Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Ο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΥΣ ΣΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΙΝΔΟΥΣ ΒΡΑΧΜΑΝΕΣ

X V . Ο Απολλώνιος ο ίδιος περιγράφει τι είδους ήταν αυτοί οι άνθρωποι και πώς κατοικούσαν στην κορυφή. Σε μια από τις ομιλίες του προς τους Αιγυπτίους λ έ ε ι: « Ε ί δ α τους Ινδούς Βραχμάνες να κατοικούν πάνω στη γη χωρίς να την πατούν, να είναι περιτειχισμένοι χωρίς τείχη και να έχουν τα πάντα χωρίς να αποκτήσουν τ ί π ο τ ε » . Τα λόγια του ενέχουν κάποια σοφία. Ο Δάμις πάντως λέει ότι κοιμούνται καταγής και στρώνουν το έδαφος με πόες, όσες μπορούν να μαζέψουν. Επιπλέον λέει ότι τους είδε να προχωρούν μετέωροι σε ύψος δύο πήχεων πάνω από τη γη, όχι για να θεωρηθούν θαυματοποιοί, κάτι που αποφεύγουν, αλλά αφήνοντας τη γη και προχωρώντας μαζί με τον Ήλιο θεωρούν ότι πράττουν κάτι ευπρόσδεκτο από τον θεό. Τη φωτιά που αποσπούν από τις ακτίνες του ήλιου, αν και είναι πραγματική, ούτε πάνω σε βωμό την ανάβουν ούτε τη φυλάνε σε φούρνους, αλλά όπως οι λάμψεις ανακλώνται από τον ήλιο και το νερό, έτσι και η φωτιά φαίνεται μετέωρη και κινούμενη στον αιθέρα. Παρακαλούν τον Ήλιο, ώστε οι εποχές, που αυτός κυβερνά, να έρθουν στη γη με την ώρα τους και η Ινδική να ευημερεί. Τη νύχτα παρακαλούν την ακτίνα του φωτός να μη δυσανασχετεί με το σκοτάδι και να μείνει όπως ακριβώς την έφεραν. Αυτό λοιπόν σημαίνουν τα λόγια του Απολλώνιου «οι Βραχμάνες βρίσκονται στη γη κι όχι πάνω σ' αυτή». Το «είναι περιτειχισμένοι χωρίς τείχη» φανερώνει τον αέρα κάτω από τον οποίο ζουν. Επειδή, αν και φαίνεται πως ζουν στην ύπαιθρο, σηκώνουν από πάνω τους σκιά, δεν μουσκεύονται όταν βρέχει και είναι κάτω από τον ήλιο, όποτε το θελήσουν. Την πρόταση «χωρίς να έχουν αποκτήσει τίποτε, έχουν τα πάντα», ο Δάμις έτσι την εξηγεί: Όσες πηγές αναβλύζουν από τη γη για τους Βάκχους, όταν ο Διόνυσος κουνήσει αυτούς και τη γη, τόσο άφθονες υπάρχουν γι' αυτούς τους Ινδούς όταν τρώνε οι ίδιοι ή φιλοξενούν άλλους.
Εύλογα λοιπόν ο Απολλώνιος λέει ότι αυτοί που πορίζονται ό,τι θέλουν χωρίς προετοιμασία, αλλά τα βρίσκουν έτοιμα, έχουν όσα δεν έχουν. Τα μαλλιά τους τα αφήνουν μακριά, όπως κάποτε οι Λακεδαιμόνιοι, οι Θούριοι, οι Ταραντίνοι, οι Μήλιοι και όσοι είχαν τις Λακωνικές συνήθειες. Στο κεφάλι φορούν λευκή μίτρα, κυκλοφορούν ξυπόλητοι και το ένδυμα τους μοιάζει με εξωμίδα. Το υλικό των ρούχων τους είναι μαλλί που φυτρώνει μόνο του από τη γη και είναι λευκό όπως των Παμφύλων, όμως πιο μαλακό. Απ' αυτό στάζει λίπος σαν ελαιόλαδο και το θεωρούν ιερό ρούχο. Αν κάποιος άλλος εκτός από τους Ινδούς αυτούς προσπαθήσει να το πάρει, η γη δεν το αφήνει.
Φορούν δαχτυλίδι και κρατούν ράβδο με την οποία μπορούν να καταφέρουν τα πάντα- και τα δύο εκτιμούνται ως απόρρητα.
X V I . Όταν έφτασε ο Απολλώνιος, οι άλλοι σοφοί τον πλησίασαν και φιλούσαν τα χέρια του. Όμως ο Ιάρχας καθόταν πάνω σε ψηλό δίφρο —ήταν φτιαγμένος από μαύρο χαλκό και στολισμένος με χρυσά αγάλματα, ενώ οι δίφροι των άλλων ήταν μεν χάλκινοι αλλά αστόλιστοι και λιγότερο ψηλοί, γιατί κάθονταν χαμηλότερα από τον Ιάρχα— και, μόλις είδε τον Απολλώνιο, τον χαιρέτησε μιλώντας ελληνικά και ζήτησε το γράμμα του Ινδού.
Όταν ο Απολλώνιος εκδήλωσε τον θαυμασμό του για την ικανότητα του να γνωρίζει εκ των προτέρων, του είπε ότι λείπει και ένα γράμμα από την επιστολή, το δέλτα, που είχε διαφύγει από τον γραφέα. Αποδείχτηκε ότι έτσι ήταν.
Αφού διάβασε την επιστολή, είπε: «Τι γνώμη έχεις για μας, Απολλώνιε;» «Ποια άλλη», απάντησε, «παρά αυτή που αποδεικνύει ο δρόμος που έκανα για χάρη σας και που κανείς άλλος απ' αυτούς που ξέρω δεν θα έκανε;»
«Τι περισσότερο από σένα νομίζεις πως γνωρίζουμε;».
«Θεωρώ», είπε ο Απολλώνιος, «τις γνώσεις σας σοφότερες και πολύ πιο θεϊκές. Αν δεν βρω σε σας τίποτε περισσότερο απ' αυτά που γνωρίζω, θα έχω μάθει ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο για να μάθω».
Πήρε τον λόγο ο Ινδός και είπε: «Οι άλλοι συνηθίζουν να ρωτούν τους επισκέπτες τους από πού έρχονται και για ποιο λόγο. Εμείς θεωρούμε μεγάλη απόδειξη σοφίας το να γνωρίζουμε τα πάντα για τους επισκέπτες μας. Αυτό μπορείς να το διαπιστώσεις αμέσως». Μόλις είπε αυτά, διηγήθηκε λεπτομερώς στον Απολλώνιο τα σχετικά με την καταγωγή του πατέρα του και της μητέρας του και όλα σχετικά με τις Αιγές και πώς έγινε σύντροφος του ο Δάμις. Επίσης διηγήθηκε απνευστί και με μεγάλη σαφήνεια όλα όσα έμαθαν στη διάρκεια του ταξιδιού τους ή είδαν από άλλους, σαν να είχε πάρει κι αυτός μέρος στο ταξίδι.
Αυτό προκάλεσε την έκπληξη του Απολλώνιου και τον ρώτησε πώς τα ήξερε. Είπε ο Ινδός: «Και συ ήρθες έχοντας γίνει μέτοχος αυτής της σοφίας αλλά όχι όλης ακόμη».
«Θα μου τη διδάξεις λοιπόν όλη;» ρώτησε. «Με όλη μου την καρδιά, γιατί αυτό είναι σοφότερο από το να κρύβει από φθόνο κάποιος τα άξια μελέτης. Εκτός αυτού, Απολλώνιε, βλέπω πως έχεις πολύ ανεπτυγμένο μνημονικό, κάτι που εμείς το εκτιμούμε περισσότερο από όλα ταθεϊκά χαρίσματα». «Αλήθεια διέκρινες τον χαρακτήρα μου;» ρώτησε. «Εμείς, Απολλώνιε», απάντησε, «διακρίνουμε όλα τα είδη της ψυχής, ανιχνεύοντας τα με μύρια σύμβολα. Όμως, επειδή κοντεύει μεσημέρι και πρέπει να προετοιμάσουμε τις προσφορές μας στους θεούς, ας τ' αφήσουμε τώρα αυτά. Μετά τις προσφορές θα συζητήσουμε ό,τι θέλεις. Τώρα πάρε μέρος σε όλα όσα πρόκειται να γίνουν». «Μα τον Δία», είπε ο Απολλώνιος, «θα ήταν αδικία σε βάρος του Καυκάσου και του Ινδού που τους πέρασα και ήρθα σε σας, αν δεν έπαιρνα μέρος με όλη μου την καρδιά σ' αυτά που θα κάνετε». «Πάρε λοιπόν μέρος», είπε' «ας πηγαίνουμε».
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ – ΑΠΑΝΤΑ – Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον Α’-΄Β’- Γ’
Παλαιότερο αφιέρωμα στον Απολλώνιο: ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ #1

6 σχόλια:

Σείριος είπε...

Χ. Η Άορνος πέτρα δεν απέχει πολύ από τη Νύσα.
Την κατέλαβε ο Αλέξανδρος και ονομαζόταν Άορνος όχι γιατί είχε ύψος δεκαπέντε στάδια —γιατί τα ιερά πτηνά πετούν πάνω από αυτό το ύψος— αλλά γιατί στην κορυφή της λένε πως υπάρχει ρήγμα που τραβάει τα πτηνά που πετούν από πάνω, κάτι που μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα στον πρόδομο του Παρθενώνα.
Γι' αυτό η πέτρα ονομάστηκε όπως πραγματικά είναι: Άορνος.

XXXIX. Όταν κάποτε του επιδείκνυε ο βασιλιάς τη σήραγγα κάτω από τον Ευφράτη και τον ρώτησε: «Πώς σου φαίνεται αυτό το θαύμα;» ο Απολλώνιος, θέλοντας να μειώσει αυτό τον θαυμασμό για το έργο, είπε: «Θαύμα θα ήταν, βασιλιά, αν μπορούσατε να βαδίζετε πεζοί σε τόσο βαθύ κι αδιάβατο ποτάμι». Όταν πάλι κάποτε ο βασιλιάς του επιδείκνυε α τείχη των Εκβατάνων και του έλεγε πως είναι κατοικία των θεών, του είπε: «Σίγουρα δεν είναι κατοικία θεών, όμως δεν ξέρω αν είναι και ανθρώπων, γιατί η πόλη των Λακεδαιμονίων, βασιλιά, είναι ατείχιστη».

ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ – ΑΠΑΝΤΑ – Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον

Όποιοι ακούσουν για τον Απολλώνιο τον Τυανέα, οι περισσότεροι θα ρωτήσουν «ποιος είναι αυτός;» και αυτό διότι ο Απολλώνιος πέρασε στην λήθη. Έτσι φρόντισαν κάποιοι να γίνει… είχαν τους λόγους τους. Αν μελετήσει κανείς την ζωή του σοφού αυτού ανδρός, ίσως να αναρωτηθεί γιατί δεν διδάσκεται στα σχολεία… μετά… αν σκεφτεί τα έργα του και την εποχή στην οποία έζησε, ίσως βγάλει κάποια συμπεράσματα… για ποιόν λόγο ο Απολλώνιος ο Τυανεύς έπρεπε να ξεχαστεί…

megistias o akarnan είπε...

Σίγουρα αγαπητέ Σείριε, αν ο Απολλώνιος ο Τυανεύς "ανασυρθεί από την λήθη", εις την οποίαν τον έρριψαν αυτοί οι οποίοι δύο χιλιάδες και πλέον έτη καπηλεύονται τα όσια και ιερά της Ελλάδος, τότε οι αμαθείς θα αναγνωρίσουν εις το πρόσωπό του πολλές ιδιότητες και ενέργειες αποδιδόμενες λαθραίως σε κάποιον άλλον, γνωστόν τοις πάσι και προσκυνούμενον ως θεόν!! Άρα απαγορεύεται η αναμόχλευσις τοιούτων πράξεων, ικανών να επιφέρουν ρήγματα εις το οικοδόμημα της μέγιστης φυλακής των ανθρώπων, από τους δεσμοφύλακες του οποίου λαμβάνουν και υπερηφάνως τον τίτλον του ποιμνίου!!

Σείριος είπε...

Αγαπητέ Μεγιστία τα είπες όλα και ήσουν σαφέστατος, κάτι που έπρεπε να κάνω εγώ στο δικό μου σχόλιο.

Καλλιστώ είπε...

