Η Σελήνη λες κι ήλθε πιο κοντά μας, πιο κοντά στην γη, για να μας ψιθυρίσει στον καθένα:
Έπρεπε να διαλέξει τον έναν από τους δύο δρόμους. Τον δρόμο της αρετής ή της κακίας.
Σ’ αυτόν τον κόσμο της πόλωσης και των αντιθέτων κάποιος δρόμος μας γνέφει. Και μας γνέφει ανάλογα με το ποιοι είμαστε και πως ανταποκρινόμαστε, πως απαντούμε.
Με τι έχετε περισσότερο «Εκλεκτική Συγγένεια»; Με ποιο χαρακτηριστικό από τα ζευγάρια των αντιθέτων;
Σας έχει πει ο Εμπεδοκλής στο κοσμολογικό ποίημά του «Για την Φύση»:
«Διπλές μοίρες και δαίμονες/φύλακες μας παραλαμβάνουν και μας καθοδηγούν μόλις γεννηθούμε.
Να η Χθόνια, κι η μακρόθωρη μαζί της Ηλιομμάτα
Κι η Μάχη η αιματόβαφη με την σεμνή Αρμονία,
Κι η Μόρφω με την Άσκημη, κι η Γόργη με την Άργη,
Ο Καρνεάδης (213-129 π.Χ) υποδείκνυε ότι σε μεγάλα γεγονότα, ο κύριος και ο μόνος παράγων της λύπης είναι το Απροσδόκητο. (3) Ένας κόσμος μέχρι τώρα μικρός, φαντάζει ξαφνικά πελώριος, άγνωστος και μόνος.
Σε συνθήκες έλλειψης εντυπώσεων (λόγω καραντίνας από τον Covid-19 ), σε συνθήκες απομόνωσης και κοινωνικής απόστασης, σε συνθήκες σιωπής και οριακής υπομονής, γράφονται αυτές οι αράδες.
Στα γυρίσματα της τύχης λοιπόν να είσαστε ατάραχοι ως προς το μέλλον και θαρραλέοι. Να σας θυμίσω τον θεϊκό Σωκράτη όταν είπε προς τους κατηγόρους του ότι αυτοί (ο Άνυτος και ο Μέλητος) μπορούν να τον θανατώσουν, αλλά να τον βλάψουν δεν μπορούν. Και πράγματι μπορεί η τύχη να βαρύνει κάποιον με ασθένεια, να του αφαιρέσει χρήματα, να τον συκοφαντήσει, δεν μπορεί όμως να μετατρέψει τον καλόν, τον ανδρείο και τον μεγαλόψυχο σε δειλό, αγενή, ποταπό και φθονερό, ούτε να του χαλάσει την διάθεση. Σας λέω λοιπόν ότι επιφέρει μεγαλύτερη στενοχώρια, ατονία και αποχαύνωση, το να παραμένει η ψυχή γύρω από τα εύκολα και τα ευχάριστα, απομακρυσμένη από τα ανεπιθύμητα. Εξ’ άλλου τι μάθατε από τις εποχές που η ζωή ήταν εύκολη;
«Αγνοείτε πόσο άλυποι θα είστε όταν αντιμετωπίζετε την τύχη με ανοιχτά τα μάτια και να μην φαντάζεστε απαλά και μαλακά γεγονότα μόνον αλλά όσο ζείτε να μην λέτε: «Τούτο δεν θα το πάθω» αλλά καλύτερα να λέτε: «Τούτο δεν θα το πράξω, δεν θα πω ψέμματα, δεν θα επιβουλευτώ κάποιον, δεν θα απατήσω κάποιον, για να έχετε ψυχική γαλήνη». (2)
«….. ο θάνατος είναι ο μόνος εχθρός που έχουμε;» ρωτάει ο Καστανέντα τον Δον Χουάν (τον μέντορά του). «Όχι», του απαντάει εκείνος. «Ο θάνατος δεν είναι εχθρός, αν κι έτσι μοιάζει. Ο θάνατος δεν είναι η καταστροφή μας αν κι έτσι νομίζουμε. Οι μάντεις λένε ότι ο θάνατος είναι η πρόκλησή μας. Γεννιόμαστε για ν’ αντιμετωπίζουμε αυτή την πρόκληση. Η ζωή είναι ο τρόπος με τον οποίο μας προκαλεί ο θάνατος, ο θάνατος είναι η ενεργή δύναμη. Η ζωή είναι η πίστα. Και σ’ αυτή την πίστα συναντώνται μόνο δυό αντίπαλοι κάθε φορά: ο καθένας από εμάς κι ο θάνατος».
«Καθόλου», αντιγύρισε ο Δον Χουάν. «Εμείς είμαστε παθητικοί, σκέψου το λίγο. Αν κινούμαστε είναι μόνο γιατί αισθανόμαστε την πίεση του θανάτου. Ο θάνατος καθορίζει το ρυθμό των πράξεων και των συναισθημάτων μας και μας σπρώχνει αδιάκοπα μέχρι που μας σπάζει και κερδίζει το γύρο ή αλλιώς ανακηρυσσόμαστε νικητές, πέρα από κάθε πρόγνωση, και νικάμε το θάνατο.
«….αυτό σημαίνει ότι γινόμαστε αθάνατοι;» συνεχίζει τις ερωτήσεις του ο Καστανέντα.
«Όχι, καθόλου», απαντά ο Δον Χουάν στον μαθητή του. «Ο θάνατος παύει να μας προκαλεί, αυτό είναι όλο» (4).
Ενώ πριν ο άνθρωπος προσπαθούσε να «κάνει» κάποια γεγονότα να συμβούν, τώρα έχει περάσει σε μια αποδοχή των όποιων γεγονότων συμβαίνουν, σε μια αποδοχή των όποιων συναισθημάτων νιώθει. Η αίσθηση τώρα είναι ρευστότητα.
2. Πλούταρχος (Περί Ευθυμίας) Ι. Σταματάκου, Σπ. Φίλιππα, Εκδόσεις Πάπυρος, 1938
3. Οι επτά Σοφοί . Εισαγωγή-μετάφραση-σχόλια. Δ. Λυπουρλής. Εκδόσεις Ζήτρος, 2004.
4. Carlos Castaneda. Η δύναμη της σιωπής. Εκδόσεις Κάκτος, 1988.
https://anagnostis.org
1 σχόλιο:
Τρείς είναι οι κινητήριες δυνάμεις. Της ανάγκης για συνουσία, Ο φόβος θανάτου και η αγάπη Θεού.
Δημοσίευση σχολίου