ΟΜΗΡΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑ (281-304) [ΒΙΝΤΕΟ: ΕΙΚΟΝΙΚH ΠΕΡΙHΓΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟYΣ]

Ο Πύθιος Απόλλων με την λύρα, ο οποίος αναζητώντας τόπο για το μαντείο, καταλήγει στους νότιους πρόποδες του Παρνασσού (δηλ. στους Δελφούς). Εκεί ιδρύει το ιερό του και σκοτώνει την δράκαινα δίπλα στην πηγή, ενώ στην συνέχεια μεταμορφωμένος σε δελφίνι πέφτει μέσα στο καράβι Κρητών που πλέουν για την Πύλο, το οδηγεί στο λιμάνι των Δελφών Κρίσα και, αφού φανερώνεται στους Κρήτες, τους πείθει να υπηρετήσουν το ιερό του.

ΟΜΗΡΟΣ - Ὕμνος εἰς Ἀπόλλωνα 281-304

Από κει γρήγορα έφυγες για την οροσειρά οργισμένος,

κι ήρθες στην Κρίσα κάτω από τον χιονισμένο Παρνασσό

που στρέφεται στον Ζέφυρο η δασοπλαγιά του κι από πάνω

βραχόπετρα κρεμνιέται, ενώ από κάτω απλώνεται βαθουλωτή

χαράδρα

τραχειά· εδώ αποφάσισε ο άναξ Φοίβος Απόλλων 285

ναό να φτιάξει λατρευτό και είπε αυτά τα λόγια·

Λοιπόν εδώ φρονώ περικαλλή ναό να ιδρύσω

νάναι χρηστήριο στους ανθρώπους που για χάρη μου εσαεί

εδώ εκατόμβες θα προσφέρουν τελεσφόρες,

όσοι στην πλούσια κατοικούνε Πελοπόννησο, 290

και όσοι στην Ευρώπη και στα περίβρεχτα νησιά,

χρησμό ζητώντας· και σ᾽ αυτούς όλους εγώ αλάνθαστα

θα τους χρησμοδοτώ μέσα στον πλούσιο ναό.

Αυτά σαν είπε έθεσε τα θεμέλια ο Φοίβος Απόλλων

πλατιά και σ᾽ έκταση πολύ μακριά· κι έπειτα πάνω τους 295

πέτρινο τοποθέτησε κατώφλι ο Τροφώνιος κι ο Αγαμήδης

οι γιοι του Εργίνου, οι προσφιλείς στους αθανάτους θεούς.

Και τότε γένη ανθρώπων αναρίθμητα χτίσανε τον ναό

με λίθους λαξευτούς για νάναι πάντα αξιοΰμνητος.

Κι ήταν σιμά καλλίρροη κρήνη όπου την δράκαινα 300

σκότωσε ο άναξ γιος του Δία με το πανίσχυρό του τόξο

το άγριο μεγάλο χοντρό τέρας, που πολλά κακά

στους ανθρώπους προξέναγε πάνω στη γη, πολλά σ᾽ αυτούς

πολλά και στα λιγνόποδα τα πρόβατα, γιατί ήταν συμφορά

αιμοσταγής.

(απόδοση Δ. Π. Παπαδίτσας - Ε. Λαδιά) Το πρωτότυπο Αρχαίο κείμενο στην πηγή: https://www.greek-language.gr/

Eκπληκτική εικονική περιήγηση στους Δελφούς. ΒΙΝΤΕΟ: ΕΔΩ και ΕΔΩ

----------------------

Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙOΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