Διακρίνω μια διστακτικότητα όσων αφορά το πρόσωπο του μεγάλου για μένα Απολλώνιου Τυανέα.Πολλοι λίγοι αναφέρονται σ'αυτόν και έχω καταλάβει ότι δεν τολμούν να πουν ξεκάθαρα τα όσα γνωρίζουν για τη ζωή και το έργο του.Καταλαβαίνω ότι δεν είναι και εύκολο πράγμα να τα βάζει κανείς με το κατεστημένο.Τέτοια ζητήματα είναι κάπως ''ευαίσθητα''.Ομως βρισκόμαστε σε πόλεμο και το όπλο μας είναι η αλήθεια.

Σείριος είπε...

Δεν φαντάζομαι να διακρίνεις εδώ διστακτικότητα λόγω του σχολίου μου που δεν ήταν ξεκάθαρο;

Εδώ η μη συμβατική ιστορία, αυτή που δεν διδάσκεται, είναι το αγαπημένο μου θέμα.
Στην συγκεκριμένη ανάρτηση το θέμα ήταν τέτοιο και για αυτό περιορίστηκα σε έναν γρίφο που δίνει τροφή για σκέψη.
Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι υπάρχει κάποια διστακτικότητα.

Υπάρχει προηγούμενη εγγραφή (και όχι μόνο μία) και αναφορά για τον Απολλώνιο.

Ιδού:

Είναι πασίγνωστο ότι η Ιστορία γράφεται από τους νικητές.
Έτσι η διαδεδομένη για την εποχή εκείνη διδασκαλία του Απολλώνιου, πέρασε από τους υπέρμαχους της νέας θρησκείας σε αυτήν. Υπάρχουν καταπληκτικές ομοιότητες μεταξύ των θαυμάτων του Απολλωνίου, και αυτών που αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη. Και όλα αυτά διότι το 325 η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος αφομοίωσε την διδασκαλία και την μεγάλη φήμη του Τυανέα, και μαζί με τον Πυθαγορισμό, δημιουργήθηκε το νέο δόγμα. Ασχέτως αν από την πρώτη σύνοδο ως την τελευταία, κάθε νέα καταργούσε την προηγούμενη… αλλά αυτό είναι άλλο θέμα… Οι δε γραφιάδες της Α’ Συνόδου, ονομάστηκαν αργότερα….. πατέρες της εκκλησίας της Νικαίας. Ο ευεργέτης βέβαια της υπόθεσης ως γνωστόν είναι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο οποίος ανακηρύχτηκε μέγας, άγιος και ισαπόστολος. Τώρα αν αυτός που σκότωσε τον γιο του Κρίσπο, τη γυναίκα του Φαύστα, τον πεθερό του Μαξιμιανό, το γαμπρό του Λικίνιο, το γαμπρό του Βασιανό, τον ανιψιό του Λικινιανό (12 ετών) είναι άγιος… τότε εμείς οι απλοί άνθρωποι πρέπει να είμαστε θεοί… αλλά και αυτό είναι άλλο θέμα.
Έτσι λοιπόν αντέγραψαν τον Απολλώνιο και φρόντισαν ο ίδιος να θαφτεί στην λήθη, να ξεχαστεί και κανείς να μην τον ξέρει. Και αν μιλήσεις κάπου για τον Απολλώνιο τον Τυανέα, σε κοιτούν παράξενα. Γιατί και στις μέρες μας, η λήθη καλά κρατεί.
http://enneaetifotos.blogspot.gr/2010/10/4.html

Αναρτήσεις για τον Απολλώνιο έγιναν γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται!

Καλλιστώ είπε...

Δεν διακρίνω καμιά διστακτικότητα από τη μεριά σου.Ισα-ίσα που τα άρθρα σου είναι πολύ αποκαλυπτικά!!!
Σέβομαι τον αγώνα σου και την όλη σου προσπάθεια για την ενημέρωσή μας.Την ώρα που έγραφα το σχόλιό μου σκέφτηκα ότι μπορεί να το σκεφτόσουν αυτό.Στην πορεία όμως ξέχασα να διευκρινίσω ότι δεν έχεις καμία σχέση με τα γραφόμενά μου.Για άλλους... τα έγραψα.Σου ζητώ συγγνώμη που δεν ήμουνα αρκετά σαφής.
Σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να σε θίξω.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου