ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΑΡΕΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΔΙΔΑΚΤΗ ΟΥΤΕ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΚ ΦΥΣΕΩΣ, ΑΛΛΑ ΜΕΣΩ ΘΕΪΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Σ’ ΟΣΟΥΣ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΟΥΝ

204. Πλάτων – Περί αρετής.

Πώς, λοιπόν, θα σού φαινόταν, Σωκράτη, ότι γίνονται οι αγαθοί, εάν δεν γίνονται ούτε από την φύση ούτε με την μάθηση; Νομίζω, όμως, ότι τούτο δεν θα δηλωνόταν εύκολα. Αντίθετα, υποπτεύομαι ότι αυτό το απόκτημα είναι κυρίως κάτι θεϊκό, και ότι οι αγαθοί άνθρωποι γίνονται όπως ακριβώς οι θεϊκοί μάντεις και οι χρησμολόγοι, διότι αυτοί ούτε εκ φύσεως γίνονται τέτοιοι, ούτε μέσω κάποιας τέχνης, αλλά είναι τέτοιοι επειδή εμπνέονται από τους Θεούς. Έτσι και οι αγαθοί άνδρες – κάθε φορά, από θεϊκή έμπνευση, και πολύ καλύτερα και καθαρότερα από τους χρησμωδούς – λένε στις πόλεις όσα θα συμβούν και όσα πρόκειται να γίνουν. Και οι γυναίκες, μάλιστα, λένε ότι ένας τέτοιος άνδρας είναι θεϊκός, αλλά και οι Λακεδαιμόνιοι, όταν επαινούν μεγαλόπρεπα κάποιον, λένε ότι είναι θεϊκός άνδρας. Σε πολλά σημεία και ο Όμηρος χρησιμοποιεί συχνά αυτήν την λέξη, καθώς και οι άλλοι ποιητές. Όταν, πάλι, κάποιος Θεός επιθυμεί να ευτυχήσει μία πόλη, δημιουργεί άνδρες αγαθούς μέσα σ’ αυτήν, ενώ όταν μία πόλη πρόκειται να δυστυχήσει, ο Θεός διώχνει τους αγαθούς άνδρες από αυτή την πόλη. Έτσι φαίνεται ότι η αρετή δεν είναι ούτε διδακτή ούτε υπάρχει εκ φύσεως, αλλά μέσω θεϊκής μοίρας εμφανίζεται σ’ όσους την αποκτούν.

ΣΤΟΒΑΙΟΣ - Εκλογές, Αποφθέγματα, Υποθήκες, Βιβλίο Τρίτο, Κεφάλαιο Πρώτο.

http://eistorias.wordpress.com