Παρά την εξάπλωση των Ελευσινίων Μυστηρίων σε όλο τον ελληνικό κόσμο και τον μεγάλο αριθμό των πιστών που συμμετείχαν σε αυτά, οι γνώσεις μας για αυτά είναι περιορισμένες. Αυτό οφείλεται στη σιωπή που επέβαλαν οι ιερείς στους μύστες αλλά και στον χαρακτήρα της διδασκαλίας, που μεταδιδόταν προφορικά και δεν καταγραφόταν πουθενά. Η απόλυτη μυστικότητα τηρούνταν ευλαβικά και σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις παραβατών που τιμωρούνταν αυστηρότατα, ακόμα και με την ποινή του θανάτου. Οι βασικές πληροφορίες που έχουμε προέρχονται από τα κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας που βασίζονται στα λεγόμενα Χριστιανών που νωρίτερα είχαν μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια (τα οποία τελούνταν ως το 396 μ.Χ.). Έτσι οι πληροφορίες που έχουμε δεν είναι απόλυτα σαφείς και ακριβείς.
Μεγάλη ήταν η συνεισφορά των ευρημάτων που ήρθαν στο φως μετά το 1882 και τις ανασκαφές που διενήργησε η «Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία». Τέλος, μια άλλη πηγή γνώσεων αποτελούν τα αγγεία, τα ανάγλυφα και οι σαρκοφάγοι, με διακόσμηση σχετική με την προετοιμασία για τα Μυστήρια. Αυτά προέρχονται κυρίως από περιοχές που είχαν εξαπλωθεί οι Έλληνες (Κάτω Ιταλία και Κριμαία) και υπήρχαν κοινότητες μυημένων. Σε αυτά όμως απεικονίζονται σκηνές που τελούνταν με την παρουσία πολύ κόσμου. Αντίθετα απόλυτη σιωπή καλύπτει τις τελετές που γίνονταν μέσα στο Τελεστήριο.
Απόσπασμα από την εφημερίδα «ΘΡΙΑΣΙΟ» 31.7.2022
---------------------------------
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
1 σχόλιο:
Ο Αισχύλος κατηγορήθηκε και κινδύνεψε η ζωή του διότι σε κάποιες τραγωδίες του, προέβη σε αποκάλυψη μέρους των Ιερών Μυστηρίων.
Η κατηγορία αυτή σχετίζεται με την αποκάλυψη στοιχείων από τα Ελευσίνια Μυστήρια, τα οποία ήταν απόρρητα και τελούνταν στην Ελευσίνα, την πατρίδα του Αισχύλου.
Συγκεκριμένα, φέρεται ότι σε ορισμένες από τις τραγωδίες του, ο Αισχύλος αποκάλυψε στοιχεία που δεν έπρεπε να είναι γνωστά στο ευρύ κοινό, κάτι που θεωρούνταν ιεροσυλία.
Η κατηγορία αυτή, σε συνδυασμό με άλλες πολιτικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις της εποχής, έθεσαν τον Αισχύλο σε σοβαρό κίνδυνο.
Πάντως, η παράδοση αναφέρει ότι ο ποιητής κατάφερε να απαλλαγεί από τις κατηγορίες αυτές με τη βοήθεια του αδερφού του, ο οποίος, σύμφωνα με τον μύθο, έλαβε μέρος στη δίκη και κατάφερε να πείσει το δικαστήριο για την αθωότητα του Αισχύλου.
Επιπλέον, ο Αισχύλος ήταν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και έδωσε στα έργα του έναν έντονο τελετουργικό χαρακτήρα, παρουσιάζοντας τους ήρωες ως υποκείμενα μιας συμπαντικής νομοτέλειας. Αυτό, σε συνδυασμό με την κατηγορία για αποκάλυψη των Μυστηρίων, τονίζει τη στενή σχέση του με τη θρησκεία και τα τελετουργικά της εποχής του.
Σχετικά με την πηγή
Αυτή η επισκόπηση δημιουργήθηκε με τη βοήθεια ΑΙ. Υποστηρίζεται από πληροφορίες από ολόκληρο τον ιστό και από το Γράφημα γνώσεων της Google, μια συλλογή πληροφοριών σχετικά με άτομα, μέρη και πράγματα.
Δημοσίευση σχολίου