Τα Έργα των Αρχαίων Ελλήνων Αποτελούν τα Άνθη ενός Πολιτισμού Ελευθερίας

Μνημεία, θέατρα, στάδια, ναοί, βιβλιοθήκες κ.λπ. μιας Αρχαίας Ελληνικής πόλης δεν είναι απλώς έργα χρησιμότητας, όπως π.χ. μια γέφυρα, η ένας δρόμος. Oι Έλληνες μπορούσαν να καυχηθούν και για τέτοια έργα, όπως η σήραγγα του Ευπαλίνου η τα Μακρά Τείχη, αλλά δεν το έκαναν, γιατί θεωρούσαν, ότι η υπερηφάνεια μιας κοινωνίας πρέπει να προέρχεται από την ποιότητα των θεσμών της.

Οι Παρθενώνες –καλλιτεχνικοί, φιλοσοφικοί, πολιτικοί– δεν είναι μόνο έργα των χειρωνακτών η των πνευματικών εργατών που τους διεκπεραίωσαν, αλλά έχουν ως απαραίτητο υπόβαθρο το δημιουργικό σφρίγος ενός λαού. Τα αρχιτεκτονικά, γλυπτικά και πνευματικά αριστουργήματα των Ελλήνων δεν αποτελούν έργα ματαιοδοξίας κάποιων αυτοκρατόρων, μοναρχών και λοιπών εξουσιαστών, αλλά πηγάζουν ως αυθόρμητες δημιουργικές ιδέες προσωπικοτήτων ή αναδύονται ως προϊόντα ενός συλλογικού ψυχικού και πνευματικού μεταβολισμού, εκδηλούμενου ως δημιουργική θεία μανία. 

Και για να προλάβουμε ενδεχόμενη παρεξήγηση: οι Έλληνες δεν παρήγαγαν ποτέ θρησκευτική τέχνη με την έννοια π.χ. της στυλιζαρισμένης και στρατευμένης τέχνης των χριστιανικών εικόνων. Ο Παρθενώνας είναι θείος, όπως και το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός στην Ολυμπία, όχι ως «θεόπνευστη» έκφραση «πίστης», αλλά ως απόρροια των ιδεών του Κάλλους, της Συμμετρίας, της μαθηματικής αρμονίας της Χρυσής τομής κ.λπ. και αναπτύχθηκαν πάνω στο επίπεδο της φιλοσοφικής και επιστημονικής επίγνωσης. Οι Παρθενώνες κάθε είδους αποτελούν τα άνθη ενός πολιτισμού ελευθερίας –άνθη που δεν μαραίνονται, ακόμα κι αν οι βάρβαροι τους μεταβάλλουν σε στόχους ενός φανατισμού της πίστης, η οποία «πίστη» ήταν έννοια άγνωστη στην Αρχαιοελληνική Σκέψη.

http://freeinquiry.gr