ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΗΘΟΣ - ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΠΡΟΣ ΙΜΠΡΑΗΜ

1827. Το μένος του Ιμπραήμ κατά των Μωραϊτών είναι απύθμενο. Τα χωριά καίγονται, οι ραγιάδες που προσκύνησαν σώζονται, οι άλλοι, οι πιο ζόρικοι και ατίθασοι πρέπει να καμφθούν. Πέτρα στην πέτρα δεν αφήνει, ισοπεδώνει τά πάντα, δενδροκοπεί τη γή που ζουν οι Έλληνες.

Η Επανάσταση, σβήνει...

Όμως, την στιγμή εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Γέρος του Μωριά, αποφασισμένος να σώσει την Επανάσταση του Γένους, με όλες του τις δυνάμεις εμψυχώνει τους Έλληνες για να αντισταθούν και να διώξουν τους Αιγύπτιους, αλλά και τους δείχνει με τη "φωτιά και το τσεκούρι" πως το Έθνος δε μπορεί να ανεχθεί άλλους προσκυνημένους και ο δρόμος είναι ένας.

Στον Ιμπραήμ απέστειλε ένα γράμμα, "μνημείο λόγου και στρατιωτικού ήθους" (Σαράντος Καργάκος, "Νεώτερη Ελληνική Ιστορία" τ.Β1, σελ 198, εκδόσεις Γεωργιάδη), απόσπασμα του οποίου παραθέτουμε εδώ, στο οποίο αποτυπώνεται το μέγεθος του ανδρός και το ηθικό του μεγαλείο.

theosgg

«…ο Κάμπος της Καρύταινας δεν ηθέλησε να πιάση τα άρματα· έτζι μ’ έγραφε αυτός.

Εγώ δεν έλλειψα να κάμω μία προσταγή, και επάτησα την βούλα μου· όποιο χωριό δεν ήθελε να ακολουθήση την φωνήν της Πατρίδος τζεκούρι και φωτιά.»

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΑ 1770 ΕΩΣ ΤΑ 1836. (ΕΚΔΟΣΙΣ ΤΟΥ 1846)

ΥΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ.