θα σχολιάζουν, ενώ οι γεροντοκόρες
από πόθο θα στενάζουν,
και θα κατατρώγουν όλες ψηλαφώντας
με τα μάτια των υπέροχων γιγάντων
τα μαρμάρινα κομμάτια και θλιμμένες θα φωνάζουν,
όταν δουν τους ανδριάντες:
"Ω... Οι Έλληνες αρχαίοι ήτανε στ' αλήθεια άντρες....
Αυτό επιτυγχάνεται, άλλοτε με τη βίαιη αρπαγή των αρχαιοτήτων και άλλες φορές με την άδεια των Τουρκικών αρχών και με το απαραίτητο πάντα γενναιόδωρο χρηματικό αντάλλαγμα....
Και τότε οι φίλοι μας οι πολιτισμένοι ήρθαν φορτωμένοι με γραφές ελληνικές, αρχαίες και πάτησαν πάνω στ' αχνάρια των θεών και βρήκαν τις κρυψώνες που λούφαζε παραδομένο το Φως το Ελληνικό.
"η Αθανασία, ενός λαού, αιώνες σκλαβωμένη, δικιά μας....'
Πολύχρωμα λεφούσια σαϊτεψαν το γένος και θρονιάστηκαν σ' αυτή τη φωτεινή χώρα που οι πρόγονοι ονόμασαν Ελλάδα και καρπώθηκαν οι βάρβαροι τη μοίρα του λαού και τους καρπούς του τόπου. Τρύγησαν άγουρα κορμιά και κλέψανε ανάσες...
Ήταν βαρύ το φορτίο των αιώνων....
Κάλυψε η αχλή το παρελθόν και το σπαθί τη σκέψη και τις λευκές κολώνες τις κάλυψε η αγράμπελη.
ΣΤΙΧΟΙ-ΛΟΓΙΑ:Χλόη ΜΟΥΣΙΚΗ: Παντ. Παυλίδης ΑΦΗΓΗΣΗ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ: Στέλλα Τ. ΙΔΕΑ-ΕΡΕΥΝΑ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ: Βισάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου