«15 ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ»

«Η ιστορία διδάσκει τούτο: ότι οι λαοί και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν έμαθαν τίποτε από την ιστορία».

Έγελος

«Η ιστορία δείχνει τον ευρύτατο ορίζοντα της ανθρωπότητας, φέρνει τη ζωή μας στα θεμελιώδη μυστικά της παράδοσης, μας παρέχει τους κανόνες για το παρόν, μας απελευθερώνει από τις δεσμεύσεις στη δική μας εποχή, μας διδάσκει να δούμε τον άνθρωπο στην ύψιστη δυνατότητά του αλλά και στη παροδική του δημιουργία». (Karl Jaspers)

Όλα τα παραπάνω αναδεικνύουν την αξία της ιστορικής γνώσης και οδηγούν στη διατύπωση των παρακάτω θέσεων, ως των ασφαλέστερων οδηγών τόσο στην προσωπική όσο και στην εθνική ζωή. Ο φόβος της επαλήθευσης «όποιος δε γνωρίζει την ιστορία του είναι υποχρεωμένος να την ξαναζήσει» (Santayana) κάνει αναγκαία τη μελέτη και αποδοχή αυτών των θέσεων.

Οι θέσεις

1. Η ιστορία συμβάλλει τόσο στη διαμόρφωση και διατήρηση της εθνικής συνείδησης όσο και στον αυτοπροσδιορισμό του κάθε ατόμου χωριστά, ως ιστορικής οντότητας.

2. Η ιστορική γνώση ενισχύει και τροφοδοτεί το «συλλογικό υποσυνείδητο» μιας κοινωνίας ή ενός λαού και με την έννοια αυτή αποτελεί ενοποιητικό παράγοντα για τα μέλη ενός έθνους.

3. Επιπρόσθετα η μελέτη της ιστορίας αναδύει - αναδεικνύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του ατόμου στην εξέλιξη των κοινωνιών και του κόσμου ολόκληρου. Η διαπίστωση του πρωταγωνιστικού ρόλου του ανθρώπου έρχεται να επιβεβαιώσει ότι η ιστορία δεν καθορίζεται τελικά παρά μόνο από την καθοριστική δράση του ανθρώπου. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι μία αυθαίρετη άποψη ή μία προσωπική βιωμένη εμπειρία αλλά προϊόν της μελέτης της ιστορικής γνώσης…..

4. Η ιστορική γνώση συμβάλλει στην κατανόηση ότι ο άνθρωπος ως κοινωνική, ψυχική, ηθική και πνευματική ύπαρξη – «ον» είναι ιστορικό δημιούργημα.

5. Η ιστορική γνώση χρησιμοποιείται για να προβάλλει πρότυπα ζωής και προσφοράς και για να δώσουμε σκοπούς ζωής και ιδανικά δράσης. (Ο διαπαιδαγωγικός ρόλος της ιστορίας….)

6. Ιστορική συνείδηση, προϊόν της ιστορικής γνώσης, προφυλάσσει το σύγχρονο άτομο από φαινόμενα εθνικής αλλοτρίωσης που έχουν την αιτία τους στις σύγχρονες διεθνείς συγκυρίες (οικουμενικός πολιτισμός).

7. Μέσα από την ιστορική γνώση καλλιεργούνται τρόποι κατανόησης, ερμηνείας και αξιολόγησης της συλλογικής και ατομικής δράσης ατόμων και λαών.

8. Η μελέτη και η γνώση της ιστορίας είναι η πιο άμεση και ορατή οδός για την ανθρωπογνωσία(η γνώση της ανθρώπινης φύσης) και κοινωνιογνωσία.

9. Μέσα από τη μελέτη των ιστορικών γεγονότων ο άνθρωπος διαβάζει τον εαυτό του, την κοινωνία, ανακαλύπτει τους κανόνες της δράσης και τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης.

10. Η ιστορική γνώση εθίζει τους νέους να βλέπουν, να μετρούν, να αξιοποιούν την πραγματικότητα και να εκτιμούν την αξία της συνεργασίας και της συλλογικής προσπάθειας.

11. Μέσα από την ιστορική γνώση προσπαθούμε να δώσουμε και να αποκαλύψουμε το νόημα της εξέλιξης στην κοινωνία και να καλλιεργήσουμε τρόπους επιστημονικής σκέψης και έρευνας (αλληλουχία γεγονότων και αναζήτηση αιτιακών σχέσεων).

12. Ιστορική γνώση συνδυαζόμενη με τη γνώση της σύγχρονης εσωτερικής και παγκόσμιας πραγματικότητας βοηθά στον προσανατολισμό του ατόμου σ΄ ένα κόσμο όπου βασιλεύει και κυριαρχεί η σύγχυση, η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια.

13. Η ιστορική γνώση επικυρώνει τη συνέχεια ενός λαού στο βάθος του χρόνου, στοιχείο απαραίτητο για τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό κάθε ατόμου και λαού.

14. Η γνώση της ιστορίας, όταν είναι απαλλαγμένη από εθνικιστικές ανακρίβειες, συντελεί στην καλλιέργεια της αγάπης προς την πατρίδα, της φιλοπατρίας - πατριωτισμού.

15. Η ιστορική γνώση καλλιεργεί την κρίση, την αντίληψη, εθίζει το άτομο στη διαλεκτική αντιμετώπιση των γεγονότων και γενικά αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για την πνευματική καλλιέργεια και ωρίμανση του ατόμου.

Πηγή: ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