Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

ΠΑΝ ΕΦ᾽ Ω ΤΙΣ ΑΓΑΛΛΕΤΑΙ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΙ - ΠΡΟΚΛΟΣ: «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Τα Ελληνικά Αγάλματα δεν είναι ισχνές και θανατερές απεικονίσεις, ούτε οι θεοί έχουν εκφράσεις που θα μας προκαλούσαν ποτέ φόβο, αλλά στην πλειοψηφία τους μας μεταδίδουν μια γαλήνια δύναμη, με εκείνο το αδιόρατο χαμόγελο τους.
Γιατί όπως μας λέει ο Πρόκλος στα Σχόλια στον Παρμενίδη 1022.24: «ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ»
Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται.
<Ἄγαλμα> = Ἀγαλλίαμα, καλλώπισμα, [πᾶν] ἐφ᾽ ᾧ τὶς ἀγάλλεται καὶ χαίρει, κἄν τε ἱμάτιον ᾖ, κἄν τε εἰκών· οἱ δὲ μεθ᾽ Ὅμηρον ποιηταὶ ἄγαλμα εἶπον τὸ ξόανον. [Τὸ δὲ ἄγαλμα παρὰ τὸ ἀγάλλω].
(Βλ.  Μέγα Ετυμολογικό Λεξικό, 611.12 – 611.18 [T.L.G.])
Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου