ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.

Αγαπητοί Έλληνες, αν θέλουμε να επιτύχουμε και να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας βασανίζουν σαν λαός, και να ανακτήσουμε την χαμένη «Αίγλη των προγόνων μας», τότε για αυτά και για άλλα ακόμη ο μεγάλος δάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε υποδείξει τον τρόπο με το «δράξασθε παιδείας».
Σήμερα που η επιστήμη και η τεχνολογία καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς παρέχοντας γνώση τεράστια, είναι πέρα πάσης λογικής να είμαστε κολλημένοι σε αντιλήψεις και θεωρίες εποχών που ο άνθρωπος στερείτο επιστημονικών δεδομένων.
Γι’ αυτό πρέπει να υποδείξουμε στους Έλληνες, έχοντας ως στόχο τα ανωτέρω, πως θα δημιουργήσουμε πολίτες που θα κατατάσσονται στους Ορθολογιστές.
Ο ορθολογισμός όπως τον εννοώ, είναι η αποδοχή όλων αυτών των φαινομένων και των συμβάντων, που υπακούουν στους νόμους της φυσικής, αποδεικνύονται με τα μαθηματικά, είναι αποδεκτά από την λογική, και ότι είναι επιστημονικά και τεχνολογικά τεκμηριωμένα. 

Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης, θα έλεγα είναι η αποδοχή των πραγμάτων με φιλοσοφική διάθεση. π.χ. όσες φορές και να πει η θρησκεία «ου φονεύσεις» αυτός που έχει σκοπό να το πράξει θα το κάνει. Αν όμως η συνείδηση του, του πει «όχι δεν θα το κάνεις» σίγουρα δεν θα το κάνει. Άρα ο ενάρετος τρόπος ζωής είναι θέμα φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις του ανθρώπου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην παιδεία, κ.α. είναι καρπός του ορθολογισμού. 

Ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός ήταν και αυτός αποτέλεσμα του ορθολογισμού, που εκφράστηκε από τον Βολτέρο, τον Ρουσώ, το Μοντεσκιέ κ.α. Δυστυχώς όμως, για τα ιερατεία ήταν το κόκκινο πανί. Από Νεοελληνικής πλευράς ο Αθανάσιος ο Πάριος αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα της νοοτροπίας των Ρασοφόρων.
Όπου απουσίαζε ο ορθολογισμός όπως τον μεσαίωνα, τότε διεπράχθη η μεγαλύτερη γενοκτονία που έγινε στην Ευρώπη σε βάρος των Ελλήνων, με είκοσι εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά και τον προηγούμενο αιώνα είχαμε φαινόμενα όπως το Άουσβιτς, το Ματ Χάουζεν, τον Πόλ Πότ που εξόντωσε τρία εκατομμύρια συμπατριώτες του. Αλλά να μην ξεχνάμε και τις θηριωδίες των Γερμανών στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στο Μονοδένδρι της Λακωνίας, στον Χορτιάτη, στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά, στην Κάντανο των Χανίων, και που να πρωτοθυμηθείς.
Οι άνθρωποι που είναι θιασώτες του ορθολογισμού, τον χρησιμοποιούν προ πάσης ενέργειας, και δεν δρουν παρορμητικά. Τους διακρίνει η αυτοκριτική, γιατί πάντα μετά από κάθε ενέργεια τους γίνονται κριτές των πράξεων τους.

Παρακολουθώντας τα βίαια επεισόδια που συμβαίνουν στα γήπεδα, αλλά και δημοσιογράφους που θέτουν ερωτήματα σε τυχαίους πολίτες στους δρόμους των πόλεων, διαπιστώνουμε ότι μεταξύ μας κυκλοφορούν και αρκετοί ανεγκέφαλοι, και αρκετοί που λες μα δεν πέρασαν ποτέ αυτοί από σχολείο; Να μην είναι γνώστες των βασικών όρων που ακούνε στις ειδήσεις. Τι είναι το Σύνταγμα, η Νομοθετική εξουσία, η Δικαστική εξουσία, η Εκτελεστική εξουσία, η Βουλή, τον ρόλο των υπουργείων, πως το κράτος ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Άμυνα, και ένα πλήθος ακόμη υποχρεώσεων του. Όμως όλοι αυτοί είναι Έλληνες πολίτες, που δεν χρησιμοποιούν την λογική, και χρήζουν εκπαίδευσης.

Το σχολείο πρέπει να έχει πλέον το πρώτο λόγο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου, γιατί το θέμα είναι καθαρά φιλοσοφικό, και όχι θρησκευτικό. Να είναι κέντρο απόκτησης γνώσεων και όχι κέντρο παραπληροφόρησης. Οπότε αν ο χαμένος χρόνος που διατίθεται για τα ανούσια θρησκευτικά παραμύθια διατεθεί για την μελέτη των φιλοσόφων μας, σε ανάλογα συγγράμματα τους, αλλά και η συγγραφή και η διδασκαλία του κατάλληλου μαθήματος, «Αγωγή του πολίτη» θα συμβάλλουν προς τον σκοπό αυτό.
Έτσι θα διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους, πολίτες που θα είναι γνώστες των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων των προς ένα οργανωμένο κράτος και του τρόπου λειτουργίας του. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε νέος θα βάλει τα θεμέλια για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ώστε να αποτελεί και αυτός ένα αξιόλογο μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας. 

Με τα παραπάνω διατυπώνω την άποψη μου ότι αν δεν καταφέρουμε να διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα και υγιώς σκεπτόμενους, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε το κράτος εκείνο που πιστεύω ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να είναι πολίτης του.
Ορισμένοι μιλούν για «αντίσταση» άλλοι για «επανάσταση», και ερωτώ: εναντίων ποίων να κάνουμε επανάσταση; Ποίοι είναι αυτοί που μας επιβουλεύονται; Που αν τους αφανίσουμε θα δούμε άσπρη μέρα. Πέστε μου και εγώ μαζί σας.
Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε «επανάσταση» ένας είναι ο εχθρός μας, και αυτός είναι ο «ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ». Εάν καταφέρουμε να τον αλλάξουμε, τότε ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.
Με αυτά που εγώ πιστεύω και γράφω, έχω σκοπό να υποδείξω σε όσους διαβάζουν τα γραπτά μου, το πως θα απαλλαγούν από άχρηστες πνευματικότητες. Ψεύδη, πλάνες, απάτες, συναξάρια, ιερές συνόδους, βίους Αγίων, σκούφους του πάπα, και του Παπά, και μάταιη σπατάλη πνεύματος.

Ας γίνει οδηγός μας στις απόψεις αυτές ο κορυφαίος κατ’ εμέ φιλόσοφος ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
Ήταν ο φιλόσοφος που λίγοι σύγχρονοι του τον κατάλαβαν τότε, αλλά και σήμερα που η γνώση παρέχεται απλόχερα, εξακολουθούν πολλοί να μην τον καταλαβαίνουν, ή δεν θέλουν να τον καταλάβουν, παρ’ ότι οι θέσεις του είναι πολύ κατανοητές.
Από αυτούς που κατάλαβαν τον Επίκουρο θα φέρω για παράδειγμα τους κάτοικους της Ελληνικής πόλης Οινοανδα στην Μ, Ασία. Εκεί οικοδόμησαν μια πόλη όνειρο με ρυμοτομικό σχέδιο, κεντρική πλατεία, διακοσμημένη με πλήθος αγαλμάτων, όπου οι πολίτες της συναθροίζονταν και συζητούσαν. Υδραγωγείο. Βιβλιοθήκη. Δημόσια λουτρά. Δημόσια κτήρια διοίκησης. Θέατρο. Και όλα αυτά σε πλήρη αρμονία όπως επέβαλε το ρυμοτομικό σχέδιο. Κατασκευασμένα 100 χρόνια προ της μηδέν χρονολογίας.
Και τέλος οι μεγάλες επιγραφές που πολλές σώζονται ακόμα, και στα κείμενα τους προτρέπουν τους πολίτες να ακολουθούν την Επικούρεια φιλοσοφία. Που είναι η μόνη που δίνει φιλοσοφική και ορθολογική αξία στην ζωή μας, μια ζωή απαλλαγμένη
από τις θρησκευτικές και μεταφυσικές αερολογίες. Ο Διογένης ο Οινοανδεύς γράφει χαρακτηριστικά «Εμείς στραφήκαμε προς αυτήν την πράξη το να φιλοσοφούμε, για να ευδαιμονίσουμε έχοντας πρώτα κατακτήσει το σκοπό της ζωής, όπως μας το θέτει η ίδια η φύση». 

Στη συνέχεια θα διαβάσετε πως υμνεί τον Επίκουρο ο Λουκρήτιος:
«Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που από τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη. Και απειλούσε τους θνητούς. Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών. Ίσα – Ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του, και την θέληση να αποτινάξει πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές που σφράγιζαν τα μυστικά της φύσης. Κι η ζωντανή ορμή του νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους φράχτες τ’ ουρανού, και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και πνεύμα. Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γίνει και τι όχι, και πως ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι. Έτσι με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεία, κι εμάς η νίκη του μας υψώνει στα ουράνια.»
Το κείμενο που διαβάσατε είναι η ερμηνεία από την Λατινική του ύμνου του Λουκρήτιου προς τον Επίκουρο, που το βρίσκουμε στο «Για την φύση των πραγμάτων Ι 62-79»

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΟΥΜΕ ΑΣ ΜΙΜΙΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΝΟΑΝΔΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.