ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ

Απολλώνιος Τυανέας
(3 π. Χ. ή 10 μ. Χ. - 100 μ. Χ.)

Καταγόταν από αρχοντική οικογένεια των Τυάνων (Καππαδοκία).
Κατά την παράδοση, την έγκυο σ'αυτόν μητέρα του την επισκέφθηκε στο όνειρο της μιά θεότητα, ο Πρωτεύς, και της ανήγγειλε ότι θα γεννήσει αυτόν τον ίδιο.
Την ημέρα που ήταν να έλθει στη ζωή ο Απολλώνιος, η μητέρα του βρέθηκε να μαζεύει λουλούδια σ' ένα τερπνό λιβάδι.
Ξαφνικά παραδόθηκε στον ύπνο και γύρω της άρχισαν να πετούν λευκοί κύκνοι, ενώ συγχρόνως ακούστηκε μελωδικώτατος παιάνας.
Η γλυκειά μελωδία ξύπνησε την έγκυο, η οποία γέννησε αμέσως τον θεόπεμπτο γιο της χωρίς τους σύνηθες πόνους του τοκετού.
Τη γέννηση την χαιρέτισε ο Δίας με αστραπές, βροντές και κεραυνούς, ένας από τους οποίους, αφού έμεινε για λίγο μετέωρος, επέστρεψε και πάλι στον ουρανό και χάθηκε στο άπειρο.

Οπωσδήποτε με όλα αυτά τα σημεία που αναφέρονται στη γέννηση του Απολλωνίου, γίνεται φανερό η θεϊκή προέλευσης του, καθώς και των θαυμάτων του.

Για τον τόπο και τον τρόπο του θανάτου του δεν μας είναι τίποτε γνωστό.
Μόνο θρύλοι γοητευτικοί. Σύμφωνα μ' αυτούς πέθανε στην Έφεσο, όπου τον φρόντιζαν δύο υπηρέτριες, ή στην Λίνδο, στον Ναό της Αθήνας, ή στην Κρήτη, όπου μπήκε στον Ναό της Δικτύννης Αρτέμιδας και αναλήφθηκε στους ουρανούς, ενώ χορός παρθένων του έψαλλε ύμνους.

Ακόμη θαυμαστότερος είναι ο θρύλος της μεταθανάτιας εμφάνισης του Απολλωνίου σε νεαρό σπουδαστή των Τυάνων, που δυσπιστούσε στην αθανασία του σοφού και γενικώτερα στην αθανασία της ψυχής.

"Η θεραπείας ενός κουτσού, ενός τυφλού, ενός παραλύτου και μιας γυναίκας".
Ήλθε και κάποιος κουτσός, τριάντα χρονών, επιδέξιος κυνηγός λεονταριών, ο οποίος όταν του ρίχθηκε ένα λεοντάρι, γλίστρησε και στραμπούληξε τον γλουτό, με αποτέλεσμα το ένα του σκέλος να έχει διαφορά από το άλλο.
Στον γλουτό αυτού έκαμε χειρομαλάξεις και ο νέος επανήλθε στην ορθή στάση βαδίσματος.
Κάποιος άλλος, που είχε χάσει το φως του και από τα δύο μάτια, έφυγε βλέποντας τέλεια μ' αυτά, ενώ ένας τρίτος, που είχε παράλυτο το ένα χέρι, αποχώρησε θεραπευμένος.
Μιά γυναίκα πάλι, που υπέφερε πολλούς πόνους σε επτά τοκετούς και ο σύζυγος της παρακαλούσε γι' αυτήν, θεραπεύτηκε και αυτή.
(ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ : ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ ΒΙΒΛΙΟ Γ ΧΧΧΙΧ).

"Η ανάσταση νεκρής κόρης".
Ο Απολλώνιος έκαμε και το έξης θαύμα: Μιά κόρη σε ώρα γάμου έπεσε σε νεκροφάνεια και ο μνηστήρας της ακολουθούσε θρηνολογώντας όσα αρμόζουν σε γάμο που έμεινε ατέλεστος και μαζί του θρηνούσε ολόκληρη η Ρώμη, διότι η κόρη ανήκε σε οικογένεια υπάτων.
Μόλις ο Απολλώνιος συναντήθηκε με την κηδεία, "αφήστε κάτω το φέρετρο", είπε "διότι εγώ θα βάλω τέρμα στα δάκρυα σας για την κόρη". Και συγχρόνως ρώτησε ποιό είναι το όνομα της. Οι περισσότεροι τότε νόμισαν ότι θα εκφωνήσει λόγο σαν τους επικήδειους και αυτούς που προκαλούν τον θρήνο.
Εκείνος όμως δεν έκαμε τίποτε από αυτά, αλλά αφού την ακούμπησε και της είπε κάτι μυστικά από επάνω της, έκαμε την κόρη να ξυπνήσει από αυτό, που όλοι θεωρούσαν θάνατο °και τότε η κόρη έβγαλε μια φωνή και επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα της, όπως η Άλκηστη, που ο Ηρακλής την έκαμε να ξαναγυρίσει στη ζωή.
Και όταν συγγενείς της κόρης του δώρισαν εκατόν πενήντα χιλιάδες, εκείνος είπε να τα δώσουν ως προίκα στην κόρη.
Είτε, λοιπόν, κάποια σπίθα ζωής βρήκε σ' αυτήν, η οποία διέφυγε από την προσοχή των θεραπόντων ιατρών, διότι λέγεται ότι η κόρη έβγαζε σταγόνες ιδρώτα από το πρόσωπο, σαν τις σταγόνες της ψιχάλας που ρίχνει ο Δίας, είτε είχε σβήσει η ψυχή και εκείνος την αναζωπύρωσε και την πήρε πίσω, το γεγονός πάντως έμεινε ανεξήγητο, όχι μόνο σε μένα αλλά και σε όσους το παρακολούθησαν.
(ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ : ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ ΒΙΒΛΙΟ Δ ΧLV).

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