ΗΘΕΛΑΝ ΤΟΝ ΙΔΑΝΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

«Μη συντάσσεσαι με την γνώμη των πολλών». (Πυθαγόρας)

Την αρετή την αποκαλούσε ο Πυθαγόρας αρμονία ψυχής· σύμμετρο συνδυασμό πνευματικών και ηθικών προτερημάτων· "καλόν καγαθόν".

Ήθελαν τον ιδανικό άνθρωπο οι Αρχαίοι Έλληνες.

Ο Σωκράτης θέτει ως βασική προϋπόθεση του ενάρετου το Μυστηριακό Δελφικό ρητό "Γνώθι σαυτόν". Απ' αυτό αποφαίνεται το "ουδείς εκών κακός" δηλ. η άγνοια εξωθεί στο κακό, ο σοφός είναι κατ' ανάγκη ενάρετος. Η αρετή λοιπόν εδράζεται πάνω στη γνώση, στην επιστήμη, στη σοφία, επομένως είναι διδακτή. Η κακία προκύπτει απ' την αμάθεια, την ανεπιστημοσύνη, την έλλειψη γνώσης.

Η αρετή κατά τον Πλάτωνα είναι ορθή ιδιότητα, εσωτερική τάξη, αρμονία ψυχής, η δε κακία το αντίθετο. Μόνο ο ενάρετος είναι ελεύθερος, γιατί κυριαρχεί σ' αυτόν ο νους· είναι πλούσιος γιατί είναι χαρούμενος, ατάραχος, αυτάρκης. Αν η ψυχή κυριαρχείται από το πάθος γίνεται δούλη, δειλή, περίλυπη.

Σκοπός της αρετής είναι η ευδαιμονία. Κύριο γνώρισμα της ευδαιμονίας είναι η συμμόρφωση της ψυχικής μας ενεργητικότητας στην Αρετή.

Ο Αριστοτέλης στο σύγγραμμά του, τα ηθικά Νικομάχεια, ασχολείται εκτενέστατα και αναλυτικότατα με την αρετή. Την παραδέχεται ως κτητή (μπορεί να αποκτηθεί) με την έξη και την πράξη. Με την ενεργητικότητα του λόγου προκύπτει η σοφία, με την ενεργητικότητα της βούλησης η ηθική και με την ενεργητικότητα που εκδηλώνεται με πράξεις, η Αρετή.

208. Ξενοφών – Απομνημονεύματα, βιβλίο δ΄.

Τόσο ωφέλιμος, λοιπόν, ήταν ο Σωκράτης, σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο, ώστε να είναι φανερό – ακόμη και σε κάποιον που εξετάζει κι έστω και λίγο αντιλαμβάνεται τα πράγματα – ότι τίποτε δεν ήταν ωφελιμότερο από την συναναστροφή με τον Σωκράτη, διότι εξίσου ωφελούσε όσους τον συναναστρέφονταν, είτε αστειευόμενος είτε μιλώντας σοβαρά.

ΣΤΟΒΑΙΟΣ ΒΙΒΛΙΟ – ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΗΣ

ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ: ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ΠΟΥ ΥΠΕΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ

https://enneaetifotos.blogspot.com/