Μιά μέρα σαν σήμερα, 10 Απριλίου του 1826, οι Μεσολογγίτες επιχειρούν την ηρωική Έξοδο. Οι πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι αμύνονται ολομόναχοι, ο Εμφύλιος Πόλεμος μαίνεται και ο κλοιός του Ιμπραήμ, του Κιουταχή και της πείνας ολοένα και στενεύει... Μια είναι η Έξοδος!
Η Έξοδος του Μεσολογγίου... εισβάλει στα βιβλία της Ιστορίας και στις ψυχές των ανθρώπων. «Ξάφνου σκιρτούν οι ακρογιαλιές, τα πέλαγα κι οι βράχοι»… Έπειτα από ένα χρόνο πολιορκίας από τα Τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα, η κατάσταση είναι δραματική: «Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει. Τα μάτια η πείνα εμαύρισε».
«Λιμοκτονεί, αλλά δεν παραδίδεται»
Αποκλεισμένο το Μεσολόγγι λιμοκτονεί, αλλά δεν παραδίδεται. Γράφει ακόμα ο Κασομούλης: «Από τα μέσα Φεβρουαρίου άρχισαν πολλαίς φαμελλιαίς να υστερούνται το ψωμί. Μια Μεσολογγίτισσα, Βαρβάρηνα ωνομάζετο, ήτις περίθαλπεν ασθενήν και τον αυταδελφόν μου Μήτρον.
Εκτός από την πείνα, τους επαναστάτες, θέριζαν οι αρρώστιες, λόγω της υποβαθμισμένης υγιεινής στην πόλη Οι Μεσολογγίτες ασφυκτιούν. Αποφασίζουν την απεγνωσμένη έξοδο, Σάββατο του Λαζάρου. «Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν»… Το σχέδιο της εξόδου όμως όπως φάνηκε προδόθηκε, με αποτέλεσμα οι Μεσολογγίτες να βρεθούν απέναντι σε σφοδρή επίθεση που εξελίχθηκε σε σφαγή. Χιλιάδες σφαγιάστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν: «Πέλαγο μέγ', αλίμονον! βαρεί το καλυβάκι».
Τραγικό και συγκινητικό γεγονός στην Έξοδο του Μεσολογγίου, ήταν η θυσία του Χρήστου Καψάλη. Ο Καψάλης ήταν προύχοντας και επαναστάτης του Μεσολογγίου. Στις 8 Απριλίου 1826, όταν αποφασίστηκε η Έξοδος, δήλωσε πως δε μπορούσε λόγω ηλικίας να συμμετέχει και πως προτιμά να πεθάνει στα ερείπια του τόπου του. Την παραμονή της Εξόδου, συγκέντρωσε γυναίκες, παιδιά, ασθενείς, εξαντλημένους από την πείνα και τις αρρώστιες, και όσους ανάπηρους δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος στην έξοδο, σύνολο 400 άτομα.
Κυριακή των Βαΐων του 1826, πραγματοποιούν την Ηρωϊκή Έξοδό τους οι Μεσολογγίτες. Ο Κασομούλης βρίσκεται ανάμεσά τους και περιγράφει: «Το πυρ άναψεν πανταχόθεν, εις όλον το στρατόπεδον. Φωναίς εχθρών, κρότοι πυροβόλων, κρότοι δουφεκιών -ένα μίγμα όλον δεν διεκρίνετο τίποτες. Μεθυσμένοι όλοι από μανίαν, καθένας εξ ημών κοίταζεν εμπρός μόνον να διαβή και να διασπά τα εμπόδια. Όσοι είχον πόδα και ήσαν δυνατώτεροι επηδούσαν τον αύλακα όσοι ήτον αδύνατοι έμεναν οπίσω. Εις την φωτιάν αυτήν, έως να φθάσωμεν εις το τέρμα, ενεθυμήθην την Παναγίαν και είπα: «Παναγία μου, φύλαξε μας». Ενώ ημείς ωρμούσαμεν προς τα εκεί, από οπισθέν μας τα βόλια έπιπτον ωσάν χάλαζα (...)».
Η Έξοδος του Μεσολογγίου ήταν η αιτία να αναθερμανθεί το φιλελληνικό κίνημα και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες για επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για την τελική λύση του ελληνικού ζητήματος. «Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μου»…
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου