ΟΙ ΟΦΕΙΛΕΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ ΤΟΥΣ (ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ)

Ω ξειν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις
ότι τήδε κείμεθα
τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι.

Ξένε διαβάτη μήνυσε στους Σπαρτιάτες
πως είμαστε 'δω πεσμένοι
πιστοί στα δικά τους προστάγματα.

Κάποτε υπήρχαν λίγοι που μιλούσαν για επιστροφή στις ρίζες μας, και στα προστάγματα των Αρχαίων σοφών Ιερών προγόνων μας. Φώναζαν αυτοί οι λίγοι πως η λύση των κοινών προβλημάτων μας, βρίσκεται στην πνευματική αφύπνιση και στον αγώνα για το κοινό καλό.
Αλλά τότε ήταν η εποχή των τροφαντών αγελάδων, και οι περισσότεροι νοιαζόταν για τον εαυτούλη τους και μόνο…
Και αυτοί που μιλούσαν για φιλοσοφία αρχαίο πνεύμα και φιλοπατρία, χαρακτηρίζονταν αμέσως και πολύ εύκολα, γραφικοί αρχαιολάτρες, φασίστες και ένα σωρό άλλες παρόμοιες αηδίες. Σε αυτό βέβαια βοήθησαν τα ΜΜΕ με την πλύση εγκεφάλου και τη διεθνιστική προπαγάνδα… και ο νεοέλληνας δεν τολμούσε να προφέρει τις λέξεις πατρίδα και έθνος, φοβούμενος  μη του κολλήσουν ταμπέλα.
Και έτσι συνέχισε να νοιάζεται μόνο για το εγώ του.
Η φράση «κοινό καλό» του ήταν εντελώς άγνωστη…  λες και υπάρχει περίπτωση να ξεριζωθεί ένα δένδρο, να καεί η ρίζα του και κάποιο κλαδάκι σε κάποια άκρη του δένδρου να ελπίζει ότι δεν πρόκειται να πάθει τίποτα και θα συνεχίσει να ζει αμέριμνο.
Έτσι, διέλυσαν την γλώσσα του, παραχάραξαν την ιστορία του, κατήργησαν τα ήθη και τα εθιμά του, και καλλιέργησαν στα άκρα την έκκληση των ηθών, κάνοντας θρησκεία τον πανσεξισμό, και ο νεοέλληνας τότε όχι μόνο δεν καταλάβαινε τίποτε αλλά έπαιρνε από τις τράπεζες εορτοδάνεια και διακοποδάνεια και κάποιοι πουλούσαν περιουσίες για να παίξουν στο χρηματιστήριο.
Ήταν η εποχή του εκσυγχρονισμού και της προόδου τρομάρα μας.... Λήθαργος- υπνηλία- ωχ αδελφέ, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα; Η προέκταση του χεριού το τηλεχειρηστήριο, μνήμη χρυσόψαρου, δηλαδή όσο κρατάει το δελτίο των οκτώ και να βοηθήσουμε να βγει ο βΟλευτής μας για να βολέψει εμένα ή το βλαστάρι μας, να πληρώνεται χωρίς να κουράζεται, και τίποτα άλλο. Αυτός ήταν ο σκοπός της ζωής. Ωραίος σκοπός…
Αυτό γινόταν για χρόνια και έτσι γέμισε ο τόπος αναρμόδιους. 
Τα προστάγματα και οι οδηγίες χρήσεως για να βγει κανείς από τα αδιέξοδα υπάρχουν!!! Υπάρχουν στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Εκεί θα βρούμε τις συμβουλές των Ιερών προγόνων μας:
Στο έργο του μεγάλου μας μύστη της Δελφικής Ιδέας, του Πλουτάρχου «Περί του μη δειν δανείζεσθαι» που ανήκει στα Ηθικά του πνευματικά δημιουργήματα, αντικατοπτρίζεται επακριβώς το σήμερα της Ελλάδoς  και η πορεία των επερχόμενων Συμφορών που μας περιμένουν. Και μας στέλνει το ζοφερό του μήνυμα γραμμένο το έτος  +92 με τις παρακάτω επισημάνσεις του:
«Οι οφειλέτες είναι δούλοι όλων των δανειστών τους, που ... «μετατρέπουν την αγορά σε κολαστήριο για τους δύσμοιρους οφειλέτες, σαν όρνεα τους κατακρεουργούν και τους κατασπαράζουν βυθίζοντας το ράµφος στα σωθικά τους ... κουβαλώντας µαζί τους σάκκους και συμφωνητικά και συμβόλαια σαν δεσµά εναντίον της Ελλάδος, την οργώνουν από πόλη σε πόλη και σπέρνουν χρέη που πολλά βάσανα φέρνουν και πολλούς τόκους, και που δύσκολα ξεριζώνονται ενώ οι βλαστοί τους περικυκλώνουν τις πόλεις, τις εξασθενούν και τελικά τις πνίγουν ... Φύγε να γλυτώσεις από τον εχθρό και τύραvvό σου, το δανειστή που θίγει την ελευθερία σου, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου κι αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί. Αν πουλήσεις, ρίχνει τιμή. Αν δεν πουλήσεις σε αναγκάζει. Αν τον πας στο δικαστήριο προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης. Αν του ορκίζεσαι σε προστάζει. Αν κρατάς την πόρτα κλειστή στήνεται στο κατώφλι και σου βροντά αδιάκοπα ... Άνθρωπος που µπλέκει µια φορά, µένει χρεώστης για πάντα και σαν το άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη µετά τον άλλον».
Αλλά πόσοι σκέφτηκαν  να ανοίξουν ένα βιβλίο, να διαβάσουν και να συμβουλευτούν έναν Αρχαίο κλασσικό;
Αλήθεια πόσοι έλληνες μελέτησαν τους Αρχαίους φιλοσόφους μας;

Δεν σκεπτόμαστε ότι εμείς με τις σκέψεις και τις πράξεις μας υλοποιούμε και καθορίζουμε το μέλλον μας…

Πάλι καλά που δεν ακούστηκε το «ο θεός μας δοκιμάζει» ή όπως εκείνο το εξωφρενικό «ήταν θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει».
Και μη νομίζετε ότι η πνευματική κατάντια μέσα στην χλιδή που υπήρχε τότε πριν την άλωση, έχει καμιά διαφορά με το σήμερα…

Τα τελευταία χρόνια ο φιλοτομαρισμός, ο κομματικός φανατισμός, ο νεοπλουτισμός ο εγκλωβισμός στις κατασκευασμένες ανάγκες των άχρηστων υλικών αγαθών, η απαιδεία η αδράνεια η αλαζονεία χωρίς λογική και κριτική σκέψη,  η αδιαφορία για το κοινό καλό και η καληνύχτα της μνήμης την ημέρα των εκλογών, μας έφτασαν σε αυτό το αδιέξοδο του καναπέ… 

Αλλά η σφαλιάρα στον οικονομικό τομέα είχε ευεργετικά αποτελέσματα στην αφύπνιση των Ελλήνων.  
Προσωπικά προσπαθώ να μην απελπίζομαι και θέλω να ελπίζω ότι κάτι θα γίνει, εύχομαι μόνο να μη γίνει μέσα από συμφορές…
Αυτό το κάτι όμως δεν μπορεί να γίνει από μόνο του. Δεν πρόκειται να γίνει κανένα θαύμα. Δεν υπάρχουν θαύματα ούτε υπήρξαν ποτέ πουθενά και για τίποτα! Αυτό το κάτι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από εμάς!
Θα πω για πολλοστή φορά ότι κατά την γνώμη μου, αυτά που τραβάμε ως έθνος είναι το αποτέλεσμα της αιτίας, δηλαδή του κυρίως προβλήματος μας, το οποίο είναι η απώλεια της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Η απώλεια της μοναδικής πνευματικής μας κληρονομιάς η οποία περιέχει απαντήσεις και λύσεις για όλα. Και που εμείς αγνοούμε…
Τελευταία έχουν πληθύνει οι φωνές  που φωνάζουν για επανελλήνιση. Και είναι πολλοί που έχουν ξυπνήσει. Τώρα όμως, αγγίξαμε τον πάτο…
Αυτή η θεοβάδιστη Ιερή πατρίδα των Ολυμπίων, στην μακραίωνη ιστορία της πέρασε τρισχειρότερα, γι αυτό, το… «λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει», όλοι το ξέρουμε αλλά δεν φτάνει μόνο να το ξέρουμε… δεν φτάνει μόνο να το λέμε.

Σείριος ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
____________________________

Πότε θ' ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα 'ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία; - Νίκος Γκάτσος –