ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΚΑΘΕ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΓΡΑΠΤΟ ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΕΧΕΙ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΗΝ ΣΚΙΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΝ ΤΥΦΛΟΠΟΙΗΣΗ ΑΥΤΟΥ

Αγαπητέ επισκέπτα!

Εγώ το κείμενο έρχομαι να σου δηλώσω ότι τα γράμματα -φωνήεντα και σύμφωνα- είναι από τα σπουδαιότερα εφόδια του ανθρώπου.

Με την εντελέχεια τού λόγου σου, εσύ Άνθρωπε εκφωνείς το θείο σχέδιο της γραφής και φανερώνεις το σχέδιο της δομής του σύμπαντος και της ύλης (κοσμογονία) και το σχέδιο της δομής του ανθρωπίνου λόγου (γλωσσογονία).

Στόχος της Ελληνικής γραφής και κάθε γραφής είναι: Εσύ, αφού ευ-φωνήσεις και απάξεις τις έννοιες και τις ιδέες, να μπορείς να εννοιολογήσεις να ιδεομετρήσεις και να βεβαίωσεις ότι είσαι Άνθρωπος.

Τα γράμματα και το μουσικό βιβλίο της γραφής, οδηγούν τον άνθρωπο να εγκαταστήσει στην γη ιδανικό πολιτισμό.

Κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου - φωνήεν ή σύμφωνον – σχεδιάσθηκε και γεωμετρήθηκε, να έχει την δικιά του μοναδική φωνή, ως ο νόμος ορίζει (όχι φθ-όγγο = β-όγγο). Κανένα γράμμα δεν είναι άηχο. Το άηχο σημαίνει άφωνο.

Όμως όλα τα γράμματα ομιλούν. Το φωνήεν και το σύμφωνον είναι ιδιότητα του γράμματος, γι’ αυτό η σωστή προσφώνηση είναι το «φωνήεν γράμμα» και το «σύμφωνον γράμμα». Το φωνήεν γράμμα είναι ανεξάρτητον, διότι μπορεί να εκπέμψει, μέσω του ανθρώπου την καλλιφωνία του, ενώ το σύμφωνον γράμμα είναι εξαρτημένον και χρειάζεται να συλληφθεί και να συν-ταχθεί από φωνήεν, για να εκπέμψει την φωνή του.

Κάθε επέμβαση στον γραπτό κώδικα του λόγου έχει ως συνέπεια την σκίαση και την σύγχυση του νου με αποτέλεσμα την τυφλοποίηση αυτού.

Δεν έχει δικαίωμα κανείς Γραμματικός ν’ αφαιρέσει από τα γράμματα ήτα, ωμέγα, ψι και ξι την δικιά τους φωνή, διότι ως κακοποιός στερεί από τον άνθρωπο όπλα του νοείν.

Επίσης δεν έχει δικαίωμα να εισάγει άλλες ενώσεις ( μπ-ντ-γκ-ει-οι-ου-αι-υι-τς-τζ ) και να τις ορίζει, ότι τάχα είναι γράμματα.

Οι γραμματικοί μονόλιθοι της ελληνικής γλώσσας είναι αυτοί και μόνον αυτοί: Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω.

Η συνήθεια του ανθρώπου να μένει θαμ-μένος και χα-μένος στο σπήλαιο της άγνοιάς του τον εξασθενεί, τον αφυδατώνει και του αφαιρεί την δυνατότητα να ψάξει να βρει έξοδο διαφυγής προς το αληθινό φως. Θεωρεί ότι τα δρώμενα στο σπήλαιό του είναι αυτά και μόνο αυτά αληθή. Χλευάζει όποιον του φέρει την είδηση περί υπάρξεως φωτός εκτός σπηλαίου. Ο Πλάτωνας είναι σαφής και απόλυτος. Όποιος ανοίξει την πόρτα του σπηλαίου και βγει στο φως, οφείλει, έχει υποχρέωση να επιστρέψει στους συντρόφους του και να περιγράψει τι είδε εκτός σπηλαίου.