ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ Ο ΚΡΗΣ

Σύμφωνα με όσα λένε ο Θεόπομπος και αρκετοί άλλοι, ο Επιμενίδης ήταν γιος του Φαιστίου, άλλοι όμως λένε πως ήταν γιος του Δωσιάδα, και άλλοι του Αγήσαρχου. Μολονότι ήταν κρητικής καταγωγής (από την Κνωσό), είχε μακριά μαλλιά, πράγμα που τον έκανε να διαφέρει στην όψη από τους Κρήτες. 

Κάποτε ο πατέρας του τον έστειλε στο χωράφι να ψάξει να βρει ένα πρόβατο, κατά το μεσημέρι όμως παρεξέκλινε από τον δρόμο του και κοιμήθηκε σε μια σπηλιά για 57 χρόνια. Όταν ξύπνησε, συνέχισε να ψάχνει για το πρόβατο, πιστεύοντας πως είχε κοιμηθεί λίγη μόνο ώρα. Καθώς δεν το έβρισκε, πήγε στο χωράφι, και καθώς τα έβρισκε όλα αλλαγμένα και το κτήμα να το έχει κάποιος άλλος, γύρισε γεμάτος απορία πίσω πάλι στην πόλη· εκεί, μπαίνοντας στο σπίτι του, συναντούσε ανθρώπους που τον ρωτούσαν ποιός είναι, ώσπου βρήκε τον νεότερο αδερφό του —που τότε ήταν πια γέρος— και έμαθε από εκείνον όλη την αλήθεια. Το πράγμα έγινε γνωστό σε όλους τους Έλληνες, οι οποίοι τον θεωρούσαν πια εξαιρετικά θεοφιλή άνθρωπο.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι Αθηναίοι, όταν χτυπήθηκαν από τον λοιμό και η Πυθία τούς έδωσε χρησμό να κάνουν καθαρμό της πόλης τους, έστειλαν ένα καράβι στην Κρήτη, μαζί και τον Νικία τον γιο του Νικήρατου, και προσκάλεσαν τον Επιμενίδη. Ήρθε λοιπόν κατά την 46η Ολυμπιάδα, καθάρισε την πόλη τους και σταμάτησε τον λοιμό με τον ακόλουθο τρόπο: Πήρε μαύρα και άσπρα πρόβατα και τα πήγε στον Άρειο Πάγο· εκεί τα άφησε να πάνε όπου ήθελαν, έδωσε όμως διαταγή στους ακολούθους, όπου θα έπεφτε το καθένα τους να κοιμηθεί, εκεί να πρόσφεραν θυσία στον θεό του τόπου· έτσι σταμάτησε το κακό. Γι᾽ αυτό και βρίσκει κανείς, ακόμη σήμερα, ανώνυμους βωμούς στους δήμους της Αθήνας, σε ανάμνηση του εξιλασμού που έγινε τότε. 

Οι Αθηναίοι πήραν τότε την απόφαση να του δώσουν ένα τάλαντο και ένα καράβι για να τον πάει πίσω πάλι στην Κρήτη. Εκείνος δεν δέχτηκε τα χρήματα, έκλεισε όμως συμφωνία φιλίας και συμμαχίας μεταξύ Κνωσίων και Αθηναίων.

Όταν γύρισε στην πατρίδα του, δεν πέρασε πολύς καιρός και πέθανε, όπως λέει ο Φλέγων στο έργο του Για τους μακρόβιους, σε ηλικία 157 ετών, όπως όμως λένε οι Κρήτες, σε ηλικία 299 ετών, ή όπως λέει ότι άκουσε ο Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος σε ηλικία 154 ετών.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ Βίοι Φιλοσόφων

Απόδοση Δ. Λυπουρλής εκδ. Ζήτρος

Μνημοσύνη - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας