«Ο EΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, Ο ΚΑΤΑΥΓΑΖΩΝ ΔΙ' ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΗΜΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑΝΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΦΑΤΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ EΛΛΗΝΙΣΜΟΣ, ΑΛΛ' ΕΙΝΑΙ Ο EΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ»

Χριστιανικές απόψεις
«Τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από της κοπριάς των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων) και κάθισες αυτόν μαζί με τους άρχοντες του Ισραήλ, τον όντως λαόν αυτού», 4^ος αι., Ευσέβιος, Ευαγγελική προπαρασκευή, εις τους ψαλμούς αλληλούια, ριβ΄ (23.1352. 34).
«Τους γουν δυσεβείς και αλάστορας Ελληνιστάς και πυρί και σιδήρω και ύδατι και πάσι τρόποις εξαγάγετε της παρούσης ζωής!
Ράβδιζε, είργε (φυλάκιζε), είτα γλώσσαν αφαίρει, είτα χείραν απέτεμνε, και -αν και ούτω μένη κακός-,θαλάττης πέμπε βυθώ!!!», Γεννάδιος Σχολάριος
«Τότε διά των φροντίδων του Βασιλείου εδέχθησαν κατά πρώτον το άγιον βάπτισμα οι της Λακωνικής κάτοικοι, οίτινες μέχρι των χρόνων τούτων, ήτοι μέχρι του δευτέρου ημίσεως της 9^ης εκατονταετηρίδος είχον διατηρήσει την αρχαίαν ειδωλολατρείαν», Παπαρηγόπουλος, βιβλίο ια΄, τόμος α΄
«Έλλην ων τηι φωνήι, ουκ αν ποτέ φαίην Έλλην είναι (αν και μιλάω ελληνικά, ποτέ δεν θα έλεγα ότι είμαι Έλληνας), δια το μη φρονείν ως εφρόνουν ποτέ οι Έλληνες, αλλ' από της ιδίας μάλιστα θέλω ονομάζεσθαι δόξης. (γιατί δεν σκέφτομαι όπως κάποτε σκεφτόντουσαν οι Έλληνες, αλλά από την δικιά μου δοξασία- Δόγμα- φρόνηση θέλω να με ονομάζουν). Και ει τις έροιτό με τις ειμι, (κι αν κάποιος με ρωτούσε τι είμαι), αποκρινούμαι χριστιανός είναι», Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, (15ος Αιώνας).
«Αδελφοί μου, έμαθα πως με την χάριν του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθε Έλληνες, δεν είσθε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ' είσθε ορθόδοξοι χριστιανοί», Κοσμά Αιτώλου (1779): Διδαχαί, Βίοι, Ακολουθίαι, έκδ. Αρχιμανδρίτου Α. Ν. Καντιώτου, 1959
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός, τον οποίο αποφασίσαμε να αποκαλούμε εθναπόστολο, έλεγε: "Ένα πράγμα σας συμβουλεύω Χριστιανοί μου: Αν θέλετε να μαζώξετε όλοι σας τα άρματα, να τα δώσετε εις τους ζαπιτάδες (χωροφύλακες) και να τους ειπήτε:«Δεν είναι ειδικά μας. Εμάς ο Χριστός μας τον σταυρό μάς εχάρισεν να έχωμεν για άρματα»"» πατήρ Φιλόθεος Φάρος, «Η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία», εκδ. Αρμός, 2003, σελ. 58.
Έξι μήνες μετά τον στραγγαλισμό του Ρήγα Βελεστινλή και των επτά Συντρόφων του (Iούνιος 1798 ), ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε΄ σε επιστολή του (1 Δεκεμβρίου 1798 ) προς τον μητροπολίτη της Σμύρνης Άνθιμο, καταδικάζει το Σύνταγμα του Ρήγα "ότι πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοίς δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως, εναντιούμενον".
Aργότερα εξέδωσε την περίφημη "Πατρική διδασκαλία" με την οποία τασσόταν ενάντια σε κάθε ιδέα εθνικής εξέγερσης, ενάντια στις δημοκρατικές αρχές της γαλλικής επανάστασης και καθησύχαζε το λαό λέγοντας ότι οι Τούρκοι ήταν ...; θεόσταλτοι.
«Tο συμπέρασμά μας λοιπόν είναι πως για το τραγικό τέλος του Pήγα και των συντρόφων του ευθύνονται πρώτ' απ' όλους ο τότε οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο E' και οι Φαναριώτες της Πόλης. Tα φεουδαρχικά στοιχεία και ο αντιδραστικός κλήρος εκδικήθηκαν τον Pήγα. Στο πρόσωπό του έβλεπαν όχι μόνο τον ηγέτη του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος μα και τον φλογερό προπαγανδιστή των ιδεών και αρχών της Γαλλικής Eπανάστασης» , Γ. Kορδάτος τόμ. 9^ος.
Αλή Πασάς Τεπελενλής: «Εσείς οι Ρωμιοί, μπρε, κάτι μεγάλο έχετε στο νου σας. Δεν βαφτίζετε πια τα παιδιά σας Γιάννη, Πέτρο, Κώστα, παρά Λεωνίδα, Θεμιστοκλή, Αριστείδη. Σίγουρα κάτι μαγειρεύετε», Δημήτρης Φωτιάδης, «Η Επανάσταση του 21», τόμος πρώτος, σελίδα 182, εκδόσεις «Μέλισσα», Αθήνα 1971.
«O Πατριάρχης κάλεσε σε κοινή σύσκεψη στο Πατριαρχείο τους Φαναριώτες δραγουμάνους της Πύλης και του στόλου, τους παρεπιδημούντες πατριάρχες και αρχιερείς, την Iερά Σύνοδο καθώς και τους Έλληνες μεγαλέμπορους, μεγαλοβιοτέχνες και προϊστάμενους των συντεχνιών για να πάρουν αποφάσεις... O πατριάρχης με τους άλλους δεσποτάδες πήραν την απόφαση να αφορίσουν τον Yψηλάντη και το M. Σούτσο... Φυσικά στάλθηκαν οι αφορισμοί με ανώτερους κληρικούς στην Mολδοβλαχία για να μάθει ο πληθυσμός πως οι επαναστάτες είναι αφορεσμένοι», Γ. Kορδάτος

ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ, ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ Β΄ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ,
Αριθμ. ΝΒ΄ και τελειταίος των πρακτικών της Εθνικής Συνελεύσεως.
Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος, ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Eνώ δε οι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας τούρκων εις Άδου και φρούρια απέκτησαν και την επικράτειαν εξισφάλησαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ..."!!!
(400 χρόνια είχαν περάσει και, ακόμα, το μυαλό τους καρφωμένο στο απεχθές Βυζάντιον ήταν !!!), «Τα αρχεία της Ελληνικής Παλιγενεσίας», τομ. 3, σελ, 142- 3.
«Αλλ' έχω να διαμαρτυρηθώ κατά της αντιλήψεως ότι ο Ελληνισμός ταυτίζεται προς την έννοιαν της Ορθοδοξίας,  ο Ελληνισμός προϋπήρξεν αιώνας όλους πριν ή εμφανισθή ο Χριστός κομίζων το Ευαγγέλιον της σωτηρίας. Η έννοια λοιπόν του Ελληνισμού δεν δύναται ποτέ να ταυτισθή με την έννοιαν της Ορθοδοξίας ..
Είπον ότι ο Ελληνισμός υπήρξεν αιώνας όλους προ του Xριστιανισμού και προσθέτω ακόμη ότι η λαμπρότερα περίοδος του ελληνικού πολιτισμού είναι ατυχώς η αρχαιοτέρα. Ο Eλληνισμός, ο καταυγάζων δι' ανεσπέρου φωτός και ημάς τους νάνους απογόνους, δεν είναι ο πρόσφατος, δεν είναι ο Xριστιανικός Eλληνισμός, αλλ' είναι ο Eλληνισμός των εθνικών χρόνων .. Λοιπόν, η έννοια του Ελληνισμού δεν δύναται ποτέ να ταυτισθή προς την έννοια της Ορθοδοξίας .."
Και ένα μήνα αργότερα υπογράμμισε: «Αφ' ετέρου, κύριοι, είμαι βέβαιος ότι η ανάπτυξις του πολιτισμού, η επερχομένη οσημέραι συνείδησις όλων των πολιτισμένων λαών, ότι τα πράγματα του κόσμου αυτού πρέπει να ρυθμίζωνται ασχέτως όλως διόλου προς τας πεποιθήσεις τας θρησκευτικάς, τας οποίας έχει έκαστος εκ των πολιτών, και η καθ' ημέραν μείζων σπουδαιότης των κοινωνικών ζητημάτων, η οποία καταλαμβάνει ολόκληρον τον πεπολιτισμένον κόσμον, θα φέρη ταχέως μετά δεκαετηρίδας τινάς, έστω εν ανάγκη και μετά εκατονταετηρίδα, (σήμερα!) εις το σημείον, ώστε και παρ' ημίν να νοηθή, ότι ο
εθνισμός δεν δύναται να συγχισθή παντάπασι προς την θρησκείαν» (25.11.1906), τα Εστενογραφημένα Πρακτικά της Β΄ Συντακτικής των Κρητών Συνελεύσεως. Επίσημος Εφημερίς της Κρητικής Πολιτείας, τεύχος τέταρτον, Εν Χανίοις 1906, Ιστορικό Αρχείο Κρήτης.
http://dm36blog.blogspot.com/