«Η απόδοση
δικαίου υπέρ των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων στα χρόνια των Παλαιολόγων είχε καταντήσει
μεγάλη πληγή»
Γράφει
ο βυζαντινολόγος και για λίγο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξανδρος Διομήδης (1875-1950) στο έργο του «Βυζαντιναί μελέται»
(εκδόθηκε το 1951):
«Άφθονοι
δωρεαί κτημάτων, παραχωρήσεις προνομίων, αναγνωρίσεις αυτοτελείας και ασκήσεως
δικαιοδοσίας, λύσεις ευνοϊκαί δικαστικών ερίδων κ.λπ. χαρακτηρίζουν την
περίοδον της δυναστείας. Διοίκησις και δικαστήρια, κατ’ άνωθεν έμπνευσιν ή και
συνεπεία εκδόσεως ειδικών κανόνων δικαίου, ετήρουν απολύτως ευμενή στάσιν
έναντι της Εκκλησίας και των εις την δικαιοδοσίαν της υπαγομένων ιδρυμάτων».
Η κατά
ριπές απόδοση δικαίου υπέρ των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων στα χρόνια των
Παλαιολόγων είχε καταντήσει μεγάλη πληγή. Με τον κάθε φορά τρέχοντα αυτοκράτορα
να αναλαμβάνει ο ίδιος να εκδικάσει «δύσκολες» διαφορές, που πάντα κατέληγαν
εναντίον των «παρενοχλούντων (τους ισχυρούς) ιδιωτών».
Συμπληρώνει
ο Διομήδης:
«Οι
περί τας μονάς οικούντες χωρικοί ιδία πληθυσμοί, όσοι τούτων μη θεοφοβούμενοι
δεν υπέκυπτον προ της Εκκλησίας και δεν επίστευον ότι δια την σωτηρίαν της
ψυχής των έπρεπε να χάσουν το κτήμα τους, ημύνοντο σθεναρώς των δικαίων των και
της υποστάσεώς των. Την αυτοτέλειάν των οι χωρίται δεν την έχασαν δίχως μάχην».
Την έχασαν όμως. Μαζί τους, καθώς τσιφλικάδες και μοναστήρια απαλλάσσονταν από
φόρους και υποχρέωση συντήρησης στρατιωτικής δύναμης, έχανε και το κράτος.
(Αλ.
Διομήδης).
(«Ιστορία
του Έθνους», 23.5.2009) (τελευταία επεξεργασία, 27.4.2010)
Ο
διακεκριμένος βυζαντινολόγος Αλ. Διομήδης γράφει: «Ο καλογερισμός επολεμούσε λυσσωδώς κάθε τάσιν
αναγεννήσεως του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος, την οποίαν εθεώρει ολεθριωτέραν
και από την υποδούλωσιν εις τον Τούρκον, διότι εκινδύνευον να μη τηρηθούν
αλώβητοι και αμείωτοι αι ιεραί παραδόσεις της Εκκλησίας»
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΗΛΙΟΣ, τόμος Ελλάς Α, σελ.
474.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου