ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΕΛΠΙΔΑ

Όταν κλείνει ένα σχολείο λέει ο σοφός λαός ανοίγει μια φυλακή.
Κι είναι πολλά τα σχολεία που έκλεισαν για να "εξοικονομηθούν χρήματα".
Άρα πολλές και οι φυλακές που άνοιξαν, για το μυαλό μας.
Ας είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς.
Δεν κόβεις από την παιδεία για να εξοικονομήσεις τίποτα. Είναι σχήμα οξύμωρο.
Στην παιδεία επενδύεις μόνο, προκειμένου να αποκτήσεις ένα σοβαρό κι ελπιδοφόρο παρόν ΚΑΙ ΜΕΛΛΟΝ.
Προφανώς όμως κάποιοι δεν θέλουν φωτεινές προοπτικές σ' αυτό τον τόπο.
Παρά μονάχα ημιμαθείς, ευπειθείς και χειραγωγήσιμους πολίτες (που αργότερα θα μετατραπούν σε απλούς κατοίκους) χωρίς κριτική σκέψη και ελεύθερη βούληση.
Τί να μπορέσει να κάνει κι ο εκπαιδευτικός με τον συρρικνωμένο του μισθό; Τί να εμφυσήσει στο παιδί και με ποιά διάθεση, ποιά πίστη;
Κάποτε σε άλλα δύσκολα χρόνια στο κρυφά σχολειά υπήρχε το όραμα της απελευθέρωσης του γένους. Τώρα κρυφή έγινε η γνώση. Κι άντε ανακάλυψέ την.
Είναι παράξενα τα πράγματα πια. Δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Είναι φανερό πως κάποιοι θέλουν να ψαλιδίσουν το μέλλον του τόπου περικόπτοντας γενικώς την παιδεία. Είναι μια βέβαιη μέθοδος προκειμένου να αποδομηθεί μια κοινωνία. Και το κάνουν. Στο όνομα μιάς κάποιας δημοσιονομικής εξυγίανσης όπου ευημερούν οι αριθμοί και οι άνθρωποι απελπίζονται.
Εύχομαι όλοι αυτοί που ψαλιδίζουν τόσο αδίστακτα τις ζωές μας, παρασυρμένοι από την υστερική απληστία τους για χρήμα και εξουσία να κόψουν τις δικές τους κλωστές, σύντομα. Γιατί είναι μαριονέτες και ανδρείκελα.
Δεν το πιστεύω έγραφε σ' ένα κείμενο του κάποτε ο Γιώργος Τσαγκάρης για τους χρηματιστές πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν κάποτε παιδιά και έψελναν τα κάλαντα.
Όντως. Γι' αυτό και τα παιδιά πρώτη μέρα στο σχολείο δεν μπορούν να το πιστέψουν.
Αυτό το παράλογο της εποχής που η καθαρότητα της ηλικίας τους στέκει σαν ασπίδα και τα προστατεύει από το να αντιληφθούν απόλυτα την πραγματικότητα. Τη διαισθάνονται όμως. Είναι στιγμές που το βλέπω στα όμορφα μάτια τους.
Ιδίως όταν κοιτάζουν αφηρημένα στο χώρο έχω την εντύπωση πως κάτι βλέπουν εκεί στο βάθος αλλά δεν μας το λένε. Εύχομαι να βλέπουν κάτι όμορφο. Και να έχουν την τύχη να το ζήσουν.
http://melanthis.blogspot.gr/2012/09/blog-post_11.html

