.jpg)
Το
όνομα «Θεός» είναι λογικό να αποδίδεται όχι μόνο επί των εμφανών, αλλά και επί
των υπερουρανίων, επί των νοητικών και των νοητών αιτίων.
Όπως
λέγει δηλαδή ο
Σωκράτης της «Πολιτείας, 529.d», οι νοητοί αριθμοί έχουν την ίδια ταχύτητα καθεαυτή και την ίδια
βραδύτητα καθαυτή. Για τούτο και μυηθήκαμε στον «Φαίδρο, 246.e» ότι οι απόλυτοι (ανεξάρτητοι) των όλων ηγεμόνες, όντας
υπερκόσμιοι, «καλπάζουν
με πτερωτό άρμα», και
πρίν από αυτούς, όπως λένε οι Θεολόγοι, οι νοητικοί Θεοί οδηγούν τέτοια άρματα, και ο ίδιος ο Ουρανός, ο συνοχέας και
συνεκτικός των νοητικών Θεών (που παρέχει την συνοχή και την ενότητα), έχει εν
περιφορά την νόηση, ενώ οι πριν από αυτόν νοητικές αιτίες, που κι αυτές είναι
άφθεγκτες, έχουν την κίνηση ταχεία και άχρονη.
Άλλωστε
και οι χρησμοί τις αποκαλούν “θοάς” (γρήγορες) και λένε ότι προερχόμενες από
τον πατέρα “θέουν” (τρέχουν) προς αυτόν.
Ο
Ορφέας, πάλι, μίλησε για τον (από)κρυφό διάκοσμο των
Θεών ως εξής : «το
ατέρμονο σε κυκλική πορεία ακαταπόνιτα κινούνταν» (ορφικό απόσπασμα Νο.55).
Το
όνομα τούτο, το Θεός, είναι δυνατόν να ερμηνευτεί και με άλλους τρόπους, διότι
δηλώνει τους ποιητικούς και δημιουργικούς των πάντων αίτιους, καθώς το “θείναι”
και “θήσω” λαμβάνουν και τη σημασία του πειοίν.
Βλ. Πρόκλος, «Εις τον
Κρατύλο του Πλάτωνος Εκλογαί χρήσιμοι, 126.1 – 12».
Για την
συγγραφή : Κεφάλας Δ. Ευστάθιος (Αμφικτύων)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
1 σχόλιο:
in Cra 126.1 ` to in Cra 127.1 126
Ὅτι οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ἐμφανῶν, ἀλλὰ ἐπὶ τῶν ὑπερουρανίων καὶ νοερῶν καὶ νοητῶν αἰτίων τὸ ὄνομα (p 397cd) εὐλόγως κεῖται. τὸ γὰρ αὐτὸ τάχος, φησὶν ὁ (VII p 529d) Σωκράτης, καὶ ἡ αὐτὴ βραδυτὴς ἐν τοῖς νοητοῖς ἀριθμοῖς• διὸ καὶ τοὺς ἀπολύτους τῶν ὅλων ἡγεμόνας ὑπερκοσμίους ὄντας (p 246e) ἐμυήθημεν, καὶ πρὸ τούτων τοὺς νοεροὺς θεοὺς ἐφ᾽ ἁρμάτων τοιούτων ἡνιοχεῖν (or chald p 40) , αὐτόν τε τὸν Οὐρανὸν τὸν συνοχέα τῶν νοερῶν θεῶν καὶ συνεκτικὸν ἐν περιφορᾷ τὴν νόησιν ἔχειν, τάς τε πρὸ τούτου νοερὰς αἰτίας καὶ ταύτας ἀφθέγκτους οὔσας ταχεῖαν καὶ ἄχρονον ἔχειν τὴν κίνησιν• γὰρ αὐτὰς καὶ (or chald p 40) καλεῖ, καὶ προϊούσας ἀπὸ τοῦ πατρὸς [2] ἐπ᾽ αὐτόν• ὁ δ᾽ (fr 55) περὶ τοῦ κρυφίου διακόσμου τῶν θεῶν οὕτως ἔφη•
.
δυνατὸν δὲ καὶ ἕτερον τρόπον τὸ ὄνομα τοῦτο διερμηνεύειν• τοὺς γὰρ ποιητικοὺς καὶ δημιουργικοὺς δηλοῖ τῶν πάντων αἰτίους• τὸ γὰρ καὶ τὸ ποιεῖν μεταλαμβάνεται.
= ποιῆσαι. (Βλ. Λεξικό Σούδα και Ησύχιου).
καὶ = τρέχειν. (Βλ Λεξικό Σούδα). = τρέχειν, δραμεῖν. (Βλ. Λεξικό Ησύχιου).
Δημοσίευση σχολίου