Τα Μεγάλα Μυστήρια

Εικόνα από την πομπή: ο δαδούχος -ήταν ένας αξιωματούχος οποίος κρατάει τις δάδες - οδηγεί τους άλλους προς την Ελευσίνα. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO https://www.lifo.gr

Τα Μεγάλα Μυστήρια τελούνταν κάθε χρόνο στην Ελευσίνα κατά τον μήνα Βοηδρομιώνα (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο). Διαρκούσαν εννιά μέρες σε ανάμνηση της εννιαήμερης περιπλάνησης της Δήμητρας. Κάθε τέσσερα χρόνια όμως γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα και σπουδοφόροι στέλνονταν στις Eλληνικές πόλεις για να κηρύξουν την ιερή εκεχειρία και να καλέσουν τις θεωρίες (πρεσβείες σε εθνικές θρησκευτικές γιορτές) όπως και στα Ολύμπια.

Στις 14 Βοηδρομιώνος γινόταν η «κομιδή των ιερών εις το άστυ» η μεταφορά δηλαδή των άγνωστων μέχρι σήμερα ιερών αντικειμένων από την Ελευσίνα στην Αθήνα μέσω της Ιεράς Οδού. Προηγούνταν τα πρώτα τη τάξει μέλη του ιερατείου, ο Ιεροφάντης και ο Δαδούχος και ακολουθούσαν οι «παναγείς ιέρειαι» που μετέφεραν τα ιερά σε «κίστες» (καλάθια ή κιβώτια). Τη δεύτερη μέρα γινόταν ο «Αγυρμός», η συγκέντρωση του λαού που ήθελε να μετάσχει στα Μυστήρια, στην Ποικίλη Στοά που βρισκόταν στην Αγορά των Αθηνών, «εκκλησία και παν το αγυρόμενον» κατά τον Ησύχιο.

Εκεί ακολουθούσε η «Πρόρρησις» η επίσημη προκήρυξη των όρων συμμετοχής στα Μεγάλα Μυστήρια στα οποία δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν όσοι δεν είχαν κατηχηθεί στα «Μικρά». Αποκλείονταν επίσης οι φονιάδες και οι ιερόσυλοι («χείρας μη καθαροί») καθώς και όσοι δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα («φωνήν αξύνετοι»). Την ίδια μέρα ο Ιεροκήρυξ ,ο νεότερος από τους τέσσερις ιερείς του ναού της Δήμητρας στην Ελευσίνα, οι άλλοι ήταν ο Ιεροφάντης, ο Δαδούχος και ο Επιβώμιος, ανήγγειλε το «εκάς, εκάς βέβηλοι», δηλαδή «μακριά, μακριά οι μη καθαροί». Την τρίτη μέρα (16 Βοηδρομιώνος) γινόταν η «Άλαδε Έλεσις» («πορεία προς τη θάλασσα») με την επίκληση «άλαδε μύσται» («εμπρός για τη θάλασσα μύστες»).

Οι μύστες έμπαιναν στη θάλασσα μαζί με τους χοίρους που προορίζονταν για θυσία για να καθαρθούν. Την τέταρτη μέρα γινόταν η θυσία των ζώων στο αθηναϊκό Ελευσίνιο, ενώ η πέμπτη ήταν αφιερωμένη στον Ασκληπιό, Ασκληπιεία ή Επιδαύρια: τα ιερά μεταφέρονταν στον ναό του Θεού στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης. Την ίδια μέρα γινόταν η κατ’ εξαίρεση μύηση όσων είχαν καθυστερήσει να είναι παρόντες στον «Αγυρμό» όπως είχε συμβεί κατά το παρελθόν με τον Ασκληπιό που ερχόταν από την Επίδαυρο αλλά δεν κατάφερε να φτάσει έγκαιρα. Την έκτη μέρα, στις 19 Βοηδρομιώνος άρχιζαν οι επίσημες γιορτές των Μυστηρίων. Στη διάρκειά της οι μύστες μέσω της Ιεράς Οδού μετέβαιναν από την Αθήνα στην Ελευσίνα (22 χιλιόμετρα).

Στην πομπή προπορευόταν το ξύλινο ομοίωμα του Ίακχου. Ξεκινούσε από το Δίπυλο του Κεραμεικού, περνούσε από τα ιερά του Απόλλωνα και της Αφροδίτης (στο σημερινό Δαφνί), τη γέφυρα των Ρειτών (στη σημερινή λίμνη Κουμουνδούρου) όπου οι Κροκωνίδες (ιερατικό γένος της αρχαίας Αθήνας το οποίο σχετιζόταν με τα Ελευσίνια Μυστήρια) έδεναν στο δεξί χέρι και το αριστερό πόδι τον κρόκο (μάλλινη κορδέλα στο χρώμα του ομώνυμου φυτού). Η ενέργεια αυτή που λεγόταν κρόκωσις συνδέεται πιθανώς με καθαρτήριες τελετές ή την αποτροπή του κακού. Όταν η πομπή έφτανε στη γέφυρα του Ελευσινιακού Κηφισού (σήμερα Σαρανταπόταμου) συναντούσε μασκοφόρους καθισμένους στην κουπαστή της που έβριζαν επώνυμους πολίτες που συμμετείχαν στην πομπή.Επρόκειτο για τους λεγόμενους «γεφυρισμούς». Ο σκοπός τους παραμένει ασαφής. Θεωρήθηκαν διαβατήριες τελετές στις οποίες υπάρχει το στοιχείο της απελευθέρωσης.

Η πομπή όπου κάποιες φορές συμμετείχαν περισσότεροι από 40.000 έφτανε στο ιερό της Ελευσίνας τις πρώτες ώρες της 20ης Βοηδρομιώνος. Στο καλλίχορον φρέαρ οι μύστες χόρευαν κρατώντας δάδες και τραγουδούσαν ενώ στη συνέχεια τοποθετούσαν το ξύλινο ομοίωμα του Ίακχου στο ιερό του. Η έβδομη ήταν ημέρα ευχών, θυσιών και αυστηρώς νηστείας σε ανάμνηση της αποχής της Δήμητρας από κάθε τροφή μέχρι την ανεύρεση της Περσεφόνης.

Στη διάρκεια της οι μύστες έτρωγαν μόνο πέλανο (ειδικά παρασκευασμένο άρτο από σιτάρι και κριθάρι) και σησαμίτας (τα γνωστά μας σήμερα κουλούρια). Παράλληλα έπιναν κυκεώνα, ειδικό ποτό που κατά πολλούς περιείχε οπιούχες παραισθησιογόνες ουσίες (στη διασωζόμενη εικονογραφία των Ελευσινίων συχνά αναπαρίστανται παραρούνες) που οδηγούσαν τους μύστες σε συνδυασμό και με την αυστηρή νηστεία σε έκσταση στην οποία έπεφταν το βράδυ της ίδιας μέρας (της έβδομης) όταν έμπαιναν στο Τελεστήριο όπου κατά την ολονύκτια τελετή μύησης παρακολουθούσαν τα «δρώμενα» και τα «λεγόμενα» τις ιεροπραξίες, αναπαραστάσεις και ομιλίες σχετικές με τις περιπέτειες της Δήμητρας (που λεγόταν και Δηώ) και της Περσεφόνης (Κόρης).

Γράφει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (περ. 150-211 έως 216): «Δηώ δε και Κόρη δράμα ήδη εγενέσθην μυστικόν και την πλάνην και την αρπαγήν και το πένθος αυτών Ελευσίς δαδουχεί» (δαδουχώ= αναπαριστώ υπό το φως των δαδών, των πυρσών). Αυτή ήταν η πρώτη «μυστηριώτης νυξ». Την επόμενη νύχτα (8η) γινόταν η «Εποπτεία», το ανώτατο στάδιο μύησης, με «δρώμενα», «λεγόμενα» και «δεικνύμενα» (την επίδειξη των ιερών αντικειμένων, σκευών και συμβόλων) με επίκεντρο τον ιερό γάμο της Δήμητρας (ιερογαμία) με τον Δία.

Η όλη τελετουργία ολοκληρωνόταν την 9η μέρα που έφερε το όνομα «Πλημοχόες» από ένα ειδικό αγγείο την πλημοχόη που χρησιμοποιούσαν για να προσφέρουν χοές (σπουδές) στους χθόνιους θεούς και τους νεκρούς. Αυτές όπως και η μύηση, τελείωναν με μία μυστική φράση από ακατάληπτες ξενικές λέξεις (φοινικικής ή πελασγικής προέλευσης): «κονξ ομ φατ» ή «κονξ ομ παξ» που σήμαιναν «γρηγορείτε και καθαροί γίνεσθε» ή «άκου-βλέπε-σιώπα». Μετά και από αυτό το στάδιο οι μύστες επέστρεφαν στις πατρίδες τους (23 του Βοηδρομιώνα).

Την επόμενη μέρα η Βουλή των 500 συνεδρίαζε στο αθηναϊκό Ελευσίνιο για να ακούσει την αναφορά του άρχοντα-βασιλέα και των παρέδρων του σχετικά με τη συμπεριφορά όσων συμμετείχαν στην πομπή και τα πιθανά παραπτώματα τους για να τιμωρηθούν.

Πηγή: https://thriassio.gr

-----------------------------------------

Τα Μικρά Μυστήρια

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΙΑΚΧΟΣ

Η θεά Δήμητρα και η Ελευσίνα

Το Θριάσιο Πεδίο και η Ιερά Οδός