Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΦΘΟΡΟΥ ΦΟΒΟΥ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Τα συνέλεξε ο Μιχάλης Μανιάτης από τον Κήπο του Επίκουρου.
Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος, και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον.”
“Ο θεός δεν είναι για φόβο (διότι η θεϊκή δύναμη δεν απειλεί εκ φύσεως), ο θάνατος δεν προκαλεί ανησυχία (διότι δεν υπάρχει μετά θάνατο ζωή) και το καλό (ό,τι πραγματικά χρειαζόμαστε) εύκολα αποκτιέται, το δε κακό αντέχεται (ό,τι μας κάνει να υποφέρουμε, εύκολα μπορούμε να το υπομείνουμε).” Φιλόδημος
θάνατος οδν πρς μς. τ γρ διαλυθν ναισθητε, τ δ΄ ναισθητον οδν πρς μς.”
“Ο θάνατος δεν είναι τίποτε για εμάς, διότι αυτό που έχει αποσυντεθεί δεν αισθάνεται και αυτό που δεν αισθάνεται δεν είναι τίποτε για εμάς.” Κύριαι Δόξαι, 2
ρος το μεγέθους τν δονν παντς το λγοντος πεξαίρεσις. που δ΄ ν τ δόμενον ν͵ καθ΄ ν ν χρόνον ͵ οκ στι τ λγον λυπούμενον τ συναμφότερον.
“Όριο του μεγέθους των ηδονών είναι η εξάλειψη κάθε πόνου. Όπου είναι παρούσα η ηδονή και για όσο διάστημα είναι παρούσα, δεν υπάρχει τίποτε που να προξενεί πόνο ή λύπη ή και τα δύο μαζί.” Κύριαι Δόξαι, 3
Οκ στιν δέως ζν νευ το φρονίμως κα καλς κα δικαίως οδ φρονίμως κα καλς κα δικαίως νευ το δέως.
“Είναι αδύνατον να ζεις ευχάριστα χωρίς να ζεις σοφά, έντιμα και δίκαια και είναι αδύνατον να ζεις σοφά έντιμα και δίκαια χωρίς να ζεις ευχάριστα.” Κύριαι Δόξαι, 5
ν σοφία παρασκευάζεται ες τν το λου βίου μακαριότητα πολ μέγιστόν στιν τς φιλίας κτσις.
“Από τα αγαθά που παρέχει η σοφία για τη μακαριότητα της ζωής στο σύνολό της το μέγιστο είναι η απόκτηση της φιλίας.” Κύριαι Δόξαι, 27
Τας γρ δίαις οκειούμενοι δι παντς ρετας τος μοίους ποδέχονται͵ πν τ μ τοιοτον ς λλότριον νομίζοντες”.
“(Οι άνθρωποι), καθώς είναι εξοικειωμένοι διαρκώς με τις δικές τους αρετές, αποδέχονται τους ομοίους τους και θεωρούν ξένο κάθε τι το διαφορετικό.” Επιστολή προς Μενοικέα, 124
Πν γαθν κα κακν ν ασθήσει. στέρησις δέ στιν ασθήσεως θάνατος”.
Κάθε καλό και κάθε κακό βρίσκεται στην αίσθηση, ενώ ο θάνατος είναι ακριβώς η στέρηση της αίσθησης.” Επιστολή προς Μενοικέα, 124
“Τ φρικωδέστατον ον τν κακν θάνατος οθν πρς μς͵ πειδήπερ ταν μν μες μεν͵ θάνατος ο πάρεστιν͵ ταν δ θάνατος παρ͵ τόθ΄ μες οκ σμέν. οτε ον πρς τος ζντάς στιν οτε πρς τος τετελευτηκότας͵ πειδήπερ περ ος μν οκ στιν͵ ο δ΄ οκέτι εσίν”.
“Το πιο φοβερό από τα κακά, ο θάνατος, δεν είναι τίποτε για εμάς – στον βαθμό που όσο υπάρχουμε, δεν είναι παρών. κι όταν πάλι είναι παρών εκείνος, τότε δεν υπάρχουμε εμείς. Άρα ο θάνατος δεν υπάρχει ούτε για τους ζωντανούς ούτε για τους πεθαμένους – εφόσον για τους πρώτους δεν υπάρχει, ενώ οι άλλοι δεν υπάρχουν πια.”  Επιστολή προς Μενοικέα, 125

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου