Μια
χώρα που δεν μπορεί να βρει το βηματισμό της, που δεν γνωρίζει και δεν μπορεί
να φανταστεί το μέλλον της. Σε μια κοινωνία που έχει χάσει τη συνοχή της, σε
μια καθημερινότητα που γίνεται όλο και πιο αβάσταχτη. Σε μια ευρωπαϊκή και
παγκόσμια πραγματικότητα, όπου κάποιοι «εγκέφαλοι» παίζουν και τζογάρουν πάνω
στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων αποφασίζοντας ποιοι λαοί θα επιβιώσουν και
ποιοι θα οδηγηθούν στον αφανισμό, ποιοι θα έχουν δουλειά και ποιοι θα οδηγηθούν
στην αυτοκτονία, ποιοι θα μορφωθούν και ποιοι θα παραμείνουν αμόρφωτοι και
εύκολοι στόχοι.
Οι APURIMAC παρέα με την Έλλη Πασπαλά, μας τραγουδάνε το Τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα τραγούδι με την εξής πρωτοτυπία: ενώ είναι γραμμένο στην ισπανική γλώσσα, ο δημιουργός του Daniel Armando (αργεντινός στην καταγωγή και με πείρα από κρίσεις και χρεωκοπία) χρησιμοποιεί 100 ελληνικές λέξεις δοσμένες στην ισπανική γλώσσα, οι οποίες περιγράφουν με πολύ δυνατές εικόνες όλη την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
Και γιατί το τελευταίο μας ταγκό; Γιατί αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντιδράσουμε σαν άνθρωποι άμεσα, τότε δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε ένα ταγκό ακόμα...
Οι APURIMAC παρέα με την Έλλη Πασπαλά, μας τραγουδάνε το Τελευταίο μου ταγκό στην Αθήνα. Πρόκειται για ένα τραγούδι με την εξής πρωτοτυπία: ενώ είναι γραμμένο στην ισπανική γλώσσα, ο δημιουργός του Daniel Armando (αργεντινός στην καταγωγή και με πείρα από κρίσεις και χρεωκοπία) χρησιμοποιεί 100 ελληνικές λέξεις δοσμένες στην ισπανική γλώσσα, οι οποίες περιγράφουν με πολύ δυνατές εικόνες όλη την πραγματικότητα που ζούμε στις μέρες μας.
Και γιατί το τελευταίο μας ταγκό; Γιατί αν δεν ξυπνήσουμε και δεν αντιδράσουμε σαν άνθρωποι άμεσα, τότε δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε ένα ταγκό ακόμα...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
6 σχόλια:
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ !!!
A.
Μπράβο τους!!!Καταπληκτικό!!!
Θαυμάσιες και ...οι γάμπες της κυρίας που χορεύει.Δεν μπόρεσα να μην τις σχολιάσω!(το καλό να λέγεται)
Βεβαίως το καλό να λέγεται !!!
Αυτό λάτρεψαν οι Έλληνες και το αποτύπωσαν και στην τέχνη τους. Την ομορφιά.
Ήταν ερωτευμένοι με την ομορφιά. Ήταν ερωτευμένοι με τον Έρωτα.
Δεν είχαν κάτι να κρύψουν ή να ντραπούν μέσα στην καθαρότητα τους. Δεν σκέπαζαν την ομορφιά της Φύσης με μαυρίλα και σκοτεινιά και ανύπαρκτες ενοχές.
Η θεία αυτή μανία του Έρωτα, αγαπά το ωραίο, είτε είναι μια ευγενική και καλοκαμωμένη ψυχή που η δροσιά της μαγεύει, είτε σώμα, ή πρόσωπο, ή ένα ωραίο τοπίο, ή ένα ωραίο λουλούδι ή μουσική, ή ένας αξιόλογος ζωγραφικός πίνακας, ή ένας λόγος, που ακούει ή διαβάζει, μεστός από φιλοσοφικές αλήθειες κλπ.
Γι αυτό και ριγεί η ψυχή εμπρός στο ωραίο. Ένα ιερό γλυκό ρίγος την στιγμή αυτή του αντικρίσματος ή του ακούσματος του ωραίου την διαπερνά.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
...όμορφα λόγια και τόσο αληθινά!!!
Τι ειρωνια της τυχης,εμεις που δωσαμε τα φωτα του πολιτισμου στη δυση,να καταντισουμε σ'αυτο το χαλι,περιμενοντας βοηθεια απο τον θεο που δεν υπαρχει.
Φίλε Ανδρέα, είναι σπαρακτικά θλιβερό. Η αποκοπή από τις ρίζες και τους προγόνους, η απώλεια της ταυτότητας μας, η άγνοια των ελλήνων τι σημαίνει Ελληνικό Πνεύμα και η πνευματική παρακμή που είναι επόμενο επακόλουθο όλων των προηγουμένων, μας οδήγησε εδώ…
Προδώσαμε την ελληνική κοσμοθέαση την ελληνική φιλοσοφία το ελληνικό πνεύμα που έχει δώσει απαντήσεις για κάθε πρόβλημα και για κάθε κρίση, και ασπασθήκαμε κάτι ξένο, που θέλει τον άνθρωπο δούλο, άσχετο τελείως με τον Ελληνισμό . Δεν είμαστε πλέον εμείς. Γίναμε κάποιοι άλλοι… και οι άλλοι τώρα… βρίσκουν και κάνουν…
Δημοσίευση σχολίου