ΤΟ ΝΗΣΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΜΑΝΤΕΝΙΕΣ ΣΤΗΛΕΣ

Ο περιπλανώμενος βράχος

Μέσα από τον ομηρικό ύμνο στον Απόλλωνα, μαθαίνουμε πως η Λητώ, έγκυος από το Δία, περιπλανήθηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις και νησιά, όμως κανείς δε δέχονταν να της παραχωρήσει καταφύγιο για να γεννήσει, από φόβο προς την απατημένη σύζυγο του Δία, την Ήρα. Μονάχα ένας περιφρονημένος βράχος, που περιπλανιόταν άσκοπα στο πέλαγος, τη δέχτηκε διστακτικά. Η Λητώ, κατατρεγμένη όπως ήταν, έδωσε όρκο αυτός ο βράχος να γίνει για πάντα το Ιερό και ο βωμός του Απόλλωνα και να τιμάται πιο πολύ από κάθε άλλο τόπο. Και έτσι και έγινε…

Δήλος, η ιερή

Η Λητώ, όταν έπειτα από εννέα ημέρες ωδίνων, κατάφερε και γέννησε πρώτα την Άρτεμη και μετά τον Απόλλωνα, ο ύμνος λέει πως: «η Δήλος πλημμύρισε χρυσό φως κι έγινε ένα ολάνθιστο λιβάδι, κύκνοι άρχισαν να τραγουδούν κι αλάλαξαν θαμπωμένες οι θεές». Ο ίδιος ο Δίας παρακολουθούσε από την κορυφή του Κύνθου τη γέννηση των παιδιών του. Σύμφωνα με το μύθο, αυτή η μεγάλη συγκέντρωση υπερκόσμιων δυνάμεων φόρτισε για πάντα τη Δήλο με θετική ενέργεια.

Το νησί στις διαμαντένιες στήλες

Μόνο όταν η Λητώ γέννησε, έδωσε εντολή ο Δίας στον Ποσειδώνα, να στερεώσει τον ανεμοδαρμένο και περιπλανώμενο βράχο. Ο Πίνδαρος αναφέρει πως ο βράχος από άγονος και μαύρος έγινε μια νήσος που «οι θνητοί ονομάζουν Δήλο, αλλά οι μακάριοι Ολύμπιοι Θεοί, που βλέπουν τον κόσμο από ψηλά, τη λένε της μαύρης γης το φωτοβόλο αστέρι». Αυτό, φυσικά δεν ήταν τυχαίο… Ο Ποσειδώνας αποφάσισε να σταματήσει την περιπλάνηση του νησιού, χρησιμοποιώντας το πολυτιμότερο όλων των πετρωμάτων· κατάφερε να το ακινητοποιήσει, στερεώνοντάς το σε διαμαντένιες στήλες. Έτσι από Άδηλος έγινε Δήλος, το ακτινοβόλο και ιερότερο νησί εδώ και χιλιετίες.

Σήμερα, η Δήλος παραμένει ακόμα μοναδική, μιας και πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει ολόκληρο νησί που να φιλοξενεί τόσα πολλά και μνημειώδη κειμήλια αρχαϊκών, κλασικών και ελληνιστικών χρόνων και να χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως αρχαιολογικός χώρος.

Όσοι μοιράστηκαν τις εντυπώσεις τους για το νησί, την περιγράφουν ως μια ασύγκριτη εμπειρία ζωής, όπου η ιστορία επαναλαμβάνεται: σε ένα τόσο σπουδαίο μέρος κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται και κανένας δεν πεθαίνει εκεί.

Τι και αν οι μορφές των χαρακτηριστικών λεόντων γλείφτηκαν με τους αιώνες από την αλμύρα; Τι και αν το νησί καταστράφηκε από επιδρομές και εγκαταλείφθηκε στο πέρασμα των αιώνων; Η Δήλος παραμένει στις διαμαντένιες κολώνες της και συνεχίζει να γεννάει μια το Απολλώνιο φως και μια το Αρτεμίσιο φεγγαρόφως.

ΕΛΕΝΑ ΒΑΡΔΑΤΣΙΚΟΥ

http://checkin.trivago.gr/