίνω τοις ανδράσι τοις υπέρ της Ελευθερίας των Ελλήνων αποθανούσι».

Ακολούθως οι Ιερείς και οι Ιέρειες σχημάτιζαν το Ε και απηύθυναν ευχές προς τον Θεό με τα χέρια υψωμένα και με καταφανή συγκίνηση. Συμφώνως με την παράδοση και τους θρύλους της περιοχής, κάτι μας αποκαλύπτει και ο Παυσανίας, η γη δονείτο ελαφρώς και φαινόταν στον Ουρανό τα περίφημα «Φώτα των Διοσκούρων». Επίσης, ακούγονταν γλυκειές φωνές που έψελναν έναν ύμνο αφιερωμένο στην Πατρίδα, των θεών και των Ελλήνων.

Την στιγμή εκείνη ενεργοποιούντο τα κέντρα των Ελληνικών ναών και σε όλη την Ελλάδα εμφανίζοντο οι τοπικοί ήρωες ολόλαμπροι μέσα στους λευκούς χιτώνες τους, δαφνοστεφανωμένοι με τις χρυσές εσθήτες. Αυτό το φαινόμενο οι πρόγονοί μας το ονόμαζαν ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ!

Στον ναό του Ποσειδώνος, στο Σούνιο, οι μεμυημένοι ύψωναν τα χέρια τους στον Αττικό ουρανό και συγκινημένοι έλεγαν το εξής:

«Ω ταί λιπαραί και ιοστέφανοι και αοίδημοι κλειναί Αθήναι, Ελλάδος έρεισμα, δαιμόνιον πτολίεθρον».

Το οποίον σημαίνει: «Ω αθάνατη, λαμπρότατη και στεφανωμένη με ίον (μενεξέδες, βιολέττες) ένδοξη Αθήνα, στήριγμα της Ελλάδος, θεϊκή μικρή πόλη»!

Εκείνη την στιγμή, «ηνοίγοντο οι Ουρανοί»!…

«Ευγένεια καλό μεν, αλλά προγόνων αγαθόν.
Πλούτος δέ τίμιον μέν, αλλά τύχης κτήμα.
Δόξα δε σεμνόν μεν, αλλ’ αβέβαιον.
Κάλλος δε περιμάχητον μεν, αλλ’ ολιγοχρώνιον.
Υγεία δε τίμιον μεν, αλλ’ ευμετάστατον.
Ισχύς δε ζηλωτό μεν, αλλά νόσω ευάλωτο και γήρα.
Παιδεία δέ μόνον των εν ημίν εστίν αθάνατον και θείον».

Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, 46-125

Ερμηνεία:
«Η ευγενής καταγωγή είναι προσόν, αλλά ανήκει στους προγόνους.
Ο πλούτος έχει αξία, αλλά οφείλεται στην τύχη.
Η δόξα είναι σεβαστή, αλλά ασταθής.
Περιζήτητη ο ομορφιά, αλλά διαρκεί λίγο.
Πολύτιμη η υγεία, αλλά μεταβάλλεται εύκολα.
Ζηλευτή η σωματική δύναμις, αλλά υποκύπτει στην ασθένεια και τα γηρατειά.
Μόνο η παιδεία (μόρφωσις) από τα αγαθά μας είναι αθάνατη και θεϊκή». 

Κων/νου Νανακη «Το Μήνυμα Της Ομάδας Έψιλον», εκδόσεις Κάδμος.