ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ – ΑΟΡΑΤΟΤΗΤΑ - ΦΩΤΕΙΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ

Στους στίχους 43-52 της ραψωδίας Α της Ιλιάδας, ο Όμηρος περιγράφει την κατάβαση του οργισμένου Απόλλωνα από τον Όλυμπο και το ξέσπασμα της οργής του πάνω στους Αχαιούς.

Ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων, βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ, τόξ’ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην΄ 45 ἔκλαγξαν δ’ ἄρ’ ὀϊστοὶ ἐπ’ ὤμων χωομένοιο, αὐτοῦ κινηθέντος΄ ὁ δ’ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς. ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκε΄ δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο΄ οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς, 50 αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς βάλλ’΄ αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.

Ἀπόδοση
Ἔτσι εἶπε εὐχόμενος, αὐτὸν δὲ ἄκουσε ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων, βάδισε δὲ ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου τὶς κορυφὲς χωλομένος στὴν καρδιά, τόξα στοὺς ὤμους ἔχων καὶ ἀμφίκλειστη φαρέτρα΄ 45 ἔκλαγξαν δὲ τότε τὰ βέλη ἐπὶ τῶν ὤμων του χολωμένου, καθὼς αὐτὸς κινήθηκε΄ ὁ δὲ ὅρμησε μὲ νύκτα ὅμοιος. κάθισε ἔπειτα μακριὰ τῶν νηῶν, μετὰ δὲ βέλος ἄφησε΄ δεινὴ δὲ κλαγγὴ ἔγινε ἀπὸ τὸ ἀργυρό τόξο΄ ἡμιόνους μὲν πρῶτον τόξευε καὶ κύνες γοργούς, 50 ὅμως ἔπειτα σ’ αὐτοὺς βέλος πικρὸ ῥίχνοντας τοὺς ἔβαλλε΄ διαρκῶς δὲ πυρὲς νεκρῶν καίγοντο πυκνές.

Η εικόνα έχει εκπληκτική δύναμη. Ο ποιητής στέκεται στον ηχητικό και οπτικό απόηχο των κινήσεων του θεού.

Συμπιέζει τον χώρο, αφού δεν περιγράφει τη διαδρομή την οποία ακολουθεί ο Απόλλων.

Οργισμένος Απόλλων http://www.egriechen.info/2014/05/orgismenos-apollon.html

Τον τρόπο με τον οποίον μετακινούνται οι Θεοί μας τον περιγράφει ο Όμηρος εδώ:

Ιλιάδος ραψ. ο΄ στιχ. 80 ...ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ἀπίθησε θεὰλευκώλενος Ἥρη, βῆδ᾽ ἐξ Ἰδαίων ὀρέωνἐς μακρὸν Ὄλυμπον.ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἀΐξῃ νόοςἀνέρος, ὅς τ᾽ ἐπὶπολλὴν γαῖανἐληλουθὼς φρεσὶπευκαλίμῃσι νοήσῃἔνθ᾽ εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,ὣς κραιπνῶς μεμαυῖα διέπτατο πότνια Ἥρη· ἵκετο δ᾽ αἰπὺνὌλυμπον, ὁμηγερέεσσι δ᾽ ἐπῆλθεν ἀθανάτοισι θεοῖσι Διὸς δόμῳ.

Νεοελληνική απόδοσις: Είπε, και τον υπάκουσεν η Ήρα η λευκοχέρα και στον υψηλόν Όλυμπον ανέβη από την Ίδην. Και όπως ανθρώπου πόχει βγει του κόσμου πολλά μέρη πετά το πνεύμα και βαθιά του λέγει ο λογισμός του: «Αυτού να ήμουν, είτε αυτού», και άπειρα πλέκει ο νους του. Όμοια πετούσε η θεά, (σ,σ, με την ταχύτητα της σκέψης) και στην κορφή του Ολύμπου έφθασε κι ήβρε τους θεούς εκεί συναθροισμένους μέσα στο δώμα του Διός.

Πιο πάνω όπως είδαμε, στους στίχους 43-52 της ραψωδίας Α της Ιλιάδας  λέει ο ποιητής πως ο Απόλλων «ὅρμησε μὲ νύκτα ὅμοιος» (αορατότητα).

Οδύσσεια, Ραψωδία η : Ὀδυσσέως εἴσοδος πρὸς Ἀλκίνουν
Η Ναυσικά φτάνει στο παλάτι και ο Οδυσσέας ξεκινά από το άλσος για την πόλη. Η Αθηνά εμφανίζεται στο δρόμο του με τη μορφή νεαρού κοριτσιού και του δείχνει τον δρόμο καλύπτοντάς τον με ομίχλη (τον κάνει αόρατο) για να μην αντιμετωπίσει προβλήματα με τους ντόπιους.
Του μιλά για τους Φαίακες και την βασίλισσα Αρήτη και τον συμβουλεύει να απευθυνθεί πρώτα σ’ εκείνη...
Ο Οδυσσέας φτάνει στο παλάτι και μένει έκθαμβος: χρυσάφι, ασήμι και χαλκός παντού, υφαντά, κι ένα παραδεισένιο περιβόλι. Μέσα τρώνε και πίνουν οι άρχοντες των Φαιάκων. Πλησιάζει την Αρήτη και τότε εξαφανίζεται η ομίχλη που τον σκέπαζε (υλοποίηση με την επέμβαση της Αθηνάς). Σαστισμένοι οι θαμώνες…

Ιλιάδα Ε
Κι' όταν στης Τριάς ζυγώσανε τ' αστέρεφτα ποτάμια, όπου το ρέμα ο Σκάμαντρος με του Σιμόη σμίγει, 775 εκεί τ' αμάξι σταματάει η κρουσταλλόλαιμη Ήρα, ξεζέβει τ' άτια, και πυκνή τους χύνει γύρω ομίχλη (απουλοποίηση σκάφους).

Ως φωτεινή σφαίρα…
Ιλιάδος ραψ.Δ΄ στιχ. 75
Ὣς εἰπὼν ὄτρυνε πάρος μεμαυῖαν Ἀθήνην, βῆ δὲ κατ᾽ Οὐλύμποιο καρήνων ἀΐξασα. Οἷον δ᾽ ἀστέρα ἧκε Κρόνου πάϊς ἀγκυλομήτεω ἢναύτῃσι τέρας ἠ ὲ στρατῷ εὐρέ λαῶν λαμπρόν· τοῦ δέ τε πολλο ἀπὸ σπινθῆρες ἵενται· τῷ ἐϊκυῖ᾽ ἤϊξεν ἐπὶ χθόνα ΠαλλὰςἈθήνη, κὰδ δ᾽ ἔθορ᾽ ἐς μέσσον· θάμβος δ᾽ἔχεν εἰσορόωντας Τρῶάς θ᾽ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς· ὧδε δέ τις εἴπεσκενἰδὼν ἐς πλησίον ἄλλον…

Νεοελληνική απόδοση: Και αυτοπροαίρετα η θεά στον λόγον του ετινάχθη από του Ολύμπου τες κορφές κι εχύθη ωσάν τ’ αστέρι, οπού ο Κρονίδης έριξε σημάδι στους ανθρώπους, ή ναύτες ή στρατόπεδο λαών εκτεταμένο. Λαμπρό αστέρι κι άπειρες οι σπίθες του πετιούνται. Ομοίως τοτ’ η Αθηνά στην γην εροβολούσε και μες στην μέσην πήδησε των ιπποδάμων Τρώων, των χαλκοφόρων Αχαιών και απόρησαν τα πλήθη…