Ο Έρασμος στο βιβλίο του «Μωρίας Εγκώμιον», εκδ. ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1972 Κεφ. 64 σελ. 145, αναφέρει μεταξύ άλλων: «… Αν πρέπει να πιστέψουμε τον άγιο Ιερώνυμο … ο άγιος Παύλος, διαβάζοντας τυχαία την επιγραφή ενός μνημείου στην Αθήνα, την άλλαξε για να έρχεται πιο καλά με όσα εκείνος έλεγε για την χριστιανική πίστη», πράξεις των Αποστόλων (17,23). «Παράλειψε τις λέξεις που μπορεί να έβλαπταν την υπόθεσή του και κράτησε μόνο τις δύο τελευταίες – αγνώστω θεώ – και πάλι τις άλλαξε κομμάτι, γιατί ολόκληρη η επιγραφή έλεγε: ΤΟΙΣ ΘΕΟΙΣ ΑΣΙΑΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΦΡΙΚΗΣ ΘΕΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΙΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙΣ».
ΕΤΣΙ ΙΔΡΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΒΩΜΟΙ ΤΩΝ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΘΕΩΝ - Η ΑΛΗΘΕΙΑ:
Το Μαντείο των Δελφών το οποίο και έδωσε εντολή να γίνει πλήρης καθαρμός υπό τις οδηγίες του τότε φιλόσοφου αλλά και ιερέα Επιμενίδη που έμενε όμως στην Φαιστό στην Κρήτη. Τότε στάλθηκε στη Κρήτη εσπευσμένα ο Αθηναίος Νικίας ο Νικαράτου με ιερό πλοίο, πιθανώς την Πάραλο ο οποίος προσκάλεσε τον Επιμενίδη στην Αθήνα πράγμα που δέχθηκε και τον ακολούθησε. Σημειώνεται πως μόλις ο Επιμενίδης έφθασε στο λιμένα της Μουνιχίας, και αντίκρισε τον λόφο της Μουνιχίας προφήτεψε τον πραγματικό κίνδυνο της Αθήνας.
Ο Επιμενίδης φθάνοντας στην Αρχαία Αθήνα και βλέποντας τον χώρο έδωσε αμέσως εντολή να συγκεντρώσουν πάνω στον Αρειο Παγο μαύρα και λευκά πρόβατα τα οποία στη συνέχεια άφησαν ελεύθερα διατάζοντας να τα παρακολουθούν και όπου σταματήσει καθένα εξ αυτών εκεί να ιδρύεται (στήνεται) βωμός και να θυσιάζεται.
Ο βωμός που θα ιδρύεται (κατ εντολή του Επιμενίδη) θα ιδρύεται προς τιμήν του θεού ο οποίος έχει ναό κοντά στο σημείο του νεοϊδρυθέντος βωμού. Σε αρκετά από τα σημεία αυτά δεν υπήρχε κοντά ναός και έκριναν, στους απομακρυσμένους βωμούς, να μη δοθεί κάποιο όνομα ώστε να μην αδικηθεί κάποιος θεός και για την αποφυγή λάθους ονομάστηκαν «τω αγνώστω θεώ».
