ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΜΑΘΗΜΑ «ΚΟΠΤΟΡΑΠΤΙΚΗΣ» ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ

Αν εγώ σπουδάσω σε κινέζικο πανεπιστήμιο και καταφέρω να μιλώ απταίστως την κινεζική γλώσσα, είμαι πλέον κινέζος; 

Αν κάποιος που ονομάζετε Παπαδόπουλος, μου διδάξει μια τέχνη, μόλις εγώ μάθω αυτήν την τέχνη, αφού μου την δίδαξε ο Παπαδόπουλος θα μπορώ να ονομάζομαι και εγώ Παπαδόπουλος; 

Στα σχολεία οι μαθητές, όταν θέλουν να αναφερθούν στην καθηγήτρια που διδάσκει αγγλικά, λένε η αγγλίδα. Είναι αγγλίδα; 

Την φράση που αποδίδεται στον Ισοκράτη: «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας» την ακούμε συχνά.

[Μια στάση εδώ. Όταν λέμε «Παιδεία», εννοούμε μόρφωση, πνευματική καλλιέργεια και όχι την στενή έννοια τού όρου, που μεταφράζεται σε «ξερή» εκπαίδευση. Δηλαδή, άντε βγάλαμε με το ζόρι ένα Γυμνάσιο ή ένα Λύκειο, πήραμε ένα απολυτήριο και γίναμε Έλληνες επειδή (συμ)μετείχαμε στην ελληνική εκπαίδευση.]

Το θέμα είναι όμως ότι Ισοκράτης δεν είπε κάτι τέτοιο, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν εννοούσε κάτι τέτοιο. Ότι δηλαδή «Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας». Βεβαίως, αν πάρει κάποιος αποσπασματικά την συγκεκριμένη φράση («Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας») από το κείμενο του Ισοκράτη, αυτό το νόημα θα βγάλει. Το πραγματικό νόημα όμως προκύπτει σε σχέση με τα συμφραζόμενα, δηλαδή διαβάζοντας ολόκληρη τη φράση. Και το νόημα που προκύπτει απ’ αυτή, δεν είναι αυτό που πιστεύεται σήμερα. ΑΛΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. 

Σε πολύ απλά ελληνικά, ο Ισοκράτης έκανε μια διαπίστωση (και όχι διακήρυξη ενός πιστεύω), πως οι ξένοι την εποχή εκείνη έφτασαν στο σημείο να θεωρούνται και να (αυτο)αποκαλούνται Έλληνες με βάση την ελληνική εκπαίδευση που αποκτούσαν και όχι με βάση το γένος. Το σκοπίμως παρεννοημένο κείμενο προέρχεται από τον Πανηγυρικό λόγο που απεύθυνε στους Αθηναίους. 

Το επίμαχο απόσπασμα είναι το ακόλουθο: «Τοσοῦτον δ’ ἀπολέλοιπεν ἡ πόλις ἡμῶν περὶ τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ὥσθ’ οἱ ταύτης μαθηταὶ τῶν ἄλλων διδάσκαλοι γεγόνασι, καὶ τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα πεποίηκε μηκέτι τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας». 

Δηλαδή: «Είναι δε τόσο μεγάλη η απόσταση που χωρίζει την πολιτεία μας από τούς άλλους ανθρώπους ως προς την πνευματική ανάπτυξη και την τέχνη τού λόγου, ώστε οι μαθητές της έχουν γίνει διδάσκαλοι των άλλων και κατόρθωσε ώστε το όνομα των Ελλήνων να είναι σύμβολο όχι πλέον της καταγωγής αλλά της πνευματικής ανυψώσεως, και να ονομάζονται Έλληνες εκείνοι που παίρνουν τη δική μας μόρφωση και όχι αυτοί που έχουν την ίδια καταγωγή». Απόδοση: Μ. Πρωτοψάλτης, «Βιβλιοθήκη Αρχαίων Συγγραφέων, Ι. Ζαχαρόπουλος»

Πιο απλά… και πιο αναλυτικά… Τόσο πολύ ξεπέρασε η πόλη μας η Αθήνα τους άλλους ανθρώπους, ώστε οι μαθητές της έγιναν δάσκαλοι των άλλων. Και το όνομα των Ελλήνων δημιούργησε την πεποιημένη (=φτιαχτή) εντύπωση να φαίνεται ότι είναι (δοκείν είναι) χαρακτηριστικό όχι του γένους, αλλά της διανοίας. Και να αποκαλούνται (καλείσθαι και όχι καλείν) από τους άλλους όχι από μάς, Έλληνες μάλλον οι μετέχοντες της ημετέρας εκπαιδεύσεως και όχι της κοινής καταγωγής. 

Δηλαδή μας λέει ο Ισοκράτης, πως όσοι δέχτηκαν την ελληνική παιδεία και μιλούν ελληνικά, αυτοαποκαλούνται, ή τους αποκαλούν οι άλλοι, ή νομίζουν, ή θέλουν να πιστεύουν, ή φαντάζονται ότι έγιναν και έλληνες… Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι απλώς ελληνίζουν. 

Ο Ισοκράτης λοιπόν εννοεί ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλουν να μας πείσουν οι σύγχρονοι «φωστήρες». 

Αυτοί όμως που ερμήνευσαν αυτά τα λόγια όπως ήθελαν, βασίστηκαν στα εξής: Oι νεοέλληνες δεν γνωρίζουν αρχαία ελληνικά, αγνοούν τον ίδιον τον Ισοκράτη (κάποιοι τον μπερδεύουν με τον Σωκράτη), ενδιαφέρονται περισσότερο ποιος θα είναι ο νικητής του αγαπημένου τους ριάλιτυ και σε ποιο κανάλι θα πάει η τάδε παρουσιάστρια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ρωμιών δεν έχουν στο σπίτι τους, αρχαίους κλασσικούς και φυσικά ούτε τους έχουν διαβάσει, αδιαφορούν για το αν αυτό που είπε η τηλεόραση είναι σωστό ή όχι και τέλος αφού το είπε η τηλεόραση, έτσι θα είναι.(!) 

Τώρα για το ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι έλληνες, αφήστε τις παιδείες… Αν κάποιος δακρύζει στην θεά της γαλανόλευκης και νοιώθει ρίγη συγκινήσεως σε ότι έχει να κάνει με το έθνος, τις χαρές και της λύπες της ιστορίας μας και στο άκουσμα του εθνικού μας ύμνου νοιώθει δέος σεβασμό υπερηφάνεια και παίρνει φωτιά το αίμα του στις φλέβες, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι είναι. Δεν αρκεί λοιπόν μόνο να δεχτεί κάποιος την Ελληνική παιδεία, για να καλείτε Έλληνας. Πρέπει να νοιώθει και τα παραπάνω συναισθήματα, τα οποία είναι έμφυτα και όχι επίκτητα. 

Ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης ήταν αγράμματοι, ο καπεταν Κώτας ούτε Ελληνικά μιλούσε. Αυτούς κι άλλους τόσους δεν τους έκανε Έλληνες η Ελληνική παιδεία, αλλά η κυτταρική τους μνήμη. Διότι Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Το καταλάβαμε τώρα;  Η ιδιότητα του Έλληνος, ούτε πωλείτε ούτε αγοράζεται, ούτε απονέμεται. Είναι αδιαπραγμάτευτη και ανήκει μόνο σε όσους είναι φορείς της Ελληνίδας Ψυχής, και πιστεύουν και αγωνίζονται για να ανήκει πραγματικά και όχι φραστικά, η Ελλάδα στους Έλληνες. Για να τελειώνουμε με τα παραμύθια.

https://enneaetifotos.blogspot.com