ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΥΗΣΗ

«Ανάγκη απόλυτος αυτός ο κόσμος να είναι απεικόνισις κάποιου άλλου κόσμου» ΤΙΜΑΙΟΣ -ΠΛΑΤΩΝΑΣ
Η μύηση στα μυστήρια δεν ήταν εύκολη, και ο υποψήφιος έπρεπε να περάσει στάδια εξαγνισμού και δοκιμασιών ώστε να καταστεί ικανός να λάβει την σοφία και να την μεταδώσει με την σειρά του . Όπως παραδέχεται και ο Πλάτωνας: "Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι φέροντες τον πυρσό, λίγοι όμως είναι οι μύστες".
Η σοφία η οποία προσφερόταν στον μύστη δεν μπορούσε να έχει αποτέλεσμα, εάν πρώτα δεν είχε καταφέρει να μεταμορφώσει τον εσωτερικό του κόσμο.
"Τώρα, το να ανακαλύψεις το Δημιουργό και Πατέρα του σύμπαντος είναι πραγματικά δύσκολο, και τότε, έχοντας ανακαλύψει αυτόν, έτσι ώστε όλοι να μπορούν να κατανοήσουν, είναι αδύνατο" μας αποκαλύπτει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο. Η έννοια του Θεού δεν είναι ξεκάθαρη μιας και δεν πρόκειται μόνο για την ύπαρξη ή τη μη-ύπαρξη του Θεού, αλλά για την υπόστασή Του, για το τι είναι και πώς λειτουργεί.
Οπωσδήποτε οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν παίξει έναν αρνητικό ρόλο ως προς τούτο, επειδή παρουσίασαν τη Θεότητα μέσα από ένα προσωποποιημένο θεϊκό σχήμα αποκλείοντας κάθε ερμηνεία και ανάλυση της υπόστασής Της. Οι πολυθεϊστικές θρησκείες βρίσκονται πλησιέστερα στη φύση της Θεότητας, καθώς μέσα από μια σειρά θεών συμβόλιζαν τις Θείες Δυνάμεις, οι οποίες απορρέουν από τη Θεότητα.
Η Θεογονία του Ησίοδου αλλά και η Ορφική κοσμογονία είναι από τα αρχαιότερα κείμενα της Ελληνικής ιστορίας-θεολογίας, και που προφανώς μάθαιναν οι μυημένοι κατά την διάρκεια της μυήσεως τους.
Η θεογονία του Ησιόδου σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ένα κείμενο που του ενέπνευσαν οι Ελικωνιάδες Μούσες, κόρες του Δία, δίνοντας του ταυτόχρονα την εντολή για το τι πρέπει να πει και ποίον να υμνήσει, κάτι παρόμοιο έγινε και στην αποκάλυψη του Ιωάννη μόνο που την θέση των Μουσών "πήρε" ο Θεός.
Η κοσμογονία ή αλλιώς η "Ιερά Ιστορία των Ελλήνων" του Ησιόδου, ήταν τόσο σημαντικό έργο σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Πολιτεία) ώστε γράφει για αυτό : " Τα έργα πάλι του Κρόνου και όσα έπαθε από τον γιο του (Δία), έστω και αν ήταν αληθινά, νομίζω πως δεν έπρεπε να λέγονται έτσι στους νέους, αλλά μάλιστα να αποσιωπούνται. Κι αν είναι ανάγκη να ειπωθούν, να τα ακούν με μυστικότητα όσο δυνατόν λιγότεροι…"
Συνοπτικά η θεογονία του Ησίοδου θεωρεί ως πρώτο στοιχείο το Χάος, από όπου προκύπτουν η Γαία, ο Έρως, το Έρεβος και η Νύχτα και έπονται εκατοντάδες τέκνα και οι Ολύμπιοι Θεοί. Το Χάος είναι το αδρανές στοιχείο, η Γαία η έκφραση της γονιμότητας του κόσμου του επιστητού και των φυσικών φαινομένων- η ύλη η θηλυκή ενέργεια, ο Έρως είναι το δυναμικό στοιχείο, η ελκτική δύναμη που ενώνει τα στοιχεία της ύλης και τα ωθεί στην δημιουργία.
Από την Γαία, με παρθενογεννήση, προέκυψαν ο Ουρανός, τα Όρη, η Θάλασσα και ο Τυφών από την ενώσεως της Γαίας και του Ουρανού γεννώνται, μεταξύ άλλων, ο Κρόνος και η Ρέα και εξ αυτών ο Δίας, η Δήμητρα (Γη μήτηρ) και τρία ακόμη αδέλφια.
Το σύμβολο των ορφικών Μυστηρίων ήταν ένα φίδι που ήταν τυλιγμένο γύρω από ένα αυγό, που συμβόλιζε τον κόσμο που περιβάλλεται από το Δημιουργικό πνεύμα. Στο επίπεδο της μύησης και της φιλοσοφίας, συμβόλιζε τον νεόφυτο που την στιγμή της μύησης έσπαγε το κέλυφος του αυγού και ένας καινούργιος πνευματικός άνθρωπος γεννιόταν.. .
Ο χρόνος φανερώνει την έννοια της δημιουργίας σε σχέση με το άλλο συστατικό της δημιουργίας του χώρου που οι Ορφικοί ονόμαζαν Χάος. Έχουμε δηλαδή την κίνηση στον χωροχρόνο. Τα αίτια της δημιουργίας είναι αφενός μεν η μονάδα το ένα που περικλείει τα πάντα στην μήτρα του και η πολλαπλότητα που εκπορεύεται από αυτό. Με την κίνηση των στοιχείων δημιουργείται μία περιδίνηση που σχηματίζει το κοσμογονικό αυγό, το πρώτο μορφικό φανέρωμα της δημιουργίας, από το οποίο δημιουργήθηκαν οι κόσμοι με την επέμβαση του Φάνη, του Έρωτα που ενώνει τα στοιχεία μεταξύ τους.
Με το σχίσιμο λοιπόν του αυγού, έχουμε την πρώτη δύναμη του Αιθέρα-Δία στην τρισυπόστατη μορφή του Φάνητα που δονήθηκε σε αιθερινή δύνη, που είναι ο Νούς-μήτις. Στον καθοδικό στροβίλισμα του σε αυξάνουσα συνεχώς ταχύτητα συνακολούθησε η γονιμοποιός δύναμη-Έρως.

