«ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΤΙΜΗΣΩ ΙΣΤΟΡΕΣ ΘΕΟΙ ΤΟΥΤΩΝ…»

Οι Αρχαίοι Ελληνικοί ναοί ήταν πολύ ισχυροί πομποί θετικής ενεργείας, γιγάντιοι πυκνωτές ενεργείας, τεράστιοι μετασχηματιστές ενεργείας και κέντρα ηλεκτροθεραπείας. Οι Έλληνες Ιερείς και οι Ελληνίδες Ιέρειες, όπως και οι μυημένοι εκείνων των εποχών, τα γνώριζαν όλα τα προαναφερθέντα και μετέδιδαν την ενέργεια στα σώματα και τις ψυχές των Ελλήνων μέσα από τα Ιερά Ελληνικά Μυστήρια, τις διάφορες εορτές, τους αγώνες (Ολυμπιακοί, Νεμεακοί, κ.λπ.), τους όρκους οι στρατιωτικοί), τα επιγράμματα κ.α.

Οι Παραδόσεις στην Ελλάδα μιλούν για «ουράνια άρματα», «φτερωτά άρματα των θεών» κ.ά., τα οποία φαινόταν στον γαλάζιο Ελληνικό Ουρανό, πρίν από κρίσιμες στιγμές του Ελληνισμού, βοηθούσαν τους «Υιούς των θεών» στις μάχες τους εναντίον των διαφόρων βαρβάρων και, ακολούθως, χάνονταν στο διάστημα…

Οι Ιερείς-Ιέρειες γνώριζαν την σημασία του Στρατιωτικού Όρκου  και όταν ευλογούντο τα «Όπλα τα Ιερά», ένωναν τα χέρια τους σε ένα σχήμα «Ε» προς τον Ουρανό και αυτό ήταν το κάλεσμα προς τους στρατιώτες και αξιωματικούς για να ορκισθούν «υπέρ βωμών, εστιών, οσίων και ιερών» του Ελληνισμού. Θα δούμε ορισμένους από τους «Ιερούς και Αρρήτους Όρκους» των προγόνων μας που θα «πετάξουν» ψηλά στα Ουράνια την ψυχή μας!

ΟΡΚΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΟΠΛΙΤΩΝ
«Ού καταισχυνώ, όπλα τα Ιερά, ουδ’ εγκαταλείψω τον παραστάτην όταν αν στοιχήσω, αμυνών δε και υπέρ Ιερών και οσίων και μόνος και μετά πολλών. Την πατρίδα ουκ ελάσσω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι. Και ευηκοήσω των αεί κρινόντων, και τοις θεσμοίς τοις ιδρυμένοις πείσομαι και ούστινας αν άλλους το πλήθος ιδρύσηται ομοφρόνως.
Και αν τις αναιρεί τους θεσμούς ή μη πείθηται, ουκ επιτρέψω, αμυνών δε και μόνος και μετά πολλών. Και Ιερά τα πάτρια τιμήσω. Ίστορες θεοί τούτων Άγλαυρος, Ενυάλιος (Άρης), Ζεύς, Αυξώ, Θαλλώ, Ηγεμόνη».

Ερμηνεία Όρκου:
Δεν θα ντροπιάσω τα όπλα τα Ιερά, ούτε θα αφήσω μόνο του τον συναγωνιστή μου, με τον οποίο θα σταθώ στην γραμμή οπουδήποτε. Θα αμυνθώ δε και μόνος και με τους πολλούς υπέρ των Οσίων και των Ιερών. Την πατρίδα μου δεν θα παραδώσω μικρότερη, αλλά πιο μεγάλη και ισχυρή από ό,τι θα την παραλάβω. Θα σέβομαι των δικαστηρίων τις αποφάσεις και θα πείθομαι στους κείμενους νόμους και σε όσους η πλειοψηφία ομοφώνως ψηφίσει. Και αν κάποιος αναιρέσει τους θεσμούς ή δεν πείθεται προς αυτούς, δεν θα το επιτρέψω. Αλλά θα αμυνθώ και μόνος και μαζί με όλους τους άλλους. Θα τιμήσω δε και τα πατροπαράδοτα Ιερά. Μάρτυρες αυτών που λέγω επικαλούμαι τους θεούς, την Άγραυλο, τον Ενυάλιο Άρη, τον Δία, την Θαλλώ, την Αυξώ, την Ηγεμόνη ».

Οι θεότητες που επικαλούντο οι Αθηναίοι οπλίτες ήταν προστάτες-προστάτιδες των Αθηνών και, προσέξτε, τις ιδιότητές τους. Κατά σειρά, λοιπόν, έχουμε:
Α) Άγραυλος: Θυγατέρα του Κέκροπος, βασιλέως της Αττικής, η οποία θυσιάσθηκε για την πατρίδα της.
Β) Ενυάλιος: Προσωνύμιο του θεού του πολέμου, Άρεως.
Γ) Αυξώ: Μία εκ των τριών Χαρίτων.
Δ) Θαλλώ: Μία εκ των τριών Ωρών με πανάρχαια λατρεία στην Αθήνα, γενικώς στην Αττική.
Ε) Ηγεμόνη: Προσωνύμιον της θεάς Αρτέμιδος.

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΑΧΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ ΤΟ -479.
«Ού ποιήσομαι περί πλόνος το ζην της ελευθερίας ουδέ καταλήψω τους ηγεμόνας ούτε ζώντας ούτε αποθανόντας, αλλάτους εν τη μάχη τελευτήσαντας των συμμάχων άπαντας θάψω. Και κρατήσας των πολέμω τους βαρβάρους των μεν μαχησαμέων υπέρ της Ελλάδος πόλεων ουδεμίαν ανάστατον ποιήσω, τας δε τα του βαρβάρου προελομένας απάσας δεκατεύσω. Και των Ιερών των εμπρησθέντων και καταβληθέντων υπό των βαρβάρων ουδέν ανοικοδομήσω παντάπασιν, αλλ’ υπόμνημα τοις επιγιγνομένοις εάσω καταλείπεσθαι της των βαρβάρων ασεβείας ».

Ερμηνεία του Όρκου:
«Δεν θα θέσω σε υψηλότερη μοίρα την ζωή από την ελευθερία. Ούτε τους αρχηγούς θα εγκαταλείψω, ούτε ζωντανούς, ούτε νεκρούς. Αλλά εκείνους από τους συμπολεμιστές, οι οποίοι θα πεθάνουν κατά την μάχη όλους θα θάψω. Και όταν νικήσω στον πόλεμο τους βαρβάρους, καμμιά πόλη που πολέμησε υπέρ της Ελλάδος δεν θα καταστρέψω. Εκείνες όμως που προτίμησαν να πάρουν το μέρος του βαρβάρου όλες θα τις καταστήσω φόρου υποτελείς. Από τα Ιερά που οι βάρβαροι πυρπόλησαν ή κατέρριψαν κανένα δεν θα ανοικοδομήσω, αλλά θα αφήσω να μένουν  για τους μεταγενέστερους μνημεία της ασεβείας των βαρβάρων».

Όπως διαπιστώνετε τα μηνύματα είναι σαφή και διαχρονικά. Τίποτε δεν άφησαν στην τύχη οι Έλληνες όλων των εποχών.
Και ξεκαθαρίζω κάτι, το οποίο -ίσως- έχει παρεξηγηθεί: Οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ φιλοπόλεμοι αν και γνώριζαν ότι η χώρα τους είναι στο κέντρο της γης.
Απόδειξις, η νουθεσία του θείου Ομήρου («Ιλιάς», ρ, στιχ. 63-64): «Αφρήτωρ, αθέμιστος, ανέστιος εστίν εκείνος ος πολέμου έραται», δηλαδή: «Ασεβής, ακοινώνητος και άπατρις (χωρίς πατρίδα) είναι εκείνος που τον πόλεμο αγαπά».

Απόσπασμα από του βιβλίο του Κων/νου Νανακη «Το Μήνυμα Της Ομάδας Έψιλον», εκδόσεις Κάδμος.