Ιδού: Εκ του
Αθανασίου Σταγειρίτη και εις τον 2ον
τόμο του έργου "Ωγυγία ή Αρχαιολογία", στο κεφάλαιο "Περί των
Αγνώστων Θεών" διαβάζουμε τα
κάτωθι:
«Τούτων
των Αγνώστων Θεών την λατρείαν εισήγαγεν
ο Επιμενίδης εις τους Αθηναίους πρώτον,
ως και εν άλλοις είρηται, ολίγον προ του
Μηδικού πολέμου, δια
την εξής αιτίαν. Κύλων ο Ολυμπιονίκης,
ο Αθηναίος, γαμβρός ων του Θεαγένους
τυράνου των Μεγάρων, και άνθρωπος
επιφανής, ηθέλησε να αρπάση την τυραννίαν
των Αθηνών, και δια τούτο κατέλαβε την
ακρόπολιν, έχων και άλλους πολλούς
συνωμότας, βοηθούμενος και υπο του
πενθερού. πολιορκηθέντες δε ηναγκάσθησαν,
και κατέφυγον ικέται εις το άγαλμα της
Αθηνάς. Οι δε Αθηναίοι πρώτον μεν
υπεσχέθησαν, να μη τους φονεύσωσιν,
έπειτα τους εφόνευσαν όλους. τινές δε
κατέφυγον και εις τον βωμόν των Σεμνών
Θεών, ως και αυτός ο Κύλων, και ο αδελφός
αυτού, πλην εφόνευσαν και αυτούς. Και
τούτο ήτον το θρυλλούμενον κυλώνειον
άγος, το οποίον κατετάραττε τας Αθήνας
ύστερον με διαφόρους δυστυχίας, επειδή
ωργίσθη η Αθηνά, δια τον φόνον των ικετών
αυτής. Οι δε φονείς των φονευθέντων
τούτων και οι απόγονοι αυτών ωνομάσθησαν
εναγείς, τους οποίους εδίωξαν ύστερον
εκ της πόλεως. Τέλος δε, θλιβόμενοι οι
Αθηναίοι υπό νόσου σφόδρας, έλαβον
χρησμόν, να καθαρίσωσι την πόλιν. Όθεν
ακούοντες τον Επιμενίδην άνθρωπον
θεοφιλή, έπεμψαν εις την Κρήτην πλοίον
και τον Νικίαν του Νικηράτου, να καλέση
αυτόν. Έλθων ουν ο Επιμενίδης κατά την
τεσσαρακοστήν έκτην ολυμπιάδα, εκάθηρε
την πόλιν, και έπαυσε τον λοιμόν οίτω.
λαβών πρόβατα λευκά και μέλανα τα έφερεν
εις τον Άριον Πάγον. Έπειτα απολύσας
αυτά παρήγγειλε, να τα ακολουθήσωσιν
άνθρωποι διωρισμένοι και όπου σταθή
έκαστον, εκεί να το θυσιάσωσιν εις τον
θεόν εκείνον, εις τον οποίον ανήκει το
πλησιέστερον ιερόν. Επειδή
δε εστάθησαν, και εθυσιάσθησαν εις τας
πεδιάδας, όπου δεν ήτον ιερά, έκτισαν
εκεί βωμούς ανωνύμους και έλεγον αυτούς
των Αγνώστων θεών.
Όθεν και μόνο εις την Αττικήν είχον
βωμούς οι Άγνωστοι θεοί, και μάλιστα
προς τον Φαληρέα λιμένα. Ύστερον δε
έκτισαν και εις την Ολυμπίαν.»
Διαβάζουμε επίσης και από τον ΔΙΟΓΕΝΗ ΛΑΕΡΤΙΟ, Βίοι Φιλοσόφων, ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ – ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ (1.110 -1.111)
Ήρθε λοιπόν (ο Επιμενίδης) κατά την 46η Ολυμπιάδα, καθάρισε την πόλη τους και σταμάτησε τον λοιμό με τον ακόλουθο τρόπο: Πήρε μαύρα και άσπρα πρόβατα και τα πήγε στον Άρειο Πάγο· εκεί τα άφησε να πάνε όπου ήθελαν, έδωσε όμως διαταγή στους ακολούθους, όπου θα έπεφτε το καθένα τους να κοιμηθεί, εκεί να πρόσφεραν θυσία στον θεό του τόπου· έτσι σταμάτησε το κακό. Γι᾽ αυτό και βρίσκει κανείς, ακόμη σήμερα, ανώνυμους βωμούς στους δήμους της Αθήνας, σε ανάμνηση του εξιλασμού που έγινε τότε.
Αρχαίο Πρωτότυπο: ὃς ἐλθὼν Ὀλυμπιάδι τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ ἐκάθηρεν αὐτῶν τὴν πόλιν καὶ ἔπαυσε τὸν λοιμὸν τοῦτον τὸν τρόπον. λαβὼν πρόβατα μελανά τε καὶ λευκὰ ἤγαγε πρὸς τὸν Ἄρειον πάγον. κἀκεῖθεν εἴασεν ἰέναι οἷ βούλοιντο, προστάξας τοῖς ἀκολούθοις ἔνθα ἂν κατακλίνοι αὐτῶν ἕκαστον, θύειν τῷ προσήκοντι θεῷ· καὶ οὕτω λῆξαι τὸ κακόν. ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἔστιν εὑρεῖν κατὰ τοὺς δήμους τῶν Ἀθηναίων βωμοὺς ἀνωνύμους, ὑπόμνημα τῆς τότε γενομένης ἐξιλάσεως.
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ, Βίοι Φιλοσόφων, ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ – ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ (1.110 -1.111)
https://www.greek-language.gr/
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου