ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΣΤΗΝ ΤΡΟΙΑ

Οι  θεοί των  προγόνων μας απ' ότι φαίνεται στα Τρωικά  είχαν την δυνατότητα εκμετάλλευσης και  αναπαραγωγής όλων των φυσικών  φαινομένων που προανέφερα, αλλά και άλλων που εμείς  δεν  γνωρίζουμε.
Στο πείραμα της Φιλαδέλφειας η ομίχλη που σχηματίστηκε από τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία είχε χρώμα πρασινωπό. Η μυθολογία μας  αναφέρει πως με μαύρη  νεφέλη κάλυψε ο Ήφαιστος τον  γιο του  Δάρη, με κυανή νεφέλη κάλυψε ο Απόλλωνας τον Αινεία, με άσπρη  νεφέλη σκέπασε ο Ποσειδώνας τον Αινεία, με καταχνιά σκεπάστηκε η Ήρα και ο Ύπνος και  έγιναν αόρατοι, με πορφυρή  νεφέλη παρουσιαζόταν η Αθηνά και με  χρυσό σύννεφο ο Πανύψιστος Ζευς.
Η Αιγίδα είχε την δυνατότητα στο  πεδίο της μάχης να κάνει αόρατους μαχητές και άλογα, ανάλογα με την επιθυμία του  χειριστή. Με την Αιγίδα η Αθηνά και ο Απόλλωνας  δημιουργούσαν την άρρηκτη  νεφέλη που  δεν την διαπερνούσαν τα όπλα των  ανθρώπων, ούτε το δόρυ του Άρη. Με πέπλο σχημάτισε νεφέλη και σκέπασε τον Αινεία η Αφροδίτη για να τον προστατεύσει και  χτυπούσαν τα βέλη πάνω σ' αυτή και   έπεφταν κάτω.
Ο Πλούτωνας  φορούσε  περικεφαλαία που τον έκανε αόρατο. Με περικεφαλαία  έγινε αόρατος ο Περσέας όταν πήγαινε να σκοτώσει την Μέδουσα, με περικεφαλαία η Αφροδίτη  έκανε τον Πάρι αόρατο για να μην τον σκοτώσουν οι Αχαιοί.
Η Αθηνά με την περικεφαλαία γινόταν αόρατη. Μια τέτοια περικεφαλαία  πιθανόν να αγοράζουν σε κάποια χρόνια οι άνθρωποι από τα πολυκαταστήματα.
Ο Διομήδης φορά στο κεφάλι του την  περικεφαλαία, και κρατά την άτρωτη ασπίδα  του, που ήταν δώρα του Ηφαίστου. "Πάνω από την περικεφαλαία του άναβε το ακάματο πυρ, που έμοιαζε με το άστρο του Σειρίου και δεν έσβηνε ποτέ. Οι φλόγες από την περικεφαλαία ξεχυνόταν στους ώμους του και όσοι τον έβλεπαν κλονιζόταν". (Ιλιάδα Ομήρου). Ο  ίδιος ο Διομήδης φορώντας αυτά τα όπλα  δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον Άρη, τον οποίο τραυμάτισε όπως τραυμάτισε και την Αφροδίτη. Αλλά και άλλες παραδόσεις μας αναφέρουν συγκρούσεις θνητών με  θεούς. Ο Ηρακλής τραυμάτισε την  Ήρα στο μαστό με το βέλος και της προξένησε "ανήκεστο  πόνο" και τον Άδη  επίσης, που αναγκάζεται να ανεβεί στον Όλυμπο για θεραπεία "Οδύνησι πεπαρμένος".
Ο Απόλλωνας σε αποσυμπύκνωση μιλάει στον Έκτορα και τον Αντήνορα που τον ακούνε  χωρίς να τον βλέπουν, και στη συνέχεια τους έκανε και αυτούς αόρατους.
Η Αθηνά όταν πετούσε στους ουρανούς, έμοιαζε με λαμπρό άστρο που έβγαζε σπινθήρες, και "μέγα θάμβος εσκέπαζε τους  Τρώες ".
Η αμβροσία και το  ερυθρό νέκταρ στα ρουθούνια του Έκτορα κράτησαν το πτώμα δώδεκα μέρες  χωρίς την ελάχιστη  αποσύνθεση. Ο Απόλλωνας με εντολή του Δία σκέπασε το νεκρό Έκτορα με την Αιγίδα και δεν  έπαθε απολύτως τίποτε όταν τον  έσερνε ο Αχιλλέας με το άρμα του.  Ένα γεγονός που προκάλεσε έκπληξη στον Πρίαμο όταν πήγε να πάρει τον  νεκρό γιο του.
Ο Ήφαιστος με περιφερόμενη φλόγα αποξήρανε τον Σκάμανδρο ποταμό  χωρίς να  πάθουν τα ψάρια του ποταμού τίποτα. Όταν και πάλι ο Ήφαιστος έσβησε το  "θεόφλεκτον πυρ", το ποτάμι  επανήλθε στη φυσιολογική του κατάσταση.
Παράλληλα με την Ιλιάδα και η Οδύσσεια  είχε τα δικά της περίεργα  τεχνολογικά  επιτεύγματα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Η Άγνωστη Αρχαιολογία Των Ελλήνων», 2002, σελ. 204, του Γερ. Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον.
                                                  _______________________

Ιλιάδος ραψωδία Θ’ στιχ. 40
…ὣςεἰπὼνὑπ᾽ὄχεσφιτιτύσκετοχαλκόποδ᾽ἵππωὠκυπέταχρυσέῃσινἐθείρῃσινκομόωντε, χρυσὸνδ᾽αὐτὸςἔδυνεπερὶχροΐ, γέντοδ᾽ἱμάσθληνχρυσείηνεὔτυκτον, ἑοῦδ᾽ἐπεβήσετο δίφρου, μάστιξενδ᾽ἐλάαν· τὼδ᾽οὐκἀέκοντεπετέσθηνμεσσηγὺςγαίης τε καὶοὐρανοῦἀστερόεντος.Ἴδηνδ᾽ἵκανενπολυπίδακα μητέρα θηρῶνΓάργαρον, ἔνθάτέοἱ τέμενος βωμός τε θυήεις.ἔνθ᾽ἵππουςἔστησεπατὴρἀνδρῶν τε θεῶντελύσαςἐξὀχέων, κατὰδ᾽ἠέραπουλὺνἔχευεν. αὐτὸςδ᾽ἐνκορυφῇσικαθέζετοκύδεϊγαίωνεἰσορόων Τρώων τε πόλινκαὶνῆαςἈχαιῶν.
Νεοελληνική απόδοσις
Είπε. Στ’ αμάξι έζεψε τα ορμητικά πουλάρια,χαλκόποδα, μ’ ολόχρυσην και φουντωμένην κόμην, ολόχρυσ’ άρματα και αυτός εζώσθηκε κι επήρε χρυσήν ωραία μάστιγα και ανέβηκε στον θρόνον κι εράβδισε να κινηθούν και πρόθυμα επετούσαν τ’ άλογ’ ανάμεσα στην γην και τ’ ουρανού τ’ αστέρια (πτήσις). Έφθασε στην πολύβρυσην και θηριοθρέπτρανΊδην, στον Γάργαρον, που του Διός έχει βωμόν και κτήμα. Αυτού εστάθη των θεών και των ανθρώπων ο πατέρας, και τ’ άλογα αφού ξέζεψε και τα ζωσε με νέφος, (απο-υλοποίηση-αορατότητα σκάφους) στην κορυφήν περήφανος εκάθισε να βλέπη των Τρώων και των Αχαιών την πόλιν και τα πλοία.

Ιλιάδοςραψ.Δ΄στιχ. 75
ὫςεἰπὼνὄτρυνεπάροςμεμαυῖανἈθήνην, βῆδὲκατ᾽Οὐλύμποιοκαρήνωνἀΐξασα. Οἷονδ᾽ἀστέραἧκε Κρόνου πάϊςἀγκυλομήτεωἢναύτῃσι τέρας ἠ ὲ στρατῷεὐρέλαῶνλαμπρόν· τοῦδέ τε πολλοἀπὸσπινθῆρεςἵενται· τῷἐϊκυῖ᾽ἤϊξενἐπὶχθόναΠαλλὰςἈθήνη,κὰδδ᾽ἔθορ᾽ἐςμέσσον· θάμβος δ᾽ἔχενεἰσορόωνταςΤρῶάςθ᾽ἱπποδάμουςκαὶἐϋκνήμιδαςἈχαιούς· ὧδεδέ τις εἴπεσκενἰδὼνἐς πλησίον ἄλλον…
Νεοελληνική απόδοσις
Και αυτοπροαίρετα η θεά στον λόγον του ετινάχθη από του Ολύμπου τες κορφές κι εχύθη ωσάν τ’ αστέρι, οπού ο Κρονίδης έριξε σημάδι στους ανθρώπους, ή ναύτες ή στρατόπεδο λαών εκτεταμένο. Λαμπρό αστέρι κι άπειρες οι σπίθες του πετιούνται. Ομοίως τοτ’ η Αθηνά στην γην εροβολούσε και μες στην μέσην πήδησε των ιπποδάμων Τρώων, των χαλκοφόρων Αχαιών και απόρησαν τα πλήθη… (Φωτεινή σφαίρα)

Ιλιάδος ραψ.Ο΄ στιχ. 80
...ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ἀπίθησε θεὰ λευκώλενος Ἥρη, βῆδ᾽ἐξἸδαίων ὀρέων ἐς μακρὸν Ὄλυμπον. ὡς δ᾽ὅτ᾽ἂνἀΐξῃ νόος ἀνέρος, ὅς τ᾽ἐπὶπολλὴν γαῖαν ἐληλουθὼς φρεσὶπευκαλίμῃσινοήσῃ ἔνθ᾽εἴην ἢ ἔνθα, μενοινήῃσί τε πολλά,ὣςκραιπνῶςμεμαυῖαδιέπτατοπότνιαἭρη· ἵκετοδ᾽αἰπὺνὌλυμπον, ὁμηγερέεσσιδ᾽ἐπῆλθενἀθανάτοισιθεοῖσιΔιὸςδόμῳ.
Νεοελληνική απόδοσις: Είπε, και τον υπάκουσεν η Ήρα η λευκοχέρα και στον υψηλόν Όλυμπον ανέβη από την Ίδην. Και όπως ανθρώπου πόχει βγει του κόσμου πολλά μέρη πετά το πνεύμα και βαθιά του λέγει ο λογισμός του: «Αυτού να ήμουν, είτε αυτού», και άπειρα πλέκει ο νους του. Όμοια πετούσε η θεά, και στην κορφή του Ολύμπου έφθασε κι ήβρε τους θεούς εκεί συναθροισμένους μέσα στο δώμα του Διός. (…με την ταχύτητα της σκέψης…)