
Ας δούμε τώρα τι ίσχυε στη Ελλάδα και βέβαια στην Αθήνα. Ο δούλος ήταν υπό την προστασία και απολάμβανε την στοργή του εργοδότη του, ως ισότιμο μέλος της οικογενείας. Αν κάποιος δούλος είχε διαφορές με τον εργοδότη του, η πολιτεία είχε την υποχρέωση να τον μεταθέσει σε άλλον, μακριά, από τον προηγούμενο για λόγους προστασίας και ασφάλειας βεβαίως του δούλου. Οι δούλοι όπως τους παρουσιάζουν οι αδαείς, αφήνεται να εννοηθεί ότι τους εκμεταλλευόταν χωρίς να τους υπολογίζουν. Αν ήταν έτσι τότε θα τους ονόμαζαν σκλάβους, κάτι εντελώς διαφορετικό και θα είχαν την αντιμετώπιση αυτή της Ρώμης. Αμειβόταν για την εργασία τους, και ο μισθός τους ήταν ελάχιστα χαμηλότερος από αυτόν του βουλευτή. Για συγκρίνετε τον μισθό του σημερινού βουλευτή με τον μισθό του σημερινού δούλου, (χωρίς εισαγωγικά), της εργατικής τάξης… Οι εργασίες των δούλων στην αρχαιότητα ήταν: Εργάτες, σε σπίτια, σε αγρούς, υπάλληλοι σε δημόσιες υπηρεσίες, δεσμοφύλακες, λογιστές, αστυνόμοι, καθώς και παιδαγωγοί. Αυτά μπορεί να τα βρει κανείς στο βιβλίο της ιστορίας, της πρώτης Γυμνασίου. Λοιπόν; Για ποιους δούλους μιλάμε; Σύμφωνα με αυτά, οι δούλοι της αρχαίας Ελλάδος, είναι οι αντίστοιχοι σημερινοί άνθρωποι της εργατικής τάξης, οι μπειμπυ σιτερ, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Μόνο που οι σημερινοί ζουν μια πραγματικότητα με αβέβαιο μέλλον, και μια ζωή που οδεύει όλο και πιο κοντά στην πραγματική δουλεία. (Η συνέχεια στην παρακάτω ανάρτηση)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου