ΝΥΞ

Στην Eλληνική Mυθολογία με το όνομα Νυξ είναι γνωστή η θεότητα που προσωποποιούσε την νύχτα. Η Νυξ αναφέρεται ιδιαίτερα από τους Aρχαίους Έλληνες ποιητές, αλλά η μεγάλη σημασία της στην Eλληνική Mυθολογία υπερβαίνει τα απλά λογοτεχνικά πλαίσια. Η Νυξ ήταν κυρίαρχη, αρχέγονη και κοσμογονική οντότητα, την οποία σεβόταν και φοβόταν ακόμα και ο ίδιος ο θεός Δίας. Σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, η Νυξ είχε γεννηθεί από το Χάος.

Σύζυγος: Έρεβος.
Αδέλφια: Γαία, Έρεβος, Τάρταρος και θεός Έρως (πιθανόν)
Τέκνα:
Από το Έρεβος: Αιθέρας, Ημέρα, Στυξ (πιθανόν), Ύπνος, Θάνατος και Χάροντας.
Από τον Ουρανό: Λύσσα.
Με παρθενογένεση: Απάτη, Μόρος, Μώμος, Νέμεσις, Φιλότης, Οϊζύς, Γήρας, Έρις, οι Κήρες, οι Εσπερίδες (πιθανόν) και Όνειρος.

Η Νυξ αναφέρεται ακόμα ως θυγατέρα του Φάνητα, τον οποίο και διαδέχθηκε. Στη συνέχεια, παρότι παραδίδει το σκήπτρο στον υιό της τον Ουρανό, εξακολουθεί να συμβουλεύει τόσο αυτόν όσο και τις επόμενες γενεές — τον Κρόνο και, ιδιαίτερα, τον Δία — ως προς τον τρόπο δημιουργίας του κόσμου. Η επιρροή της οφειλόταν στις μαντικές της ικανότητες, τις οποίες ασκούσε μέσα σε μια σπηλιά. Σύμφωνα με κάποια ένδειξη, κατά τις παλαιότερες Ορφικές δοξασίες, η Νυξ ήταν η πρωταρχική δύναμη (αντί του Χάους). Στον Αριστοφάνη μνημονεύεται ως προϋπάρχουσα του Έρωτα (Φάνης). Η ίδια η Νυξ δεν ήταν αντικείμενο συστηματικής λατρείας από τους θρησκευτές της Αρχαίας Ελληνικής Κοσμοθέασης, αλλά σχετιζόταν με τα μαντεία. Υπήρχε δικό της ανάθημα μέσα στον ναό της Δήμητρας στην Πέργαμο.

Κλεπτών γαρ η νυξ, της δε αληθείας το φως. = Η νύχτα είναι των κλεφτών, και το φως είναι της αλήθειας.
Ευριπίδης, Ιφιγένεια εν Ταύροις

Αστέρες ουράνιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης…
Από τον Ορφικό Ύμνο των Άστρων

Εν νυκτί βουλή. (Απόφαση με ηρεμία, τη νύχτα.)
Αρχαία Παροιμιακή φράση

gnomikologikon , wikipedia.org , ka1962gr