Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΞΥΠΝΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

Ο άνθρωπος δεν είναι απλά ένα υλικό ον που ζει για να παράγει και να διαιωνίζεται, αλλά κυρίως ένα πνευματικό ον, που μέσα από διαδοχικές ενσαρκώσεις στον κόσμο της ύλης συγκεντρώνει εμπειρίες και εξελίσσεται, όπως καθετί εκδηλωμένο στο σύμπαν.

Δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, αλλά μέρος του μυστηρίου που μας περιβάλλει. Και χρειάζεται να φροντίζει όχι μόνο τις υλικές ανάγκες του, που ούτως ή άλλως δεν καλύπτονται ποτέ, αλλά επίσης τις ψυχικές, τις νοητικές και τις πνευματικές. Χρειάζεται επίσης ισορροπία ανάμεσα στην λογική, το συναίσθημα και την δημιουργική φαντασία, για να εκφράσει την πληρότητα της ύπαρξής του και να ζήσει ως ολοκληρωμένο και επιβεβαιωμένο ον.

Ο Πλάτωνας έλεγε ότι η μάθηση είναι ανάμνηση και ο Αριστοτέλης ότι ξεκινά από την έκπληξη. Μπορούμε να προσθέσουμε ότι είναι η χαρά της ξύπνιας συνείδησης όταν αντιλαμβάνεται την πληθώρα δυνάμεων και δυνατοτήτων που διαθέτει. Για να μπορέσει όμως η συνείδηση να ξυπνήσει δεν πρέπει να στοχεύουμε μόνο στην εκπαίδευση του νου αλλά ταυτόχρονα της καρδιάς και των χεριών, καλλιεργώντας χωρίς διακρίσεις τις λανθάνουσες ιδιότητες και ικανότητες κάθε ανθρώπου και στοχεύοντας στη μόρφωση και όχι στην απλή πληροφόρηση.

Μπροστά στην ζωή και τον θάνατο πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι οι δυο πλευρές της μιας ζωής, οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ο θάνατος έτσι όπως τον αντιλαμβανόμαστε δεν υπάρχει. Είναι ένα φάντασμα που το δημιούργησαν τα «αφεντικά της σπηλαίου», του μύθου που παραθέτει ο Πλάτων στην Πολιτεία, για να μας τρομάζουν. Η ζωή είναι μία με δυο όψεις, δυο πόλους, έναν στην ουράνια (αιθερική) και έναν στην γήινη (υλική) διάσταση.

Στην πορεία μας ως όντα, γεννιόμαστε και πεθαίνουμε ξανά και ξανά, κινούμενοι ανάμεσα στις διαστάσεις, συλλέγοντας εμπειρίες. Και με αυτό τον τρόπο εξελισσόμαστε. Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον θάνατο, όπως ακριβώς δεν πρέπει να φοβόμαστε και την ζωή. Το σημαντικό σε όλες τις διαστάσεις είναι το ύψος της συνείδησής μας και αυτό εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.

Εφαρμόζοντας την φιλοσοφία στην πράξη διαμορφώνεται ένας νέος άνθρωπος. Είναι αυτός που γνωρίζει ότι το κλειδί της ζωής του και των μυστηρίων που τον περιβάλλουν βρίσκεται μέσα του. Ότι η βελτίωση της κοινωνίας ξεκινά από την δική του βελτίωση, ότι κανένας δεν θα κάνει αυτό που αντιστοιχεί στη δική του ευθύνη, που δεν περιμένει θαύματα, αλλά πιστεύει στο μυστήριο και ξέρει να ζει κάθε στιγμή με όλες του τις δυνάμεις. Μιλάει περισσότερο με τα έργα παρά με τα λόγια, γιατί όλοι χρειαζόμαστε καλά παραδείγματα. Ξέρει να ζει και να ονειρεύεται. Είναι μια πηγή φωτός και μια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

https://www.nea-acropoli-athens.gr/