ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΕΚΑΣ ΟΙ ΒΕΒΗΛΟΙ

Τα αγάλματα, ιδίως αυτά των θεών, αποτυπώνουν μια, ξεχασμένη σήμερα σε μας, μυστηριακή “γλώσσα του σώματος”, η οποία μετέδιδε πληροφορίες κατευθείαν στο υποσυνείδητο αυτού πού τα εθεάτο. Τα αγάλματα των Θεών είναι Τύποι, ανώτερα κοσμικά πρότυπα, αλλά και υπόμνηση εκθεωτικού σταδίου για τις εξελιγμένες ψυχές του πλανήτη Γη. Για κάποιον πού γνωρίζει την αγαλματική “γραφή”, υπάρχει η δυνατότητα νά αντλήσει μυστηριακές γνώσεις και πληροφορίες υψίστης σημασίας. Το άγαλμα μιλούσε και μιλάει άμεσα στην ψυχή του κάθε ανθρώπου, προκαλώντας αυτή την ιδιαίτερη ψυχική φόρτιση πού ονομάζουμε αγαλλίαση (άγαλμα > άγαν + άλλομαι). Τα αρχαία αγάλματα και ιδίως αυτά των Θεών, υπηρετούσαν αυτό τον σκοπό: Συντηρούσαν την επαφή με τα ουράνια πρότυπα και βοηθούσαν τους μαθητευόμενους νά τα οραματίζονται τέλεια. Ας ακούσουμε τον Πορφύριο, πού η γεμάτη ευγένεια και σαφήνεια φωνή του φιμώθηκε για αιώνες, κάτω από τα μελανά πέπλα της σιωπής και του φόβου. Ας μην ξεχνάμε πώς, όταν μιλάμε για τα έργα του, μιλάμε για απαγορευμένα βιβλία... « …Θα απευθύνω τον λόγο μόνο σε αυτούς που το αξίζουν, ας είναι κλειστές οι θύρες για τους βέβηλους. Δεχόμενος αυτή τη σοφή φράση του Θεολόγου (Του Ορφέως) θ’ αναφερθώ σε όσους υποδήλωσαν τον Θεό και τις θεϊκές Δυνάμεις με σύμφυτες προς τις ανθρώπινες αισθήσεις εικόνες, αποτυπώνοντας τα αόρατα σε ορατά δημιουργήματα, τα οποία, ωσάν να πρόκειται για ένα ανοικτό βιβλίο, επιτυγχάνουν να περιγράψουν τις βασικές μας γνώσεις για τους Θεούς αρκεί κάποιος να γνωρίζει να τις διαβάζει. Δεν πρέπει δε ν’ απορεί κανείς που οι αμαθέστατοι των ανθρώπων θεωρούν τα αγάλματα ξύλα και πέτρες, αφού και τα γράμματα έτσι τα θεωρούν οι αναλφάβητοι, αντιμετωπίζοντας τις ενεπίγραφες στήλες σαν απλές πέτρες, τις πινακίδες σαν ξύλα και τα βιβλία σαν δεμένο πάπυρο» ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ: ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ

Και η αντίδραση των αμαθεστάτων βέβηλων: "Θεσπίζομεν, πάντα, όσα Πορφύριος υπό της εαυτού μανίας ελαυνόμενος ή έτερός τις κατά της των Χριστιανών ευσεβούς θρησκείας συνέγραψε, παρ΄ οιωδήποτε ευρισκόμενα πυρί παραδίδοσθαι. Πάντα γαρ τα κινούντα τον θεόν εις οργήν συγγράμματα και τας ψυχάς αδικούντα ουδέ εις ακοάς ανθρώπων ελθείν βουλόμεθα". (Ιουστινιάνειος Κώδιξ, Ι 1.3 και Βασιλικά, βιβλίον Α΄, τίτλος Α΄, διάταγμα γ΄).