ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΠΟΛ ΒΟΥΧ- Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑΣ

Περιληπτικά: Αυτή είναι η αρχαία παράδοση αυτού του τόπου που ονομάζεται Quiché. Δεν υπάρχει ακόμη ένα άτομο, ένα ζώο, πουλί, ψάρι, καβούρια, δέντρο, βράχοι, κοίλο, φαράγγι, λιβάδι ή δάσος. Το πρόσωπο της γης δεν έχει ακόμη εμφανιστεί.

Μόνο βρίσκεται η έκταση της θάλασσας μαζί με τη μήτρα όλου του ουρανού. Δεν υπάρχει ακόμα τίποτα συγκεντρωμένο. Όλα είναι σε κατάσταση ηρεμίας. Όλα είναι σε ανάπαυση στον ουρανό. Μόνο η έκταση του νερού, η ήρεμη θάλασσα. Όλα είναι σιωπηλά στο σκοτάδι, τη νύχτα.
Τότε ήρθαν οι θεοί τυλιγμένο σε φτερά από την καρδιά του ουρανού. Στην ουσία τους, είναι μεγάλοι σοφοί, σπουδαίοι κάτοχοι γνώσης.
Στη συνέχεια, δημιουργήθηκε από αυτούς η "Γη", τα δένδρα η βλάστηση τα ζώα και η ανθρωπότητα.
Μόνο ο λόγος τους, οδήγησε στη δημιουργία. Για να δημιουργήσουν την Γη, το είπαν και αμέσως δημιουργήθηκε.

Σε αυτό το σημείο το Popol Vuh καταγράφει τα έργα των Δημιουργών κατά τη διάρκεια του διαστήματος μεταξύ του παρελθόντος και της σημερινής Δημιουργίας (σ. σ: Η αρχική δημιουργία του ανθρώπου στην Γη δεν ήταν τελειοποιημένη εξ αρχής. Χρειάστηκαν όπως λέει το κείμενο κι άλλες γενετικές παρεμβάσεις ώστε να εμφυτευθεί η ικανότητα της ομιλίας, των διαφόρων ικανοτήτων, τα συναισθήματα και η λογική. Θυμίζω το πυρ του Προμηθέα και τον Τίμαιο του Πλάτωνος).
Μετά την τέταρτη και σημερινή Δημιουργία, αφού μίλησαν και διδάχθηκαν πως να επιβιώνουν, συνειδητοποίησαν τα δώρα που δέχθηκαν και ευχαρίστησαν τους θεούς και δημιουργούς τους.

Το ανώνυμο χειρόγραφο Πόπολ Βουχ, στη γλώσσα κ’ιτσέ των ιθαγενών Μάγια της ορεινής Γουατεμάλας, μεταδιδόταν πριν από 5.000 χρόνια από γενιά σε γενιά μέσω του προφορικού λόγου κι έπειτα γράφτηκε με λογογράμματα στην πέτρα, για να καταλήξει να βρεθεί γραμμένο σε φυτικό χαρτί (στα μέσα του 17ου αι.) στη γλώσσα των ιθαγενών, αλλά με λατινικό αλφάβητο.

«Οι θεοί ήταν ευφυέστατοι. Μπορούσαν αμέσως να ιδούν πολύ μακρυά και ήξεραν τι γινόταν στον κόσμο. Όταν κοίταζαν, έβλεπαν ακαριαία τα πάντα γύρω τους, τόσο στον ουράνιο θόλο όσο και στην επιφάνεια της γήινης σφαίρας. Έβλεπαν σε πολύ μεγάλες αποστάσεις χωρίς να χρειάζεται να κινηθούν. Έβλεπαν όλον τον κόσμο αμέσως από τη θέση που βρισκόταν. Είχαν πολύ μεγάλη σοφία».