Βίντεο: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΣΙΚΑΣ

___________________________________

ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ: Η γενιά της τρίτης ηλικίας νομίζω ότι έχει ελαφρυντικά, διότι πέρασε από κατοχή, πέρασε από φτώχια και πείνα, πέρασε από την μεγαλύτερη καταστροφή της νεότερης Ιστορίας μας, τον εμφύλιο. Και μέχρι να μαζέψουν τα κομμάτια τους, τους έφυγε η νιότη τους.
Σήμερα (πάντα κατά την γνώμη μου), τεράστια ευθύνη για το χάλι μας, φέρει η περίφημη γενιά του «ψωμί παιδεία ελευθερία». Η Γενιά με τα τότε οράματα και ιδανικά που νομίζει ότι έριξε την χούντα, και που προς τιμήν της καθιερώθηκε γιορτή και σχολική αργία. Η γενιά του Πολυτεχνείου.
Αυτή είναι η γενιά που κυβερνάει σήμερα!!!
Τι κατάφερε αυτή η γενιά; Και τι Ελλάδα θα παραδώσει στους νέους;
Και αυτοί με την σειρά τους (οι νέοι, τα παιδιά) τι μπορούν να κάνουν (αν θελήσουν να κάνουν κάτι για αυτήν την έρμη πατρίδα) χωρίς οράματα και χωρίς ιδανικά;  Ποιος να τους τα εμφυσήσει; Και που να τα βρουν όταν από την ώρα που κατάλαβαν τον εαυτό τους δέχονται συνεχώς διεθνιστικά μηνύματα από παντού…
Ξέρουμε όλοι ότι είμαστε ξεχωριστός λαός. Και πάντα τα καταφέρνουμε την τελευταία στιγμή. Και με τον τρόπο που λειτουργεί ο κρατικός μηχανισμός, πραγματικά είμαστε ήρωες που επιβιώνουμε. Με αυτό το σύστημα και την γραφειοκρατία, οποιοσδήποτε ευρωπαϊκός λαός θα είχε αυτοκτονήσει… Όμως τώρα πως θα ξεφύγουμε από αυτήν την πρωτόγνωρη σκλαβιά;

Είναι δύσκολο, γιατί οι ρίζες που βγάλαμε τα τελευταία χρόνια, χώθηκαν βαθειά μέσα στον καναπέ. Και δεν γίνετε να ανοίξεις κάποιο βιβλίο να διαβάσεις και να μάθεις την ιστορία σου, μήπως μάθεις και καταλάβεις επιτέλους ποιος είσαι (κάτι που ήδη έπρεπε να είχες κάνει), γιατί δεν σε αφήνει η προέκταση του χεριού σου… το τηλεχειριστήριο.
Το απίθανο που ακούω πάντα από πολλούς όταν γίνετε κουβέντα για μελέτη των Αρχαίων κλασικών, είναι: «Δεν έχω χρόνο, έχω άλλα προβλήματα, έχω οικογένεια και τον αγώνα της βιοπάλης». Το κατανοώ απολύτως. Δεν είμαι από άλλον πλανήτη. Στο ίδιο καζάνι βράζω κι εγώ και τις ίδιες αγωνίες έχω. Τα ίδια προβλήματα με όλους.
ΑΛΛΑ, για να είσαι καρφωμένος στις πέντε τηλεοράσεις στο προποτζίδικο της γειτονιάς σου, και να γνωρίζεις τα πάντα και για ξένες ομάδες, έχεις χρόνο.
Δυο ώρες καρφωμένος στον καναπέ με τις ρίζες που λέγαμε, και να παρακολουθείς ποδόσφαιρο, έχεις χρόνο.
Και να παρακολουθείς διάφορα άλλα σκουπιδοειδή έχεις χρόνο.
Άλλη φορά λοιπόν θα λες την αλήθεια. Ολόκληρη την αλήθεια και όχι την μισή. Δηλαδή: «δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με θέματα που δεν με ενδιαφέρουν» και άσε τα σάπια. Γιατί αν σε ενδιαφέρει κάτι και χτυπάει η καρδιά σου γι’ αυτό, τον σύμπαν θα γυρίσεις ανάποδα και χρόνο θα βρεις…

ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΝ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΜΗΝ ΕΛΠΙΖΕΙΣ. ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΤΗΝ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΞΙΖΕΙΣ

Υ.Γ. Από το 1996 (εγώ τουλάχιστον), ακούω και βλέπω παντού την φράση «ΕΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ». Και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Υπάρχει κι εδώ αυτή η φράση στην δεξιά στήλη της σελίδας. Ξέρετε κάτι; Αν δεν «κουνήσουμε τα χέρια μας»,  αυτό το έρμο το ήμαρ (η μέρα) δεν θα έρθει  μόνο του. Δεν είναι τραίνο που έχει ώρα αφίξεως στον σταθμό. Οι αγώνες δεν γίνονται με ημιμάθεια από την ασφάλεια του δωματίου μπροστά στον υπολογιστή και με καυγάδες στο face book. Μοιάζει η φράση αυτή και η προσμονή της, σαν τις προσδοκίες των δογμάτων… Ας με συγχωρέσουν όσοι δυσαρεστούνται με αυτά, αλλά τόσα χρόνια εμείς  έσσεται ήμαρ και άλλοι μας αλλοιώνουν και μας αλώνουν.

Κι εγώ μαζί σου είμαι φίλε συννέλληνα αναγνώστη. Το ίδιο όσο κι εσύ θέλω να πραγματοποιηθεί ο χρησμός. [Άλλωστε γι αυτό προσπαθώ μέσα από εδώ] Αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Σείριος