Μετά από αυτόν ακολούθησε με επιταχυνόμενο ρυθμό δίνης, το φως ο δεύτερος δηλαδή Φάνης των ορφικών. Το φως όμως όχι το υλικό αλλά εκείνο το αίτιο των νοητικών όντων, που στην αριθμητική δυναμική του εξέλιξη του στις ζώσες μορφές ονομάζεται από τους φιλοσόφους και τους Αλχημιστές οντογονικό ζωντανό φώς.-φιλοσοφική λίθος.
Την τριδύναμη αυτή αιθερική ενέργεια, η Χριστιανική διδασκαλία συνεχίζουσα και δανειζόμενη ίδια φυσική και πνευματική αλήθεια της Αρχαίας φιλοσοφίας και Θεολογίας την ονομάζει Αγία Τριάδα, όταν διδάσκει Πατήρ , Υιός και Άγιο πνεύμα, ομοούσιος και αχώριστος. Αυτό δηλαδή που ο Ορφέας το είχε πει πολύ νωρίτερα, γιατί στα Ορφικά του Όττο Κέρν γράφονται τα Εξής:
"Και όλα αυτά τα είχε εκθέσει ο σοφότατος χρονογράφος ο Τιμόθεος(-5ος αιώνας) αναφερόμενος στον Ορφέα ότι είπε ότι η Τριάς η ομοούσιος έχει τα πάντα δημιουργήσει..".
Όσο αφορά την Ορφική κοσμογονία και για την χρονολογική προσέγγιση της, ο αστρονόμος Κ. Χασάπης με βάση τον στίχο : "ΜΙΞΑΣ ΧΕΙΜΩΝΟΣ ΘΕΡΕΟΣ Τ' ΙΣΟΝ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙΣΙΝ" (ύμνος Απόλλωνος ) που γίνεται λόγος περί ισότητας των εποχών , υπολόγισε (με βάση την μετάπτωση των εποχών) τις δύο ημερομηνίες που θα μπορούσε να είχε συμβεί αυτό το φαινόμενο :  -1.366 ή -11.835.
Υποστηρίζεται ότι τα Ορφικά πρέπει να έχουν γραφτεί το -11.835 εφόσον ο Ορφέας (που συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία) έζησε πολλές γενιές πριν τον τρωικό πόλεμο ο οποίος με τις νεότερες χρονολογήσεις τοποθετείται το -1450. Συνεπώς είναι αδύνατον στα κείμενα που συνέλεξε ή και συνέθεσε ο Ορφέας να περιγράφεται γεγονός του -1366.

http://www.esoterica.gr/main.htm