Οι δημιουργοί και ιδρυτικοί πυρήνες δίνουν σχεδόν πάντα τη θέση τους σε θεϊκούς βασιλείς, που εκπροσωπούν τις δυνάμεις του σύμπαντος. Πρόκειται για πνεύματα που μετουσιώνονται σύμφωνα με την ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που τα διατηρεί. Οι θεοί είναι αυτοί που οδηγούν τους Ήρωες στην πορεία των δοκιμασιών, τους οδηγούν στο κατώφλι του Κάτω Κόσμου, και τους ενθαρρύνουν ν’ αποτολμήσουν μία εποικοδομητική επάνοδο στο γήινο Κόσμο του λαού τους.

Ο διαπολιτισμικός Ήρωας είναι ο ομφαλός του μικρόκοσμού του. Είναι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα σε δύο Κόσμους και δωρητής αγαθών στην Ανθρωπότητα. Πολεμιστής, εραστής και σωτήρας, είναι ταυτόσημος με όλα τα άτομα κάθε κοινωνικού συνόλου. Ολόκληρο αυτό το κοσμογονικό / θεογονικό και ηρωικό σύστημα, έχει τις ρίζες του στη μετουσίωση της υλικής και πνευματικής θυσίας.

Στις μυθολογίες του κόσμου, συνήθως η Κοσμογονία και ο Κατακλυσμός αποτελούν δύο αλληλένδετους αλλά διακριτούς κύκλους. Σε αυτήν την σύντομη ανάλυση, τοποθετούμε αυτά τα δύο στοιχεία μαζί, εφ’ όσον ο Κατακλυσμός συμβολίζει την αναδημιουργία.
Ο κατακλυσμός εμφανίζεται ως κοινό στοιχείο αναγέννησης σε διάφορους πολιτισμούς: Τον Κατακλυσμό του Δευκαλίωνα των Ελλήνων, ή τον βιβλικό του Νώε, των Σουμμερίων και του Γκιλγκαμές, της Τορά και του Κορανίου, τον Ινδικό και τον Κινέζικο, των Αβοριγίνων της Αυστραλίας, αλλά και τον Ινδονησιακό και τον Μαλαιοπολυνησιακό, των Φιννοταταρικών λαών κ.α. Στην Αμερικανική ήπειρο εμφανίζεται στους Μάγια, τους Αζτέκους, τους Ίνκα, τους Γουαρανί και τους Τσίμπτσα.

Ορισμένοι μελετητές του ιερού βιβλίου Πόπολ Βουχ, ισχυρίζονται ότι τα κοινά σημεία ανάμεσα στη Χριστιανική θρησκεία και σ’ εκείνη των ιθαγενών, οφείλονται στη δια της βίας αφομοίωση των συμβόλων της πρώτης από τη δεύτερη, ως αποτέλεσμα της κατάκτησης της Αμερικανικής ηπείρου από τους Ισπανούς και του προσηλυτισμού των ιθαγενών.

Οι πρώτοι στίχους του Πόπολ Βουχ, είναι όμοιοι με τους δύο πρώτους από τη Γένεση (σ.σ: παρομοίως και οι πρώτοι στίχοι από τον «Ιερόν Λόγο» της Κοσμογονίας του Ερμή του Τρισμέγιστου, επίσης είναι όμοιοι με τους πρώτους στίχους από τη Γένεση...).
Άλλωστε, οι αρχαίοι πάπυροι (στη πλειονότητά τους) καταστράφηκαν, και οι ηγέτες (βασιλείς-ιερείς-σοφοί) θανατώθηκαν.

Οι μεταγενέστεροι Ισπανοί, προσπάθησαν να ανακτήσουν αυτό το χαμένο υλικό –τον θησαυρό της ιθαγενούς λογοτεχνίας και επιστήμης- με προφορικό τρόπο από ινδιάνους των λαϊκών στρωμάτων, οι οποίοι όχι μόνο δεν γνώριζαν στην εντέλεια τις βαθύτερες πτυχές της παράδοσής τους, αλλά ήταν κι επιρρεπείς σε κάθε επιρροή κι εκφοβισμό.

ispania.gr  , famsi.org/pdf